[Getting name and rank] Becoming more...

Het was een grote dag. Butterstar had haar goed voorbereid en nu stond ze te treuzelen voor de warriorsden. Met de goedkeuring van haar leider mocht ze Chillybreath en de deputy meenemen. De zon was nog niet op, maar de sterren werden verwelkomt met een rozig licht. Ze zouden snel verdwijnen en dit was het moment dat ze de twee warriors ging wekken. Ze lag tussen de slapende katten en Chivypaw moest steeds staarten en poten ontwijken. Daar aangekomen gaf ze de mooie poes een por tussen de ribben. Haar blik viel op Smokegaze die vredig naast haar lag te ronken. Ze snoof even scherp en boog zich toen over het grijze gezichtje. "Chilly opstaan," fluisterde ze. De apprentice wrong zich weer naar buiten, maar voordat ze de uitgang bereikte gaf ze haar vader een por en trippelde ze naar buiten om daar te blijven wachten op haar gezelschap.

Little time skip

Haar maag rommelde. Ze had Chillybreath en haar vader reiskruiden aangeboden, maar ze had er zelf niet van mogen eten. Ze voelde leeg aan en zonder veel energie. Hoe kon ze voor Starclan verschijnen als ze nu niet eens de puf had om te praten met haar reisgenoten. Die gaf ze soms wel een beschamende glimlach. Meer om te zeggen dat het haar speet. Daarbij zou haar stem niet vast zijn omdat zenuwen door haar lichaam raasde.

Big time skip

Het was in de late avond eer dat ze Windclan uit waren. Er was niets gebeurd hoewel ze een patrouille hadden geroken. Alles was precies zijn normale gangetje en het leej niet echt alsof de bergen ooit hadden bestaan. Haar blauwe blik kroop wel naar het einde van de vele velden die naast haar lagen. Verderop was de moonstone, maar Chivypaw vertraagde haar pas. Ze zou moeten wachten tot de maan bijna aan zijn hoogste punt stond. Hij was vandaag vol en morgen zou hij weer afbouwen. Chivys keel was droog toen ze nerveus slikte. Ze hield uiteindelijk halt bij een plekje gras. Het was heerlijk om na dat stenig gebied gras te voelen onder haar poten. Ze ging zitten en keek naar het mooie gezelschap, niet goed wetend wat te zeggen. Een zucht sidderde van haar lippen. "Heb jij de maansteen al gezien?", verbrak ze de stilte toen ze tegen Chillybreath mompelde. Ze gaf een flik met haar oor in haar vaders richting.

+ Chillybreath & Panthergrowl

Het zou niet lang meer duren voordat ze met Chivypaw zou gaan vertrekken naar de maansteen, waar Chivypaw haar volledige medicine cat naam zou gaan ontvangen van StarClan. Het leek al zo lang geleden, toen de jonge poes tegen haar aan kwam zitten en aan haar vroeg of ze mee wilde naar de maansteen. Natuurlijk kon ze daar geen nee tegen zeggen, zolang het van de leader mocht. Dit was het geval en ze was expres wat eerder naar haar nest gegaan, zodat ze zeker was van het feit dat ze fit was om mee te gaan op de reis. Want het zou een aardige reis zijn en zelfs zodra ze waren aangekomen bij de maansteen, zouden ze wakker moeten blijven om de jonge medicine cat apprentice te beschermen tegen de eventuele gevaren. Een por tegen haar lichaam liet haar even fronsen. ”Chilly opstaan,” klonk er fluisterend, waardoor ze uit haar slaap werd gewekt en haar oren even spitste. Geen tijd om lang te blijven liggen, het was beter om zo snel mogelijk te vertrekken en dat wist ze zelf ook. Ze rekte zich langzaam uit, waarna ze overeind kwam en de den verliet Panthergrowl werd intussen ook gewekt, de vader en de deputy van RiverClan, een logische keuze, al zei ze het zelf. Ze glimlachte warm naar de jonge poes, die op het punt stond om medicine cat te worden van de clan, en knikte even naar haar.

Onderweg was het opletten. Ze was gefocust op alles en over het algemeen verging de reis zonder veel praatjes. Niet dat het erg was, ze kon zich wel indenken dat de jonge poes hongerig was. Ze had de reiskruiden die Chivy voor haar klaar had gelegd ingenomen, hoe erg ze de smaak ook vond kwam ze achter, en ze waren vertrokken. Af en toe kreeg ze een glimlach van de poes, waarop ze zelf reageerde met een warme glimlach. Een glimlach waarmee ze meer wilde zeggen dat het oké was en dat ze er was. Panther was er ook zeker, daar was geen twijfel over mogelijk. Ze waren er samen voor haar.

