FIXATED

De kater was woest. Waar haalde die kat het lef vandaan hem apprentice te maken? Hij was haast even oud als haar. Bovendien was hij niet met opzet respectloos geweest, althans, eerst niet. Sterker nog, Amberstorm had hen indringers genoemd en zijn opmerking had geen één slecht woord bevat. Maar toen werd hij toch zonder pardon op de grond gesmeten; voor zijn hele clan maar ook ShadowClan, en had de kattin ook zijn zus nog geslagen. De andere opstandelingen, waar Oceanbreeze net wat beter bevriend mee was, waren er overigens zonder schrammetje vanaf gekomen. Wat een vieze hypocriet. Dinspots ging trillend van woede zitten. Mothrain had amper wat gedaan en ook zij was gedoemd om weer apprentice te worden. Het was hem wel duidelijk dat de zogenaamde leidster het uit had op hen, omdat ze half BloodClan waren. Zoals altijd. Het maakte niet uit wat hij deed of hoeveel prooi hij binnen haalde, hij zou altijd de half-BloodClanner blijven. En nu hadden ze daarbuiten een discussie over hoe ze hen het beste konden uitroeien - zijn vader het beste konden uitroeien. Nu had hij niks met de oude man want hij had hem nooit gekend, maar het voelde toch als een persoonlijke aanval. Uit pure frustratie spuugde de kater op de grond en haalde hij met flinke kracht uit naar de harde wanden van de den. En opnieuw krabde hij. En opnieuw. Hij ging door zelfs toen één van zijn nagels bleef hangen en er pijnlijk uitschoot. Bloed begon de muur te kleuren. Hij moest op zijn tanden bijten om niet te gaan janken als een zielige kitten, niet eens uit pijn maar uit pure frustratie. Verdomme!
- Open uwu (dit speelt zich af tijdens Midnight meeting)

Met een ruk draaide de kater zich om toen hij een klein stemmetje achter zich hoorde. De kleine kit leek haast bang richting hem te doen. Hijgend van inspanning keek Dinspots hem aan. Hij herkende hem wel, het was een pleegzoon van Stallionheart die hem net nog had uitgescholden. De warrior - nee, apprentice nu - draaide zijn oren in zijn nek en wendde zijn kop af. "Niks." beantwoordde hij kortaf waarna hij ging zitten, maar hierdoor pijnlijk druk zette op zijn bloedende poot. Hij liet een gespannen sis horen. Waarom zat álles tegen?

Met een zucht keek de kater op toen de kitten zijn leugen niet geloofde. Hij had geen zin om zijn emotionele stress uit te leggen aan een domme kat die te jong was om te begrijpen wat er aan de hand was! In irritatie zette hij zijn poot neer en pijnlijk siste hij. Hiervan leek de kitten te schrikken, maar toch kwam die daarna weer dichterbij. Din klemde zijn kaken sterk op elkaar om het ding niet af te snauwen. Deze spanning verminderde iets toen Rainkit heel voorzichtig aan zijn pootje snuffelde waarbij hij vroeg om een verhaaltje. Hierna werd er tegen zijn achterpoten aangeschoven en heel even voelde hij een warm gevoel in zich opkomen. Nadat de kit begon te smeken knikte Din. "Oké, oké." murmelde hij, automatisch wat aan het kalmeren nu hij in het bijzijn was van iemand die hem niet kapot wilde hebben. "Er was eens een kleine kitten, en ehh.. Hij heette Valorkit." Stoere naam. "Valorkit wilde heel graag een goeie warrior worden, maar de clanleider werd steeds boos op hem waardoor hij nooit warrior werd. Einde." Oeps, hij had echt een leuk verhaaltje willen vertellen, maar er kwam niks positiefs uit nu.

Holy shit. Holy shit. Dit was echt niet normaal. Hij wilde het verhaal daarbij laten, maar toen de kitten zich dichter bij hem drukte smolt hij gewoon. En dat glimlachje.. Kort liet Din een spinnend geluidje horen maar stopte snel toen hij het doorhad. Sinds wanneer was hij zo'n softie? De woorden maakten het toch wel wat bitterder. Rainkit hier vertelde hem ook nog is dat hij een apprentice was. Maar hij kon het door de ogen zien, alleen maar door dat lieve kittensnoetje. "Ja, Valorkit werd wel apprentice. Toen heette die dus Valorpaw," vervolgde hij toen maar, want wat moest hij anders? "En Valorpaw ging heel hard trainen. Samen met zijn mentor. Daar leerde die konijnen vangen en zo." Pff, een verhaaltje verzinnen was moeilijker dan verwacht. Hij keek kort afwachtend naar de kit. Vond die het nog wel leuk?

Met een grinnik luisterde hij naar het harde geronk van Rainkit. Hij wist niet dat hij in een competitie zat. Hij vervolgde zijn verhaal toen, en nadat hij even stopte werd hem gevraagd of hij dan later de mentor van de kitten werd. "Wie weet," murmelde hij en kort viel hij stil. Als Oceanstar hem ooit terug warrior zou maken. Met een grijnsje luisterde hij naar hoe de kitten dacht dat de leider van WindClan WindStar heette. Hij ging hem dus mooi niet vertellen dat dat niet waar was. "Dat denk ik ook," miauwde hij waarna hij knikte. Toen er voorzichtig aan zijn poot gesnuffeld werd gingen Din's oortjes nieuwsgierig naar voren. Wat was de kit aan het doen? Pas toen hem gevraagd werd of hij het mocht schoonmaken snapte hij het. Hij knikte. "Als je wilt," miauwde hij en opnieuw kwam dat spinnende geluid op uit zijn buik.

Ze moest eerst nog een uur luisteren naar haar nieuwe mentor voordat ze weg mocht. Morgen nesten uit kuisen bah! Met een rimpel in haar iets te pijnlijke neus kwam ze de elders den binnen. Ze kreeg meteen een boze blik van Bullhaze die een trillende kitten (Cocoon) tussen zijn poten had. Oh, hier was ze duidelijk ook niet welkom. Met een vernietigende blik keek ze hem aan, voor dat ze met ongeveer dezelfde blauwe ogen haar broer zocht. Gevonden! Mothpaw stapte met een boos gezicht naar hem toe, maar ze stopte toen ze een kitten zag zitten. Niet erg goed met namen naderde ze. Het kleintje likte de poot van de warrior... nee apprentice nu. Er kwam een geamuseerde glimlach over haar gezichtje. "Hallo daar," mauwde ze warm naar de kitten terwijl ze een speelse blik wierp op Dinsp...paw. "Zozo... de grote warrior komt een verhaaltje vertellen?"