Butterstar is véél cooler

Littlepaw was op ontdekking gegaan en uiteindelijk uitgekomen bij de fourtrees. Ze keek nieuwsgierig omhoog naar de grote bomen. Allevier waren ze véél groter dan haar; maar dat was ook niet zo moeilijk. Ze was nu eenmaal vrij klein. Vandaar dat ze ook Littlepaw heette, natuurlijk. Zo had haar mama haar genoemd toen ze geboren was, ergens verdoken in het Shadowclan gebied en toen meegegeven met haar oom omdat haar moeder niet voor haar wou zorgen. Oh, hoe waren de tijden toch verandert. Toen was haar moeder gestorven, al wist Littlepaw toen niet dat het haar moeder was en was ze dus ook niet echt verdrietig geweest - en niet lang daarna waren ze op reis vertrokken, waar ze haar vader ontmoet had. Die had ruzie gemaakt met Tallshadow omdat haar vader hen wél wou maar Tall wou hen niet afgeven. Ha, goed dat Littlepaw zelf beslist had dat ze naar Riverclan wou of ze zat vast nog steeds in saai Shadowclan.

+Tallstar eerst

Hij was vandaag in een best goede bui. Het was best goed, omdat de zon scheen, de lucht blauw was, er wolkjes in de vorm van yoga waren en hij bovendien een briesje voelde wat de ergste zorgen met zich meenam. Doei zorgen, ga Acorndust maar plagen. Een van die zorgen wilde echter niet weg, en maakte hem stil. Letterlijk, aangezien het een schorheid was waardoor hij zo goed als alleen een piep voort kon brengen. Normaal niet zo'n probleem, maar Tall was niet normaal en hij moest praten! Niet alleen tegen anderen, maar ook tegen zichzelf. Plus: vandaag was zijn zangoefeningdag! Hoe kon hij ooit voor alle katten van de gathering zingen, als hij zijn stem kwijt was?!

De kleine poes merkte plots een andere gedaante op bij de fourtrees, en eentje die haar wel bekend voorkwam. Het was Tallstar, de leider van Shadowclan! Van diezelfde clan die ze verlaten had omdat ze Riverclan eigenlijk veel leuker vond lijken.. Oeps. De langharige calico liep op hem af met een onschuldige glimlach. "Hallo!", mauwde ze, vrolijk maar toch licht nerveus. Zou hij boos zijn op haar omdat ze hen zo makkelijk verraden had? Ze was toen nog maar een kitten geweest, nog jong en onschuldig, en dat was ze nu ook nog, toch? Daarbij, nu hoefde ze geen domme yoga te doen maar kon ze zwemmen in de plaats en dat was veel leuker!

De kater was nog te druk in zijn hoofd met zijn zangcarriere die veel te vroeg op een ruwe manier ten einde was gebracht om op te merken dat er nog een kat liep. Steeds probeerde hij of het toch niet lukte een woord uit te brengen, al was het maar.. hallo. Accuut schoot zijn hoofd omhoog en keek hij scheel naar zijn neus aangezien er wel degelijk geluid geweest was, maar het had geleken op een jonge poezenstem. Moest dit hem iets duidelijk maken? Was Starclan met grappen aan de gang? Vol ongeloof bleef hij naar zijn neus - en dus mond - kijken. Nieuwe informatie die hij moest verwerken, nieuwe stem. Opmerkelijk.

Onderwerp: Re: Butterstar is véél cooler