welcome to the panic room

Onderwerp: welcome to the panic room wo 1 aug 2018 - 14:02

Ze vond het jammer, maar aan de andere kant genoot ze ook van de rust nu de clans weer weg waren. Langzaam kwam de rust weer terug in de tribe en Hedgehog kwam ook steeds meer een beetje buiten de nursery nu ze weg waren. Het waren voornamelijk haar voorpoten die buiten kwamen en af en toe haar snuit, maar dat vond ze tot nu toe genoeg. Ze had haar zusje al eventjes niet gesproken waardoor ze nog stiller was geworden, maar vandaag had ze besloten dat dat zal veranderen. Laat was ze de nursery uitgelopen en liep nerveus verder. Het puntje van haar staart zwiepte nerveus heen en weer en haar vacht ging overeind staan toen ze meer katten zag. Misschien was dit niet haar beste idee geweest.

[ & Wisp ]

Wisp lag languit in de Cave of Rushing Water. Haar zij ging langzaam op en neer. De koele stenen zorgden ervoor dat ze zich enigszins kon redden in dit warmere weer, maar ze moest zeggen dat ze op het heetst van de dag de grot het liefste niet verliet. Dit gaf haar wel de kans om weer wat meer te communiceren en banden te smeden met de wat jongere katten van de tribe. Haar oog viel dan ook op Hedgehog, een kitten die ze toen ze nog in de nursery lag nog vaak genoeg gezien had. "Hedgehog," groette ze de kitten op warme toon van een afstandje, "wat ben je allemaal aan het doen kleine?"

Ze begon wat sneller te ademen toen katten naar haar keken en nerveus keek ze rond. "Hedgehog," De shecat sprong op toen ze iemand haar naam hoorde noemen en dook een beetje in elkaar als een egel, haar naam waar makend. "Wat ben je allemaal aan het doen kleine?" Nerveus keek ze naar Wisp en liet haar oortjes een beetje hangen. "N-niks," mompelde ze stotterend. "Ik ga al terug" zei Hedgehog zachtjes en knikte naar Wisp als een soort totziens en draaide zich om.

Wisp glimlachte wat zwakjes toen ze de kitten ineen zag duiken en afdruipen. Oh ja, ze was helemaal vergeten dat Hedgehog een beetje een verlegen kitten was. Even kijken of ze nog kon voorkomen dat de uk weer in de nursery verdween. "Echt? Het zag eruit alsof je een heel spannend avontuur aan het beleven was," miauwde Wisp, "daar wil ik best wel iets over horen hoor..." Ze tikte even bedachtzaam het haar pootkussentjes tegen haar kin. "Misschien kan ik jou dan ook wel eens vertellen over een heel erg groot geheim.." ze moest alleen nog even bedenken welke.

Hedgehog stopte en draaide weer om naar Wisp toen ze verder sprak. "Echt? Het zag eruit alsof je een heel spannend avontuur aan het beleven was," miauwde ze en de kitten keek naar de grond. "daar wil ik best wel iets over horen hoor..." Huh? Andere katten bleven haar maar verbazen. Het ene moment werden ze woedend omdat ze op hun staart was gaan staan en het andere moment wouden ze alles weten over wat ze ging doen. In één woord, verwarrend. "Misschien kan ik jou dan ook wel eens vertellen over een heel erg groot geheim.." Ze schudde met haar kopje. "Dat hoeft niet, Wisp." Mauwde ze, niet zeker of ze haar hele naam moest gebruiken of niet. "En ik wou even buiten kijken, maar..." De rest van haar mompelde ze en ze gebaarde naar de andere katten met haar staart welke haar nog steeds de stuipen op het lijf jaagde.

Wisp zag de kitten van de ene emotie in de andere vallen en snorde zachtjes maar geamuseerd door de schrikkerige reacties van de kitten. Een tribenaam was zelden zo toepasselijk geweest als bij die kleine kit. Wisp wist zeker dat als Hedgehog het kon, de kleine kit zo op zou rollen en de buitenwereld buiten zou sluiten. "Maar?" moedigde de kattin aan, haar kop op haar poten leggend om op gelijke hoogte te komen met de kitten. Ze keek eventjes om haar heen na het gebaar van de kitten en snorde zachtjes. "Die doen je niks hoor, en anders kom ik ze hoogstpersoonlijk een pak rammel geven."

