Of Hope and Stars [Smokebreath]

Hailstorm had haar oranje ogen gesloten; terwijl ze in haar mosnest woelde. Ze kon maar geen prettige houding vinden; een waarin haar lichaam wou ontspannen om in slaap te kunnen vallen. De sterren fonkelden al boven de Warrior's den, en ook de maan scheen helder in de donkere nacht. Vanuit haar nest kon ze zodra ze haar ogen opende de andere Warriors zien slapen; weemoedig legde ze haar kop weer neer. De laatste dagen was haar lichaam sowieso al vreemd bezig; ergens maakte ze zich zorgen. Ze had toch niets onder de leden? Prooi waar ze normaal niet zo van hield; at ze nu zonder gebrom op en lustte ze ineens heel graag. Prooi dat ze normaal graag at; kreeg ze niet door haar keel heen. Wat het ook was, Hailstorm hoopte dat het snel overging. Weer voelde ze het vage gevoel onderin haar maag; waardoor ze zich overeind hees. Ze slikte moeizaam wat speeksel weg waarna ze haar mosnest verliet. Wellicht had ze gewoon een goede nachtwandeling nodig; en normaal zou ze dan ook zonder iemand te wekken verdwenen zijn. Echter had ze nu niet het idee dat het de slimste koers was. Wellicht zou ze beter een andere kat meenemen. Smokebreath? De kater zou vast ook weten wat er mis kon zijn. Zijn nest lag dan wel op een andere plek; maar ze kon hem met haar scherpe ogen en neus prima vinden. De rookkleurige vacht van de kater viel niet op in het donker dus had ze geen andere keuze dan langs elk nest te lopen met een donkere kat. Zodra ze Smokebreath herkende duwde ze zachtjes met haar poot tegen zijn flank. Por, kom op wordt dan wakker. Met een lichte sis in haar stem fluisterde ze zo laag mogelijk zijn naam. Een urgentie zat er achter. "Smokebreath," Klonk er terwijl ze gespannen wachtte.

Hailstorm hoopte dat de kater haar niet aan zou vliegen. Immers deed hij een poging om door te slapen. Hij bromde wat binnensmonds en legde zijn poten wat meer over zijn kop heen terwijl Hailstorm weer een por gaf aan de grote rookkleurige kater. Smokebreath opende een oog terwijl hij een poot van zijn kop iets. Hij zag er slaperig, loddig uit. Duidelijk verward haar bij zijn nest te zien. "Wat?" Bromde hij voordat hij haar herkende. Waarschijnlijk had hij een andere kat verwacht die hem stoorde om een of andere reden; voor een vraag of een gesprek. Hoewel ze een vraag had en een gesprek met hem aan wou gaan; was dat niet de enigste reden waarom ze hem gewekt had. Ze maakte zich zorgen; er was iets mis met haar en ze wou nog niet naar Acefray. Ze wist dat Smokebreath net zoveel wist en wellicht kon vertellen of het enrstig was en hoopte dat haar lichaam tot rust zou komen. Met gespannen oranje ogen keek ze de kater aan. Iets dat al geheel ongewoon was voor de Senior Warrior. "Wat is er Hailstorm?" Klonk er zachter, en iets minder brommerig. Hij kende haar vast goed genoeg om te weten dat ze hem niet zomaar wekte en al helemaal niet in de holst van de nacht. "Smokebreath, ik.." Mauwde ze ongemakkelijk waarna ze zich herstelde. "Wil je een stukje mee lopen?" Mauwde ze uiteindelijk onhandig. Hiermee aangevende dat ze een gesprek met hem wou maar niet rond de andere Warriors. Dat ze zich zorgen maakte. Haar staart sloeg ze zachtjes heen en weer terwijl ze haar houding probeerde te veranderen. Alles voelde raar; en het maakte haar bang. Wat als ze echt ziek was?

