Warm stones

De zonnerotsen bleven om de een of andere manier haar favoriete plek om naartoe te gaan. Vooral tijdens Greenleaf kon je er goed zonnen en dat was ze dan ook nu van plan om te doen. Zelfverzekerd sprong ze een aantal van de rotsen op en legde zich languit neer op het warme oppervlak. Ze was blij dat ze dit gebied weer teruggenomen hadden van Riverclan toen de tijd. Dit was tenslotte ook de plek waar ze geboren was en dat maakte het toch extra bijzonder. Toch bracht het ook herinneringen aan haar moeder die er nu niet meer was. Ze wilde er echter niet aan denken momenteel en strekte haar lichaam uit voor ze zich comfortabel maakte en haar ogen sloot. Ze hoopte dat er voorlopig niet iemand zou komen om haar te storen, maar ze wist dat de kans daartoe klein was.

[Nightpool]

Eindelijk had hij zijn warrior taken afgerond en kon de witte kater ergens een plek op zoek om te Nietsen. Vandaag had hij een paar prooi dieren naar binnen kunnen slepen en had hij zelfs zijn best gedaan om die dieren ook echt te vangen. Iets wat de kat niet vaak deed. Zo vond hij dan ook dat dit rust momentje verdiend was en hoopte Nightpool dan ook zijn rust te krijgen. Met grote passen liep hij naar de warme rotsen toe, hopelijk was er nog niemand want voor het eerst had de kater geen zin in een gesprek. Hij verlangde nu alleen maar naar de warmte en de slaap die hij zou krijgen zodra zijn lichaam de stenen raakte. Natuurlijk was hopen dat er niemand was acceptabel, maar realistisch was het niet. En zo lag daar ook al een poes languit op de beste rots. Even kneep de witte prins zijn ogen fijn, maar toen hij zag dat het een bekende was slaakte hij een opgeluchte zucht. Misschien als hij heel stil deed zou Winterbird hem niet opmerken. Dus dook hij een stukje in elkaar en sloop hij zo stil mogelijk over het terrein naar een van de lege rotsen. Daar sprong hij behendig boven op terwijl hij zo min mogelijk geluid probeerde te maken, plofte zachtjes neer en legde zijn massieve kop op zijn poten. Wie rust wilde moest soms moeilijk doen. Maar het was het wel waard.

Haar lichaam raakte volledig ontspannen door de warmte en ze kon haarzelf al bijna weg voelen dommelen. Echter schrikte ze al snel wakker door iets. Wat had ze geen idee van, want ze kon niet echt wat horen. Misschien was het een prooidier geweest en niks anders. Ze sloot dan ook haar ogen weer voor verder te kijken, maar in slaap vallen kon ze niet meer. Was er dan toch wat verandert? Het was niet alsof er een Riverclanner was, want dan zou ze het wel merken aan de geur en dat was er niet. Met een lichte zucht, ging ze rechtop liggen en opende ze haar ogen om rond te kijken. Al snel vielen haar ogen op een witte vacht. Een bekende witte vacht, die van Nightpool. Als de kater er gewoon bij kwam om te gaan liggen, dan zou ze hem laten liggen. Zelf ging ze dan ook weer languit liggen, zonder wat tegen de kater te zeggen. Voor nu was de stilte niet erg en het was ook geen vijand die erbij was gekomen, dus dan zou ze zo wel weer in slaap moeten kunnen vallen.

Mooi, zijn plan was geslaagd. Even bleef de kat tevreden liggen en sloot hij zijn ogen. Heel even viel hij zelfs bijna in slaap, maar al snel kwam daar verandering in. Voor hem lag een vriendelijk kattin die hij graag mocht. Waarom zou hij niet met haar praten? Even fronste hij en bedacht hij zich dat zij misschien ook wel rust wilde. Dus legde Nightpool snel zijn kop weer op zijn poten en gaf zich over aan de moeheid. "Ook moe?" Hij flapte het er uit voordat hij zichzelf kon tegen houden. Ach, hij wist ook niet beter. Praten zat gewoon in zijn bloed en praten met Winterbird vond hij fijn dus waarom niet. De poes zou het zelf wel aangeven als ze gewoon wilde slapen. Dan kon hij zich daarbij neerleggen en vervolgens zelf ook gaan slapen.

