Family time

Hij kon het niet helpen dat ook vandaag hij weer in de nursery te vinden was. Volgensmij wist de hele clan ondertussen wel dat als ze hem echt nodig hadden dat ze het beste als eerste in de nursery konden zoeken. Hij wist dat dit niet voor altijd zo kon zijn en als de kittens wat ouder waren zou hij er ook meer opuit gaan, maar voor nu probeerde hij toch minstens een keer per dag te komen en vaak zelfs vaker. Vrijwel op automatische piloot liep hij richting het nest waar zijn kittens samen met Northernfaith zouden liggen en rustig ging hij ervoor zitten, afwachtend tot een van hen hem door zou hebben.

[Familietopic]

Southernkits oortjes vlogen meteen omhoog toen hij pootstappen hoorde, maar hij hield zijn oogjes nog gesloten en zijn kopje nog op zijn pootjes. Hij was moe. Vandaag was een zware dag geweest: hij had zelfs het nest verlaten vandaag. Niet lang, natuurlijk, en hij was ook niet erg ver gedaan - maar even had hij alle vier zijn pootjes op de harde vloer gezet. Het was eng, maar Southernkit was sterk en moedig. Toen de bekende geur van zijn vader zijn aandacht vroeg keek de jonge kitten echter wel degelijk op. Hij was de eerste die de kater opmerkte - natuurlijk was hij dat. "..P..Pa!", piepte het jonge katertje, moeizaam, maar hé - hij deed het toch.

Ze had opgekruld gelegen naast haar siblings tot ze pootstappen hoorde. In eerste instantie wilde ze niet in beweging komen om de kater te begroeten die naar hun toe was gekomen. Echter het gepiep van twee van haar siblings zorgde er toch voor dat ze haar ogen opende en ze omhoog liet gaan naar de grote kater die voor het nest was. Ze was er al wel achter gekomen dat haar vacht veel op die van haar vader leek, ook al had ze ergens veel liever op haar moeder geleken, maar dat was niet haar keuze geweest. Langzaam kwam ze overeind tot ze kon zitten en naar Acorndust kon kijken, afwachtend wat de kater zou doen.

Drie van de kittens kwamen overeind toen ze merkten dat hij er was en een kleine glimlach verscheen toen de oudste hem probeerde te begroeten. "Hey," Zei hij. Hij wist dat ze nog niet echt zouden kunnen praten, dus hij zou het meeste werk moeten doen. "Gaat het goed?" Besloot hij dan ook te vragen, dan konden ze knikken waar nodig was. Hij was best benieuwd of ze uit zouden kunnen houden in de nursery, want het kamp was misschien nog wat te veel voor ze. Als ze wat ouder waren zou hij ze wel een keer meenemen voor een rondleiding. Ook al zag hij ze er ook wel voor aan om te proberen te ontsnappen, want het bleven kittens.

Southernkit glimlachte zijn scherpe witte kittentandjes bloot toen hij merkte dat hij zijn vader had laten glimlachen. ja, de kater was vast trots op hem! Dat wou hij héél graag! Dat zijn moeder trots op hem was, dat was allemaal van minder belang. Zijn vader was zijn grote held en zijn vader was dan ook degene naar wie hij opkeek. "Jaaaaa!", piepte hij luid, volledig over zijn siblings heen. Dat was een makkelijk woordje, dat kon hij goed uitspreken. Zijn eigen naam, daarentegen, was zeker drie keer zo moeilijk en dat kostte hem nog wat meer moeite.