Hailstorm was normaal ook geen kat om midden in de nacht te willen lopen. Ze hield van haar slaap; van de rust. Geen gezeur aan haar kop en ontspanning. Zodat ze de dag erna weer hard kon werken. De rookkleurige kater wiebelde lichtjes met zijn oor; en deed duidelijk zijn best zijn slaperige ogen open te houden. Hierna stond de andere Senior Warrior ook op, uit zijn nog warme nest. "Nou goed," Mauwde hij terwijl de kater zich uitrekte. Om de laatste slaap uit zijn lichaam te werken. "Waar wil je heen?" Vroeg de kater terwijl hij zijn poten voorzichtig plaatsde. Hailstorm volgde de kater waarna ze diep inademde zodra ze buiten de den stond en hem een kort dankbare blik gunde. "Niet ver, ik moet gewoon mijn poten strekken, denk ik." Mauwde ze zacht waarna ze in de richting van de uitgang stapte. Zodra ze het kamp verliet keek ze de kater ongemakkelijk aan. "Smokebreath?" Begon ze op een twijfelende toon. "Wat merkt een kattin als ze drachtig is?" Vervolgde ze zacht. Want verder dan ongemak had ze geen pijn; dus wellicht was het geen ziekte. Zou ze hopen dat ze drachtig was? Hailstorm slikte terwijl ze hem met haar scherpe ogen aan keek.

Hailstorm keek de kater stilzwijgend aan terwijl hij met slaperige ogen achter haar aan sjokte. Het was duidelijk dat hij niet de helderste was op dit moment en waarschijnlijk veel liever in zijn mosnest lag te slapen. Zelf kon de kattin haar rust ook wel gebruiken; echter kon ze niet slapen door de kuren van haar lichaam en haar bezorgde gedachten. Ze wist dat de andere kater ooit kittens wou, net zoals zijzelf; echter zaten ze niet bepaald in een stabiele relatie. Op automatische piloot begon de kater de symptomen op te sommen. "Vermoeidheid, hoofdpijn, stemmingswisselingen, smaak verandert, lichaam van de poes begint zich klaar te maken voor de kittens, plotselinge eetbui-" Op dat moment kreeg de kater duidelijk een helder moment. Ging bij hem het lichtje in de duisternis branden. Hij klapte zijn kaken abrupt op elkaar; waarna hij haar met opengesperde ogen aan keek. Hailstorm staarde hem zelf met ongeloof aan waarna ze nerveus met een oortje wiebelde. Zou Smokebreath net zoals haar vader de kittens in de steek laten? Ze waren geen partners; ze kon hem niet vragen bij haar te blijven. Maar de kittens hadden recht op een vader. Ze kon hen niet een ouder ontnemen. "Ik denk," Begon ze moeizaam met een droge keel. "Dat je vader wordt Smokebreath," Vervolgde ze moeizaam terwijl ze haar kop liet hangen. "Ik wil je niet dwingen bij mij te blijven; maar zeg me alsjeblieft dat je hen niet in de steek laat," Klonk er met een zwak, angstig stemmetje. Ze wenste haar kittens dat niet toe, daarbij wist ze dat de kater een goede Warrior was; wellicht nog wel een betere vader kon zijn.

Hailstorm wist natuurlijk wel dat hun acties tot een nestje had kunnen leiden. Ze had het echter nooit verwacht. Dat het meteen raak zou ziin en ze zichzelf binnen een zeer korte tijd een moeder zou kunnen noemen. Zonder dat ze een partner had; zonder dat ze haar leven had uitgestippeld. Toch kon ze de ongeboren kittens niets anders dan beschermen. Ze wou dat ze op zouden groeien in een liefdevol, warm gezin. Een die elkaar zou steunen. Ze hoopte dat Smokebreath niet zoals haar eigen vader was. Al geloofde ze dat hij veel zorgzamer was; en wellicht ook gevoeliger.

