There Is No Home Without A Mother [Brindleleaf]

Mouse was wakker geworden terwijl het nest leeg was en hoewel dat niet eens op zichzelf zo apart was. Want haar moeder moest af en toe het nest ook wel uit om te eten of contacten te kunnen leggen met de leden van de Tribe, was het wel apart dat de Tribe zo stil was. Nieuwsgierig had het evenbeeld van Mousewish, het nest dan ook verlaten om hierna voorzichtig van de Nursery vandaan de rest van de Cave te bekijken. Het kon toch niet zo zijn dat ze helemaal alleen was! Haar moeder was vast in de buurt!

Toch toen ze al een aardig eindje van haar nest verwijderd was, leek het haar overduidelijk dat haar moeder niet in de buurt was. Angstig liep ze weer terug richting de Nursery waarna ze voor de ingang van de Nursery een tikkeltje koppig en mokkend plaats nam. Dit alles om niet te bekennen dat ze nu toch wel een beetje bang was. Dat hoefden de andere katten niet te weten. Haar kittenblauwe ogen richtte ze op haar lichtgekleurde poten waarna ze verveeld de omgeving in zich op nam. Normaal gesproken zou ze naar haar moeder luisteren, want haar moeder kon niet zoveel bewegen. Ergens had de kitten daar wel begrip voor en lag ze dus graag bij haar moeder, smekend om een verhaal of een idee dat ze kon doen. Ze hield van spelen, dat wel. Echter waren er niet extreem veel kittens, misschien moest ze maar kijken of er een Tribe kat was die haar kon vermaken terwijl haar moeder weg was, beter nog als de kat haar kon vertellen waar haar moeder was, want ze was eigenlijk toch wel bang dat ze alleen achter was gebleven. Wie weet was er wel iets gebeurd!

Voordat ze echter op zoek kon gaan naar haar moeder in een van de andere gangen en hoeken van de Cave, hoorde ze pootstappen en rook ze een bekende geur. Ze had geslapen toen haar moeder was vertrokken en hoewel ze wel door had gehad dat ze niet echt haastig of gespannen was geweest, had ze niet geweten wat ze was gaan doen. Iets dat belangrijk was, ze had echter verwacht dat het niet zo lang zou hebben geduurd voordat Brindleleaf terug kwam. "Mwam!" Piepte ze enigszins opgelucht en enthousiast. Terwijl ze voorzichtig de kattin benaderde en haar kopje tegen diens poot aan drukte. Haar moeder was vast moe, misschien moest ze nu nog maar niet al te veel vragen stellen. Er kon veel over Mouse gezegd worden, maar ze was niet dom.

-eerste post Brindleleaf, daarna open. Speelt zich af nadat de clans zijn uitgezwaaid.

Mouse was blij haar moeder weer te zien. Ze wist ergens dat haar moeder lichamelijk niet zo sterk was als de meeste Hunters en Guards. Iets dat de alerte kitten had opgemerkt. Ze bewoog namelijk anders, moeizamer. Alsof elke beweging haar pijn deed. Mouse kende zelf nog niet zoveel pijn, daar was ze te jong voor maar ze kende het begrip, het woord pijn wél. Haar moeder leek blij haar te zien, net zo blij als zijzelf was. Want zonder moeder was het nogal eenzaam. "Dag meisje." Sprak haar moeder warm terwijl de ros-witte kitten haar kopje tegen diens poot drukte. Immers wou ze haar niet te enthousiast begroetten. Haar moeder was moe en wou vast slapen. Misschien kon ze haar wel een verhaal vertellem terwijl ze samen in de Nursery lagen. "Wat was jij van plan?" Klonk er gespeeld streng, waardoor de kitten onschuldig haar oortje wiebelde. Een liefdevolle duw tegen haar aan deed Mous spinnen. Net zoals haar moeder waarna een lik over haar kop gegeven werd. "Jwouh zwoeken, mwam." Verklaarde de jonge kitten op haar nog zachte bijna piepend hoge toon. "Ik hou van je." Fluisterde Brindleleaf met een licht aangeslagen, trillende stem. De kitten keek haar met zachte onschuldige ogen aan waarna ze zich tegen haar moeder aan drukte als antwoord. "Mwam?" Klonk er vragend.

-Sorry laat antwoord... echt super laat.. had het antwoord niet gezien..

Mouse wiebelde tevreden haar oortjes toen ze haar moeder in de lach schoot en langzaam haar kop schudde. "Als je maar voorzichtig bent." Mauwde haar moeder waardoor de kitten knikte en haar staart om zich heen sloeg. Ze was niet bang aangelegd maar bracht zichzelf ook niet snel in gevaar. Ze drukte zich nog dichter tegen har moeder aan. Ze wist dat haar moeder pijn had, immers bewoog ze zo weinig en was de kitten niet dom. Misschien moest ze Skyteller wel vragen om met haar mama te spreken. Ze was niet echt bang voor een mogelijk boze moeder, maar hield te veel van haar om haar boos te maken. Brindleleaf ging liggen en drukte de jonge kitten dichter tegen zich aan. "Ik moet je iets vertellen Mouse. Ik moet je vertellen over jouw broers en zussen, die een eind hier vandaan leven." Verklaarde haar moeder waardoor de kitten haar kopje verward schuin hield. Had ze meer familie dan? "Bwoers en Zwusswen?" Vroeg de kitten, zich hardop af waarna ze haar neusje in haar moeders vacht duwde.