Voor ze echter in slaap kon vallen, deed een stem haar ogen weer openen. De kater had toch gesproken, niet dat ze het heel erg vond. Ze kon hier tenslotte nog steeds blijven liggen terwijl ze tegen de kater praatte. Ze hief haar kop wel op, om kort naar Nightpool te kijken. Het was niet alsof ze het gezelschap van de kater niet waardeerde. Hij was tenminste een van de katten van de clan waar ze rustig mee kon praten. Ze wist dan ook dat hij het echt niet erg vond dat ze hier languit had gelegen zonder hem te begroeten. Ze liet een zacht instemmend geluid op zijn vraag horen. Ze had tenslotte nog geen zin om hard te praten. "En de rotsen zijn lekker warm." Voegde ze eraan toe. Wat er alleen maar meer voor zorgde dat ze slaperig werd.

Het leek er op dat Winter er niet heel veel moeite in wilde steken, wat hem opluchtte want hij was dan wel goed in spreken, maar niet als het geforceerde gesprekken waren. "En de rotsen zijn lekker warm." Hij knikte, ook al kon ze dat niet zien en ging languit liggen zodat hij ook van de warmte kon genieten. "Zware dag achter de rug?' Miauwde hij stil terug. Het leek alsof hoe zachter ze zouden praten hoe fijner het zou zijn. Alsof ze daarmee de buiten wereld zowaar 'buiten' sloten en zelf gewoon konden genieten van de rust zonder dat het gesprek dit verstoorde. Heerlijk. Even bleef de kater stil totdat hij zich bedacht dat hij maar 8 manen ouder was dan de poes. Hij kende haar dan natuurlijk ook al een tijdje, maar voor de bijen hadden ze nooit echt gesproken. Hun kleine leeftijdsverschil kon zelfs betekenen dat zijn vader en haar ouders elkaar zelfs hadden gekend. Hm, dat gaf hem wel een rustgevend gevoel. Nightpool had zijn moeder nooit goed gekend, maar hij had heel zijn leven en nog steeds naar zijn vader opgekeken. Deze was helaas al overleden, maar nu voelde hij toch iets dichterbij. Ook al klopte er misschien helemaal niks van.

Voor een moment sloot ze haar ogen weer voor de kater weer verder sprak. Had ze een zware dag gehad? Het was vooral een slome dag geweest om de een of andere reden en daar had ze nu nog last van. Ook al maakte het haar nu niet meer uit, toch had de dag eeuwig leken duren. "Vooral een slome dag." Zei ze dan ook en ging rechtop liggen, zodat ze kon zien waar de kater lag. "De dag leek eeuwig te duren." Ook al kon ze het nog steeds niet zwaar noemen en al helemaal niet op het moment. "Dit is juist een van de favoriete plekken van mij in het territorium." Voegde ze eraan toe. Gezien Nightpool haar de vorige keer de bijen had laten zien. "Ik ben blij dat het niet meer van Riverclan is." Ondanks dat ze hier ontspannen lag, zou ze een Riverclankat zo wegjagen als deze hier zou komen.

Nightpool knikte instemmend mee. Hij wist precies wat ze bedoelde en zulke dagen leken inderdaad nooit over te gaan. Hij begreep ook waarom het één van haar favoriete plekken was, hij zelf lag hier ook erg graag om te genieten van het warme gevoel. Veel katten vonden het fijn hier. Het was daarom ook gek dat zij de enige twee hier waren, de kater had meer katten verwacht. Ach. "Ik ben blij dat het niet meer van Riverclan is." Nogmaals knikte Nightpool mee. Het idee dat dit ooit van Riverclan was geweest vond hij wel gek. Die katten hadden er vast ook van genoten om na al dat duiken en zwemmen te zonnen op de rotsen. Maar, het was Thunderclan en daar hoorde het ook. "Nee inderdaad." Miauwde hij terug. "Zeg Winter, ben jij ooit in een ander clangebied geweest? De witte kater vroeg zich af wat voor dingen ze daar hadden en wat daar allemaal te vinden was. Nu en dan was hij daar wel eens nieuwsgierig over.