Het hielp niet dat hij haar woorden nog moest laten bezinken. De kattin was gespannen; ze zou er toch niet alleen voor komen te staan. Ze liet haar kop hangen; terwijl ze ongemakkelijk met haar staart zwiepte. Het was een situatie die ze samen hadden gecreërd en hopelijk ook samen zouden oplossen. De kater zoog wat lucht naar binnen toe; duidelijk zelf net zo verrast als ze zelf was geweest voordat hij zijn kop naar haar boog. Zodat hij haar recht aan kon kijken. "Ik laat je niet in de steek, dat beloof ik je," Mauwde hij zachtjes. "We hebben dit samen.. veroorzaakt. We lossen het ook samen op." De kattin keek hem dankbaar aan waarna ze haar kop kort in zijn vacht begroef. Net zoals de keer toen ze samen aan het jagen waren. Een rilling schoot door haar lichaam, opluchting. "Bedankt," Murmelde ze duidelijk vermoeid. "Enig idee wanneer ik vast zit in de Nursery?" Mauwde ze zacht en vragend. Hij wist vast hoelang ze de kits nog zou dragen en wanneer haar lichaam de rust nodig zou hebben.

Hailstorm hoorde de huiverige ademhaling van Smokebreath. Ze wist dat de kater er even aan moest wennen. Hij had vast nooit verwacht om vader te worden. Niet nadat hij Medicine Cat was geweest en de meeste katten hem als een oude brompot zagen. Hij had een goed hart en dat was dan ook de reden dat Hailstorm hem niet meteen weg duwde en de komst van de kittens geheim hield. Ze voelde de warme dikke staart kort om haar lichaam geslagen en zuchtte dankbaar. Zijn kin rustte op haar kop waardoor ze langzaam haar lichaam ontspande. Ze zou er niet alleen voor staan. "We gaan het samen laten werken," Murmelde de kater waardoor ze dankbaar snorde. Zacht, nauwelijks hoorbaar maar toch aanwezig. De kittens zouden er niet onder lijden; dat nooit. Hailstorm wist niet dat ze zo beschermend kon zijn over iets. Smokebreath was sterk en zijzelf wist ook wel van aanpakken; samen zouden ze hier wel doorheen komen. "Het is deels wat je eigen lichaam aan kan, maar ik zou zeker een maan voor de bevalling echt je rust gaan pakken, een halve maan voor de bevalling volledige rust." Mompelde de kater waardoor ze langzaam haar kop hief en hem met haar oranje ogen een kwetsbare blik gunde. "Ik slaap nu al slecht, ik weet niet hoe lang ik mijn Warrior taken kan voortzetten. Ik wil de kits de beste kans geven." Mauwde ze eerlijk.  

Hailstorm wist dat dit een aparte situatie was. Hadden ze beide dit verwacht, waarschijnlijk niet. Waren ze beide verantwoordelijk hiervoor, zeer zeker. De katten waren niet dom, maar dit was toch ergens wel een verrassing. Natuurlijk wist ze dat de kans er in had gezeten, maar dat die zo sterk aanwezig was geweest. Dat had ze nooit verwacht. Ze hoopte dat Starclan wist wat ze deden, met twee Senior Warriors zonder relatie een nest geven. Gelukkig waren ze het er over eens dat ze de kits er niet onder zouden laten lijden. Wat het ook zouden worden en op wie ze ook zouden lijken, de kits waren belangrijk. Niemand zou aan ze komen zolang ze samen zouden werken. In ieder geval niet zolang ze in de Nursery zou liggen. De kater luisterde stilletjes naar haar, naar haar moeite om te slapen. Ze kon gewoon de houding niet vinden. Iets dat zeer vermoeiend was. Wellicht had ze een kussen nodig, zoals Tallstar altijd gebruikte. "Ik zal je alles brengen wat je nodig hebt als je in de Nursery ligt," Verklaarde de kater waardoor ze hem stilletjes met een dankbare blik aan keek. De brok in haar keel weg slikkende. "Dankje Smokebreath," Fluisterde ze terwijl ze haar oren ongemakkelijk bewoog. Haar lichaam leek de rust inderdaad niet te willen vinden waardoor ze vermoeid tegen hem aan leunde. "Vergeef het me als ik chagrijnig ben, ik slaap slecht en mijn smaak veranderd met het moment," Mauwde ze droogjes en overduidelijk vermoeid. Ze wou slapen, maar zou ze nog slapen nu ze dit gerealiseerd had, nu ze wist dat ze inderdaad kits verwachtte. "Beter help je met de bevalling," Murmelde ze ze zacht. Ze wist wel zeker dat ze anders Acefray uit zou kafferen met haar geduld.