Het begon steeds later te worden en ze kon zich wel indenken waarom ze zo vroeg waren vertrokken. Het was een aardige reis en na de terug reis was ze er wel zeker van dat ze een hele dag zou kunnen slapen. Niet dat ze dat van plan was, maar een fijn idee zou het wel zijn. Ze waren eindelijk uit het WindClan gebied, waar ze meer dan blij mee was. Ze voelde zich er oncomfortabel bij, sinds het moment dat haar moeder haar had verteld dat haar vader een windclanner was. Ze voelde zich er niet goed bij, misschien wel een iets grotere haat naar windclan ontwikkeld dan dat ze daarvoor had. Toen Chivypaw halt hield stopte Chilly ook vrijwel meteen met lopen, haar ogen gefixeerd op de jonge poes, het ging om haar vanavond. Ze zou precies doen wat ze zei, al deed ze dat daarvoor ook al. Chivy ging zitten en Chilly volgde al snel haar voorbeeld, waarna ze haar grijs-blauwe staart om haar voorpoten heen sloeg. ”Heb jij de maansteen al gezien?” klonk er mompelend van de poes af, waarop ze zachtjes glimlachte en haar kopje langzaam schudde. ”Nog nooit,” sprak ze rustig tegen de poes, waarna ze naar de grijze poes keek. ”Het gaat goed komen, okay?” sprak ze met een warme glimlach tegen de poes.

Ɓσ

_{Vandaag zou hij met zijn meisje naar de moonstone gaan. Hij vond het spannend. Hij was er vaker geweest, maar dit ging om zijn dochter. Ergens vond de kater het lastig om haar zo te zien opgroeien, maar hij was ook zo ontzettend trots op wat ze geworden was - worden zou. Medicine cat.. Wow. Hij kreeg er een glimlachje van op zijn snuit zelfs al was hij diep in slaap. Deze slaap werd onderbroken door een por in zijn ribben en hij grinnikte toen hij Chivy's staart zag verdwijnen uit de warriors den. Altijd zo subtiel. Daarin leek ze misschien wel op hem. De kater kwam overeind en begroette Chillybreath, een goede warrior van wie hij blij was dat ze ook meeging, met een knikje. "Hey Chivy, ben je er klaar voor?" murmelde hij tegen haar, waarna hij haar spinnend een kopje gaf. Hierna nam hij de reiskruiden in, kort gleed zijn blik naar zijn dochter die deze niet mocht eten. Het ergerde hem, zij had de kracht het meeste nodig, maar regels waren regels.

De reis verliep rustig. Het baarde hem ergens zorgen, dat Chivy zo rustig was, maar ze was nooit een heel erge prater geweest. Ze deed haar taken altijd gefocust, zonder teveel afleidingen. Zo ook nu. Toen ze hem een glimlachje gunde trippelde hij wat sneller om naast haar te lopen, en hij liet zijn staart over haar rugje glijden. Als geruststelling. Hij wist dat ze het kon.

Nu werd het wachten. Ze waren zo dichtbij, maar de maan moest goed staan. De kater werd er nerveus van. Chivy ook, hij kon het voelen. Zijn gele blik gingen kort naar Chillybreath, om diens emoties te peilen. Hij knikte haar toe toen ze zijn dochter geruststelde. Ze was een goeie kattin. "Chilly heeft gelijk," miauwde hij. "Je kan dit, dat weet ik zeker." De kater voelde honger opkomen, maar hield zich in om te gaan jagen. Chivy mocht nu niet eten, dus zou hij dat ook niet doen. Dalijk, als ze terugkwamen, dan zou hij wat te eten voor haar regelen.}