Bij de vraag of ze ooit in een ander clangebied was geweest schudde ze haar kop. Ze hadden natuurlijk door Windclangebied gemoeten om naar de bergen te gaan, maar dat was alles dat ze gezien had. "Alleen toen we onderweg waren naar de bergen en we door Windclan heen moesten." Zei ze dan ook. Riverclan of Shadowclan was ze nog niet geweest. Ze wilde namelijk ook echt niet het donderpad oversteken om bij Shadowclan te komen. Ook al zou ze best wel een keer naar het oude Skyclan territorium willen gaan, dat was tenslotte een plek waar ze al veel over gehoord had van oude Skyclan katten, maar geen idee had van hoe het eruit zou zien. "Ik ben ergens wel benieuwd hoe het eruit ziet, maar ook naar het oude Skyclan gebied." Zei ze. "Silverstar komt er tenslotte vandaan." Zei ze dan ook. De leider kwam er vandaan en een aantal andere katten ook.

Oja, dat was waar ook. Tijdens de reis waren ze door het Windclangebied heen gegaan. De kater was dat totaal vergeten, waarschijnlijk omdat hij op dat moment zo bezig was met andere dingen dat het besef er van nooit was binnen gekomen. Hij wist dan ook niet zo snel wat hij daar allemaal had gezien, hij had er gewoonweg niet op gelet. "Ik ben ergens wel benieuwd hoe het eruit ziet, maar ook naar het oude Skyclan gebied." Nightpool knikte en werd er ook aan herinnerd dat hun leader daar vandaan kwam. Hij kon zich voorstellen hoe mooi het was geweest, maar de warrior kon ook voorstellen hoe het er nu uit zag. En dat was niet een beeld dat hij graag op zijn netvlies wilde hebben. "Skyclan is vooral afgebrand denk ik, niet?" Miauwde hij zachter. Er viel even een korte pauze waarna hij met zijn staart even tegen de hare aan tikte. "Zeg Winter, ben jij ooit verliefd geweest? Heb jij ooit zo een romantisch verhaal mee gemaakt alsof het door Starclan zelf bedacht was? En als je dat hebt, zou je dat dan met me willen delen?" Er lag een lach op zijn lippen en een twinkeling in zijn ogen. De kater hield van romantiek en mooie verhalen. Nog beter als ze echt gebeurt waren. Het kwam misschien uit het niets, maar dit brak tenminste het ijs een beetje.

Skyclan was inderdaad voornamelijk afgebrand gebied als het goed is, alleen misschien was er nog wat van over of was er ondertussen al wat nieuws gegroeid, echter zou ze er dan eerst een keer zelf naartoe moeten gaan om het te zien. Ze was lichtelijk verbaasd over zijn volgende vraag, het was er tenslotte niet een die veel katten zouden willen stellen of beantwoorden. Toch was dat van haarzelf nogal saai en viel er ook niet veel over te zeggen. Ze kon hem er dan ook niet echt veel mee hebben, maar ze kon natuurlijk altijd aan hem vragen of hij zoiets had gehad of momenteel zelfs had. "Ik ben nogal saai als het daar opaan komt. Ik heb namelijk nog nooit zoiets voor iemand gevoeld." Zei ze dan ook eerlijk. Dat nam niet weg dat ze het niet zou willen. "Dat neemt niet weg dat ik het niet een keer mee zou willen maken." Voegde ze eraan toe. Ze was in ieder geval niet iemand die makkelijk voor iemand zou vallen op het eerste gezicht, maar wie weet, dat zou zo maar eens een keer kunnen gebeuren. "En jij?" Besloot ze terug te vragen.