De kleine kattin dook iets in elkaar terwijl ze een paar stapjes dichter naar Wisp zetten. Nu ongeveer een konijnlengte van haar vandaan ging ze zitten, maar haar ogen schoten telkens rond om er zeker van te zijn dat er geen katten op haar af kwamen. "Maar?" Vroeg de shecat en Hedgehog trok weer met haar oortje. "Die doen niks hoor, anders kom ik ze hoogstpersoonlijk een pak rammel geven." Een kleine glimlach speelde op Hedge's snuit en ze keek naar Wisp, niet recht in haar ogen, maar naar de ruimte ertussen, haar neus, de vorm van haar gezicht, alles om maar niet in haar ogen te kijken. "Zou je met me mee naar buiten willen?" Vroeg ze zachtjes zodat andere het niet konden horen.

Het voelde toch als een miniatuur overwinning dat de kitten haar vroeg of ze met haar mee naar buiten wilde. Het vertrouwen winnen van een verlegen kitten vond ze altijd maar een eer, aangezien het toch aangaf dat ze daadwerkelijk te vertrouwen leek. Wisp had een zachte glimlach op haar lippen terwijl ze haar hoofd boog naar de driekleurige kitten. "Het zou me een eer zijn Hedgehog," miauwde de poes, waarna ze weer omhoog kwam tot haar poten en haar stramme spieren wat uitrekte. De rotsen waren heerlijk koel op een warme dag, máár ze had wel eens comfortabelere lig plekken gekend.

Hoewel ze de andere shecat langzaamaan minder eng begon te vinden dook ze toch weer in elkaar toen ze opstond, het was een soort automatisme wat er in haar zat en ze kreeg het er tot zo ver niet uit. Snel draaide ze zich om om wat verder te lopen en zwiepte het puntje van haar staart onrustig heen en weer. Allerlei gedachtes schoten door haar kop over hoe Wisp misschien alleen haar vertrouwen wou winnen om haar belachelijk te maken of van de rand te gooien en al snel begon ze spijt te krijgen. Misschien was dit geen goed idee en even week ze uit om naar de nursery te lopen, daar was her tenminste veilig.

Wisp was al vol goede moed in de richting van de ingang van de cave of rushing water gelopen. Gelukkig had ze Hedgehog nog wel vanuit haar ooghoek in de gaten gehouden want anders was ze zo doorgelopen zonder door te hebben dat de driekleurige kitten aan het afbuigen was, toch terug richting de nursery. De sneeuwwitte kattin keek wat verbaasd om naar Hedgehog. Waar ging die nu weer heen dan? Wisp stopte met lopen en hield haar hoofdje lichtjes scheef in de richting van de kitten. "Waar ga je nu heen dan Hedgehog?" besloot ze maar te vragen, "Wil je toch liever terug naar de nursery?"

{OOC: Arme Wisp man, haha, verdacht van moord}

De kleine calico dook in elkaar toen Wisp doorkreeg dat ze terug naar de nursery liep. "N-nergens heen." Miauwde ze en waggelde langzaam terug naar de witte prey hunter. Snel liep ze door naar de uitgang en trok even met een oortje terwijl ze over haar schouder keek naar de kattin achter haar.

De kitten dook helemaal in elkaar toen Wisp haar stem liet horen en de kattin wiebelde dan eventjes licht ongerust met haar oren. Hoe kwam het dat deze kitten zo zenuwachtig was? Was er iets gebeurt waar Wisp zich zorgen om moest maken? Met een mentale zucht besloot Wisp dat dit een zorg voor later was, ze kreeg het immers toch niet uit de kitten. De kitten was ondertussen naar de uitgang gelopen en Wisp liep met rustige stappen achter haar aan. "Moet je eens naar de waterval kijken," zei de poes met een zachte stem, "Is hij niet mooi met al dat licht?"

Met grote ogen keek ze naar de waterval en plofte neer op haar kont terwijl ze een "wow" miauwde. Hegdehog zat scheef op de linkerkant van haar heup en haar achterpootjes werden uitgestrekt. Ze was helemaal vergeten dat Wisp nog bij haar in de buurt was en deed haar best haar mond niet open te laten vallen omdat de waterval er zo gaaf uitzag. Even trok ze met een oortje en knipperde een paar keer voordat ze opkeek naar Wisp.

Even leek Hedgehog totaal te vergeten dat ze zo angstig en nerveus was, iets wat Wisp ontzettend liet glimlachen. Hopelijk begon de kleine kitten in te zien dat de buitenwereld helemaal niet zo eng was, of tenminste, minder eng. Wisp begon zachtjes te spinnen, al kon Hedgehog dat waarschijnlijk niet horen boven het geluid van de waterval uit. "En wat vind je ervan?" besloot de kattin na een momentje waterval kijken te vragen aan de jonge kitten.

Onderwerp: Re: welcome to the panic room