Chivypaw luisterde naar de goede raad en knikte. Ze vond het spijtig, beide katten hadden de maansteen nog nooit gezien en ze konden haar niet voorbereiden. Zelf had ze alleen nog maar een droom gehad en bij Tribe had ze samen met de rest een soort aanval gehad waardoor ze volledig verdoofd op de grond zakte en toen kruiden en geuren haar overspoelden. Ze hoopte niet dat het zo was in Starclan. Het gevoel was niet gezellig en ze kreeg er rillingen van. De donker zilveren kattin zweeg een poosje. Haar staart zwaaide nerveus over en weer. "W-wat als ze me weigeren? Moet i-ik dan iemand nieuw aanwijzen of doet Butters-star dat?" Haar stem trilde terwijl ze haar onzekerheden uitte. Echter kon ze niet wachten op antwoord toen haar poten leken te flitsen voor haar ogen. Chivypaw keek omhoog. De maan stond weldra op zijn hoogste punt. Oh... oh shit! Ze moest haar weg nog vinden! Gestrest veerde ze recht. Ze kon wel huilen. Nee... ze huilde. Tranen gleden over haar wangen. Ze wilde niet huilen, maar haar bange hartje wou niet luisteren naar haar kop. Chivypaw kon niets meer uitbrengen toen ze zich liet opslokken door de grot. Het was er warm. Achter haar voelde ze de snorharen van Chilly of Panther, ze wist niet goed welke van de twee. De tunnel kronkelde hard en liep toen een stuk steil naar beneden. Ze moest vertrouwen op haar gevoel sinds het aardedonker was geworden. Haar ogen waren opengesperd om elke lichtbundel op te vangen, maar het had geen nut. Het begon kouder te worden nu ze meer daalde in de aarde zelf. De tunnel ging nog een paar keer links, even omhoog, rechts en toen was er een vertakking. Ze bleef staan, gromde even als waarschuwing voor de twee warriors achter haar en snuffelde. Een koud briesje kwam van de rechterkant. Ze besloot dat te volgen, het was eerder een instinct dan een wetenschap. Niet veel later was er een scherpe bocht en wandelde ze met stevige tred plots in het felste licht dat ze ooit had gezien. Haar azuurblauwe ogen werden groter en ze maakte plaats voor de andere twee. De kamer werd verlicht door een helderwit licht met blauwe tinten. Ze kneep haar ogen dicht tot kleine spleetjes. Wat het licht maakte stond ongeveer in het midden. Een grote steen. Nee geen steen... ze kon het niet beschrijven. Chivypaw keek omhoog, naar de maan die nu zijn hoogste punt had bereikt en zijn licht scheen. Het gaf haar moed. Haar tranen waren een tijdje geleden al opgedroogd, je zag nu alleen de lijntjes die ze hadden getrokken over haar wangen. Chivypaw stapte aarzelend naar voren. De steen liet zijn licht dansen over haar vacht dat oplichtte. Een briesje deed het waaien. Hoorde ze stemmen? Ze rekte haar nek om in het verblindend licht te kijken. Natuurlijk had dit geen nut, Butterstar had haar uitgelegd wat ze moest doen. Ze draaide zich om naar haar papa en Chillybreath. "Hier ga ik dan maar," perste ze eruit met een klein onschuldig glimlachje. De kleine kattin draaide haar kopje naar de maansteen. Ze trippelde dichterbij en zonk door haar poten. Volgens haar leider moest ze het gemakkelijk maken dus ging ze iets beter liggen om dan haar kopje neer te leggen. Ze haalde diep adem en drukte haar kopje tegen de steen. Een koude vlaag sidderde door haar beenderen en ze werd in slaap gewiegd door allemaal enthousiaste en sussende stemmen. Een zucht rolde over haar lippen.

Na haar eigen woorden, voegde Panthergrowl er ook nog woorden aan toe. ”Chilly heeft gelijk,” kwam er van de grote kater af, waarop ze zachtjes naar hem glimlachte. ”Je kan dit, dat weet ik zeker.” Vervolgde de kater, waarop Chilly weer even instemmend knikte. Chivy knikte ook op haar woorden, waarna het weer even stil was tussen de drie katten, tot ze de nerveuze zwaai van Chivy op merkte. ”W-wat als ze me weigeren? Moet i-ik dan iemand nieuw aanwijzen of doet Butters-star dat?” klonk er, trillend van onzekerheid en nervositeit. Voor ze een antwoord kon geven, schoot de grijze poes overeind en schoot ze richting de grot waar de maansteen zich bevond. Ze was er vrijwel zeker van dat Chivy aan het huilen was en ergens deed het pijn dat Nightstream haar niet kon helpen om naar de maansteen te gaan, zoals sommige apprentices wel hadden. Chilly rende vrijwel meteen achter de jonge poes aan, niet aan moeten denken wat er zou moeten gebeuren als ze gesplitst zouden raken op zo’n cruciaal moment. Ze kon alleen maar hopen dat Panthergrowl hetzelfde dacht. Een grom liet haar stoppen en wachten op enige beweging van Chivypaw, waar ze nu vooral op haar neus en oren moest gaan vertrouwen in het pikke donker, waar niks te zien was. Ze wist niet hoelang het duurde, maar opeens stopte Chivy, een licht scheen ietsjes door. En toen Chivy plaats maakte viel Chilly’s mond zowat open. Niet alle katten hadden de eer om ooit de maansteen te zien en toch maakte zij nu toch deel uit van de katten die de maansteen hadden gezien. Waar medicine cats, leaders en deputy’s konden samen dromen met StarClan. De jonge poes draaide zich om naar hen, waardoor haar vermoedens inderdaad werden bevestigd dat de jonge poes had gehuild. ”Hier ga ik dan maar,” klonk er van haar af met een onschuldig glimlachje, waarna ze zich omdraaide naar de maansteen. Chilly ging rustig zitten, haar oren gespitst voor eender welk gevaar dan ook, terwijl ze haar kopje met een zachte, geruststellende glimlach naar Panther toe draaide. Het was immers zijn dochter.. en ooit zou hij ook hier bij de maansteen samen dromen met StarClan, op een dag dat Butterstar er niet meer zou zijn. Ze voelde hierbij toch wel haar keel iets samen knijpen, ze was immers al zo lang leader… dat zou toch iets heel anders zijn. Ze schudde haar kopje even, niet over na denken nu, nu waren ze er voor Chivy.

Ɓσ

Onderwerp: Re: [Getting name and rank] Becoming more...