Hailstorm had op geen betere reactie kunnen hopen van de kater. Immers waren ze geen partners; gewoon twee Warriors die het goed met elkaar konden vinden. Die elkaar begrepen maar nog niet klaar waren voor een serieuze relatie. Was de fout die ze hadden gemaakt werkelijk een fout; immers hadden ze beide kittens gewild ergens in hun leven. Echter had ze gehoopt dat het met een partner zou zijn; niet met een vriend. Toch kon ze zich niet voorstellen kittens te dragen van een andere kater dan Smokebreath. De kater haalde nog steeds een beetje huiverig, geschokt adem echter leek hij nog steeds in staat de kattin te kalmeren met zijn aanwezigheid. Smokebreath sloeg zijn staart om de vermoeide Shadowclanner heen; haar stilzwijgend steun biedend. Troost en steun; terwijl ze iets tegen zijn warme vacht aan leunde. "Je lichaam past zich vanzelf weer beter aan." Mompelde hij zachtjes waardoor ze hem met een vragende blik aan keek. Ging dat echg vanzelf? Zou ze uiteindelijk weer van haar favoriete prooi kunnen genieten. "Het komt allemaal goed." Verklaarde de rookkleurige kater waardoor ze langzaam knikte. Vastbesloten haar familie te beschermen en voor de jonge kits te zorgen. De kater richtte zijn blik op de Nursery de plek die waarschijnlijk binnenkort haar den zou worden
"Als het je beter laat slapen mag je je nest wel bij de mijne neerleggen anders. Of wil je liever meteen intrekken in de nursery?" Vroeg de kater waardoor een nadenkende frons over haar gezicht trok. "Beide klinkt aantrekkelijk. Is er ook een mogelijkheid waarbij ik jouw nest ook naar de Nursery verplaats?" Mauwde ze met een klein plagerig glimlachje op haar gezicht. Het klonk wel prettig hem in de buurt te hebben en te kunnen rusten voordat de kittens kwamen.

Hailstorm wist dat dit nieuwtje snel genoeg door de Clan zou gaan. Immers had vast niemand verwacht dat zij en Smokebreath van alle katten een nestje zouden krijgen. De knappe tabby had net als de kater een sterk karakter. Trouw maar ook koppig en wellicht af en toe gemeen. Immers had ze niet altijd geduld met de jongere Warriors die moeilijk deden. Toch was ze ook erg beschermend en als ze een Apprentice trainde vriendelijk en ferm; al kon ze best wek eens sarcastisch uit de hoek komen. Hun kitten zouden sterk worden en goed opgevoed; immers hadden de ouders beide veel ervaring. Een zachte zucht weerklonk voordat Hailstorm weer sprak. De kater trok zijn blik los van de prachtige sterren terwijl hij zijn gele kijkers op de knappe kattin richtte. Hij leek de geinende toon in haar stem te missen. Waarschijnlijk door al zijn stormachtige gedachten. "Als je dat liever hebt.." Begon de kater lichtelijk vernijsterd waarop ze meteen knikte. Immers wou ze niet alleen liggen en kalmeerde zijn aanwezigheid haar toch wel. "Graag," Mauwde ze enkel. Hailstorm kon zijn aanwezigheid wel gebruiken en wist dan zeker dat als ze in de nacht zou bevallen een kater in de buurt had die haar kon helpen zonder dat ze door het hele kamp hoefde te schreeuwen.