Frame of mind

Met lange, wat vermoeide passen, bewoog de kater zich door het Rogue gebied. Er waren enkele Rogues met wie hij wilde spreken, met wie hij moest spreken. Er veranderde op het moment veel en dat betekende dat hij bepaalde karakters ook wilde inlichten. De Rogues waren nooit zo sterk als de Elite maar er zouden er toch altijd een paar met macht blijven. Zijn connecties waren belangrijk voor hem en al helemaal in tijden zoals nu moest hij ze onderhouden. Om daar te komen moest hij alleen wel door wat territoria van andere Rogues. Niet alles lag in nette baantjes verdeeld. Zijn oren draaide langzaam wat rond toen de geur van een bepaald gebied sterker werd. Het leek er op dat de eigenaar er van in de buurt was. Sommige hadden er een geweldige hekel aan als je door hun gebied liep. Als het om jagen of overname ging kon hij dat begrijpen maar waarom niet een paar katten door laten die toch ergens anders moesten zijn? Enkelen deden dat gelukkig ook wel, maar niet allemaal. Het was daarom ook afwachten of deze kat dat wel of niet zou toestaan.

[Eerste post voor Lexa]

Ze had aardig wat katten bij elkaar weten te sprokkelen voor haar rogue groep, maar ze wilde er nog steeds meer. Des te meer katten des te sterker ze waren, maar alles kwam op zijn tijd wel, nam ze aan. Met grote passen liep ze door Wonkru's gebied en er lag een emotieloze blik in haar ogen toen ze van iemand doorgekregen had dat er een andere kat in de buurt was gezien. Lexa liep de bosjes uit die in de buurt van de grens lagen en keek de rode kater in zijn groene ogen aan terwijl ze een wenkbrauw optrok en hem zonder woorden vroeg wat hij hier moest.

Hij draaide zijn blik richting de bosjes, dat was de bron van het geluid. Een ragdoll kattin kwam er dan ook binnen enkele seconden uitgestapt. Vier groene ogen, twee per kant, op elkaar gericht. De kattin trok een wenkbrauw op, waarschijnlijk om duidelijk te maken dat ze wilde weten waarom hij hier was. Een zachte zucht rolde over zijn lippen. Het was beter dan dat ze hem recht aanvloog maar een begroeting had nou ook geen kwaad gekund. "Ook goedemiddag," sprak de kater op een rustige toon. Als zij hem niet zou begroetten begon hij er wel mee. Een beetje beleefdheid kon toch geen kwaad? Bovendien was hij toch wel duidelijk ouder dan haar. Waar was het respect voor ouderen toch heen vandaag de dag?