Midnight City

De nacht was op zijn hoogste punt, de maan was verdwenen, de hemel was zwart. Het enige licht kwam van de ijzeren stokken met lichtjes erin die de twolegs plaatste omdat ze niet goed konden zien in het donker. De zwarte kater had de perfecte dekmantel gevonden, nu hij onder een struik zat toe te kijken. Onbewust was hij opzoek naar wat te eten, maar eigenlijk zat hij hier alleen maar om gewoon te kijken. Cobra vond het soms leuk om te kijken naar hoe dom twolegs waren en naar wat andere katten, vooral rogue's, rond het Elite territorium aan het uitspoken waren.
Het enige probleem hierdoor was, dat als hij een Elite geur rook, zijn brein niet altijd even snel was en hij zo snel niet door had wie het precies was. Zo nu ook merkte hij een grote kattin op, maar kon er geen naam bij vinden. Toch besloot hij niet op haar af te stappen, eens zien of ze hem door zou hebben. Anders kon hij zien wat ze precies van plan was.

[+Lethal]

Haar blik gleed even kort door de ingang van barn two waar ze Brat zag liggen met de kittens rondom haar buik. Ze had voor de rode she-cat gejaagd vandaag en wat gespeeld met de kits. Ze was nooit echt goed geweest met die haarballetjes wanneer ze jong waren maar ze probeerde het. Een band opbouwen met de kits van haar partner was belangrijk, ofzo. De verminkte Elite member’s haar buik rommelde. Ze was zo bezig geweest met van alles en nog wat dat ze was vergeten te jagen voor haarzelf. Daarnaast hield de geluiden buiten haar wakker. Ze had geen hondentanden om een nest te claimen in één van de barns dus dat betekende buiten slapen met andere Elite katten die niks aantrokken van stilte en nachtrust. Gelukkig was de ex Windclanner gewend om buiten te slapen maar stilte was ook belangrijk. Grommend stond de massieve kat uit haar nest en liep het kamp uit. Dan maar jagen, dacht ze. Ze nam de avondlucht in der zelf op en wiebelde met haar oren om eventuele prooidieren op te kunnen vangen. Maar ze hoorde, zag en rook niks. Lethal rolde met haar schouderspieren de stroef aanvoelde en liep toen weer veder, door de lichten die uit grote ijzeren palen vandaan kwamen. Na een tijdje rond gelopen te hebben rook ze een sterke lucht van rat. Snel dook ze ineen. In haar jachthouding strak en geruisloos sloop ze naar de vette donkere knaagdier dat rond zat te schuifelen. Het zat te knabbelen aan wat afval. De verbrande she-cat ontblote haar tanden en sprong boven op het beest en maakte met haar oude Windclan snelheid het beest in één harde beet dood. Slaphangend bungelde het uit baar bek toen ze het opraapte. Lethal wou net een plek gaan zoeken waar ze snel het rat naar binnen kon werken toen ze twee geelgroene ogen opmerkte in een struik. De massieve Elite kat dropte de rat en trok met haar half weg geschroeide oor. Nu pas merkend dat er een verse geur van Bloodclan in de lucht rondhing. “Goedenavond” Mauwde ze kalm tegen haar stalker.

Hij keek toe hoe ze haar prooi te pakken kreeg en had meteen door dat het geen Elite kat was. Natuurlijk, de geur was er en ze had ook wel het uiterlijk dat erbij paste, maar het zag er niet naar uit dat ze hier was opgegroeid. Haar jachttechnieken waren van de clans, dat kon hij ook nog wel zien. Ze had hem dan ook al snel door en Cobra ging rustig zitten, terwijl ze hem aansprak."Mooie vangst," sprak hij op een rustige toon, terwijl zijn groene ogen over de littekens van de kattin heen gleden. Hij had geluk dat zijn lichaam bespaard was geweest voor ernstige littekens en de paar die hij had waren mooi verborgen om zijn dikke zwarte vacht. "Windclan techniek, toch?" Er klonk nieuwsgierigheid in zijn stem. Hij verafschuwde de clans, maar hun technieken leren zou handig kunnen zijn voor de Elite. Misschien zou de kattin ze willen delen? "Helaas ben ik alleen je naam kwijt." Cobra was gewoon geen held met namen, want om heel eerlijk te zijn boeide het hem ook niet. Alleen de katten die hem interesseerde wist hij bij naam te noemen, maar misschien zou hij haar ook aan die lijst gaan toevoegen.

De tom die ze gesnapt had in de bosjes kwam tevoorschijn nadat ze hem met een kalme goedenavond aangesproken had en ging rustig tegen over haar zitten. Lethal volgde zijn evenbeeld en legde haar gevangen konijn tussen haar stevige potten in voor ze zich op haar achterwerk neerzette. De compliment liet haar haar kop even kort buigen als bedankje, hoewel ze nooit iemand bedankte in haar tijden in Windclan wist ze dat de Elite een ander verhaal was. De complimenten waren hier schaars en dus ving ze het op als een goed teken. Er waren veel katten die haar liever kwijt waren dan rijk door haar voorgeschiedenis met de clans. Ze zouden wel zien dat ze haar leven trouw zou zijn aan Bloodclan, Windclan en natuurlijk de andere drie vernietigen was haar doel. Ze zou niks lievers willen zien dan de Elite regerend over het woud. "Windclan techniek, toch?" Sprak de zwarte tom toen hij klaar was met het bekijken naar haar littekens. Het gebeurde dagelijks dat katten met starende ogen naar haar verwondingen keken maar Lethal trok zich er weinig van aan. Haar verminking zou haar niet belemmeren. Met niks. “Ja” Sprak kalmpjes tegen de kat die haar enorm erg liet denken aan de dode ex-leader Claw. Zou het niet kunnen dat die twee familie van elkaar waren? Ze zou er in ieder geval niet raar van opkijken. Lethal hoorde de nieuwsgierigheid in zijn stem maar voor ze hem daar op kon wijzen sprak hij veder. "Helaas ben ik alleen je naam kwijt." Ah. Ze waren allebei dus geen kei met namen onthouden want de naam van deze tom bleef ook weg. “De naam is Lethal” Mauwde ze haar verschillend gekleurde ogen op die van de ander gericht. Het was geen moeilijke of speciale klinkende naam, maar een wel eentje betekenis. Eentje die haar echt beschreef en dat was het woord dodelijk. “Ik ben ook geen held in namen onthouden. Wat was de jouwe ook alweer?” Vroeg ze. Ze was nu wel benieuwd en tenslotte was het altijd handig om zulke informatie te weten. Je weet maar nooit wat een naam allemaal kan doen.