Brindelleaf, haar moeder knikte bij haaar vragende woorden. Mouse had niet geweten dat ze ergens broers en zussen rond had lopen. Katten die ze wellicht nooit zou leren kennen maar toch familie waren van de kleine kit. "Ja broers en zussen." Sprak haar moeder terwijl ze haar kop over die van de kleine Mouse legde. Ze had haar neusje in de vacht van haar moeder gedrukt terwijl ze een tikkeltje verward en ongelofig luisterde naar wat de kattin haar vertelde.. "Mama is niet in de bergen geboren. Je hebt vast wel de verhalen gehoord over de Clans die zich in de bergen verscholen en daarnet weer naar huis zijn gegaan. Ik ben ook geboren in zo’n Clan, WindClan. Daarom heeft mama ook een andere naam dan de andere Tribekatten. Ik heb twee nestjes in WindClan gehad. Het eerste nestje bestond uit Mousewish, Quietstep, Polarfrost en Puddleshine. Mousewish heeft een einde aan haar leven gemaakt, omdat ik weg ben gegaan. Jij bent naar haar vernoemd. Mama heeft veel fouten gemaakt in haar leven, fouten die grote gevolgen hebben gehad. Het tweede nestje bestond uit Everkit, Stonepaw, Amberstorm en Leopardpaw. Everkit heeft maar één keer adem gehaald net als jouw nestgenootje Dream Hiding between the Stars. Leopardpaw is gestorven op de weg hierheen. Toen de Clans vluchten voor de vele regen in hun eigen gebied. Jouw papa is ook een WindClan kat, zijn naam is Barksound." De kitten keek met tranen prikkend in haar ogen de kattin aan die haar moeder was. Ze had alleen haar moeder en ergens ver weg was haar vader, een kater wiens naam ze enkel zou kennen. Het was duidelijk dat het haar moeder zeer deed, iets wat er voor zorgde dat de kitten een zacht geluidje maakte. Mama zou har altijd hebben, ze hadden enkel elkaar. Niemand zou tussen hen in komen. Stilletjes beloofde de kitten dat aan zichzelf waarna ze haar kopje schuin hield. "En ze zijn weg?" Piepte de kitten met een haperend stemmetje.

Haar moeder kwam dus van een andere plek; een voor haar onbekende plek en daar woonde haar vader nu ook. Een vader die ze nooit zou leren kennen; het was apart te beseffen dat ze niet de enigste kit van haar moeder was. Ze had oudere broers en zussen; katten waarvan ze nog nooit gehoord had en die ze ook nooit zou ontmoeten. Zou ze hen aardig hebben gevonden; die vraag zou ze later wellicht stellen. Nu deed het de kit vooral veel dat ze nooit haar andere familie zou zien en dat haar moeder zo verdrietig was. Ze hield zielsveel van haar moeder; van Brindleleaf. Ze kon gewoonweg niet zonder haar; zelfs al zou ze haar over enkele Moons minder zien en niet meer nodig hebben voor eten en drinken. De zorg van een moeder. Ze was gewoon gehecht aan haar; de warme blikken die ze kreeg en de geruststellende stem die haar moeder droeg. Dat was ook de reden dat ze haar moeder gezocht had toen ze niet meer in de Cavern te vinden was. Tranen prikten in haar ogen; niet dat ze geheel besefte wat haar moeder allemaal zei maar om het verdriet voor haar moeder en zichzelf. Omdat ze een deel van haar familie enkel via naam zou kennen. Familie; zoals mama. Na een tijdje wist de kit haperig iets te vragen aan haar moeder. Waarop de tabby verdrietif knikte. "Ja, ze zijn weg lieverd. Dit keer komen ze ook niet meer terug." Vervolgde de kattin. Het was duidelijk dat haar moeder het er moeilijk mee had. Ze wist dat haar moeder veel van haar hield. Ze had vast toch ook zoveel van haar andere kits gehouden. Betekende dat dat ze haar ook in de steek zou laten? "Jij gaat toch niet weg mama?" Mauwde de kit angstig. Dat haar moeder rilde had ze niet eens door; wel voelde ze de warme vacht dichter tegen haar kleine lichaam wat haar, haar neusje in diens vacht deed verstoppen.

De kitten keek haar dankbaar aan, ze kon zich geen leven zonder haar moeder voorstellen. Ook al had haar moeder pijn en miste ze door haar moeder's keuzes de band die ze anders met haar halfbroers en -zussen had gehad. Een glimlachje stond om de lippen van haar moeder waardoor de kitten een matig glimlachje terug wist te geven en haar kopje dankbaar snorrend in haar moeder's vacht drukte. Ze trok haar kopje speels terug toen haar moeder haar nog een lik gaf. "Ik hou van je Mouse. Ik ben verantwoordelijk over jou en die verantwoordelijkheid zal ik dit keer nemen. Dat had ik veel eerder moeten doen, maar toen was mama soms nog wat te snel met beslissingen nemen." Beloofde haar moeder, waardoor de kitten haar kopje even verward schuin hield. Ze had haar moeder gemist in de tijd die ze had genomen om afscheid te nemen van de Windclanners. Waardoor ze wist dat het niet leuk was haar moeder te moeten missen. Het was eng zonder haar moeder, het was stil. Ze wou haar moeder bij haar hebben. Dus drukte ze zich nog dichter tegen de warme vacht van de andere kattin aan.

Verklaarde haar moeder waarop ze diens begeleiding naar het nest volgde. Ze bleef tegen haar moeder aan leunen. Ze wou het contact met de warme vertrouwde vacht niet verbreken.