there is no place like home

De shecat was al redelijk vroeg op voor haar doen en genoot dan ook met gesloten ogen van de zon die haar lichaam verwarmde op de veranda. Ze was op een schommelbank gaan liggen waar een paar kussens op lagen en hier maakte ze zeker gebruik van. Haar twoleg was naast haar komen zitten en haalde zo nu en dan een hand over haar kop heen waardoor ze gelukkig begon te spinnen. De twoleg was niet erg oud, maar zo nu en dan kwam waarschijnlijk haar moeder langs, een oud vrouwtje die altijd wel een stukje kip of iets mee nam voor Hestia en haar op haar schoot liet zitten terwijl ze zelf aan het brijen was, in tegenstelling tot de twoleg waar ze woonde wie bijna de hele dag weg was van huis. Nu was het wel zo dat als ze een keer vroeg thuis was dat ze Hestia extra aandacht gaf en altijd bij haar op bed liet slapen, maar meestal was ze te laat thuis voor de shecat om nog op te willen staan en haar kamer in te lopen, zeker in de wintermaanden had ze hier nooit zin in. De zwartte kattin zuchtte dan ook zachtjes toen ze opstond en haar nog een laatste aai gaf en naar een twoleg liep die ze nog nooit gezien had. Even trok ze een wenkbrauw op maar liet het maar gaan toen de man naar haar gebaarde en ze even naar haar toe liepen. Ze werd opgetild door haar eigen twoleg en al snel in die van de ander gelegd. Ook hij aaide haar terwijl ze in gesprek waren en Hestia haar best moest doen om wakker te blijven. Na een aantal minuten werd het blijkbaar toch tijd voor hun om te vertrekken en ze werd weer teruggezet op het bankje waarna hun wegliepen en in een monster stapte.

[ & Aldrei ]