Swimming in my own pool of thoughts

I SWEAR THAT THEY CAN SEE
THE BLOOD ON ME

Met snelle, opeenvolgende pootstappen baande de rood met witte kater zich een weg richting Tallpines. Hij had vernomen van een andere krijger dat het er volzat met prooi. Dus waarom zou hij geen kans wagen? Hoe meer prooi, hoe beter voor de Clan. Echt de intentie om iemand mee te vragen had hij niet gehad, en dus had hij dat ook niet gedaan. Niet perse zodat hij alles alleen kon vangen, en dus alleen met de eer kon gaan lopen... Maar eerder omdat Zealspark niet bepaald de meest sociale kat was dezer dagen. Het voelde nog altijd vreemd aan om terug te zijn, en hij had zo het gevoel dat de Clan het zelfs nog vreemder vond. Een zucht rolde over zijn lippen. Daarbij, wie lette er eigenlijk nog op hem? Niet op wat hij goed deed, maar eerder op alle dingen die hij slecht deed. Het zou hen niet eens opvallen als hij met een dozijn vogels afkwam, als hij ook maar één iets vergeten was dan zouden ze al direct zeggen dat hij beter rogue gebleven was. Nogmaals zuchtte hij, zijn kop schuddende. Hij beeldde zich echt veel te veel in. Zou de Clan echt zo over hem denken? Misschien was het wel eens tijd terug contact te zoeken met de anderen. Voorheen was hij altijd heel geliefd geweest, en dat wist hij. Hij was de zoon van Firestar en de geliefde Icestorm. Hij had de Clan gered van Claw en Bloodclan. Als hij die ene ochtend niet was gaan jagen, had hij dan nu Zealstar geheten? Nogmaals schudde hij zijn kop. Kon hij deze gedachten maar in een pot steken en begraven!

Zodra hij zich bij Tallpines bevond, hielt hij halt en snoof hij de lucht op. Er waren inderdaad veel verscheidene geuren aanwezig, vooral vogels, muizen en nog andere prooidieren. Maar ook een Thunderclan geur, een recente. Zijn blauwe ogen keken van links naar rechts, zoekende van wie deze geur afkomstig was. Pas toen hij geluid achter zich hoorde, draaide hij zich abrupt om en spitste hij zijn oren. "Hallo?" vroeg hij, niet goed wetende of ze hem gevolgd waren of niet.

+ Koifish

De Tallpines. Dat was de plek waar de tom zich op het moment bevond. Hij was hier komen jagen en had gemerkt dat er vandaag in dit deel van het bos een enorme hoeveelheden prooi liep, en dus wou de wit gevlekte warrior daar natuurlijk gebruik van maken. Koifish had al twee muizen weten te vangen en een grote eekhoorn. Netjes had hij zijn vangsten terug gebracht naar het kamp en liep nu weer terug naar de plek. Vastbesloten om zeker nog terug te komen met een enkele muizen of misschien een sappige vogel. De tom liep door maar toen hij op de plek kwam waar hij zonet ook geweest was merkte hij op dat er een andere kat zich hier bevond. Hij herkende de geur van Zealspark. De voormalige deputy al was hij verdwenen toen ze op de journey waren. Koifish wou net naar hem toe lopen om te vragen als hij zin had om met hem mee te jagen maar hij leek van hem te schrikken. De rode tom draaide zich abrupt om en mauwde: "Hallo?" Koifish zwiepte met zijn staart en liep kalm het gezichtsveld van Zealspark binnen. “Sorry Zeal” Mauwde hij rustig toen hij dichtbij genoeg was. “Ik liet je hopelijk niet schrikken?” Vroeg hij, zijn blauw bruine ogen richtend op de andere tom.

Algauw merkte hij het bekende gestalte van Koifish op, een oudere kater. Een kleine maar vriendelijk glimlach verscheen op Zeal's lippen. Hij schudde met zijn kop. "O, nee hoor. Maar deze tijden weet je maar nooit wie je pad kruist. Beter voorzichtig dan spijt achteraf." miauwde hij, zijn blauwe kijkers in de eveneens blauwe ogen van Koifish richtende. Hij zwiepte even met zijn staart. "Ook naar hier gekomen om te jagen?" vroeg hij vervolgens maar, proberende om een gesprek aan te gaan. Misschien werd het wel eens tijd dat hij liet zien dat hij nog altijd diezelfde Zealspark was. Misschien met zijn randen nu wat gesleept, maar nog altijd met een hart dat voor zijn Clan klopte. En een hart dat eveneens voor zijn Clan zou stoppen met kloppen wanneer dat nodig was.

Koifish was rustig in het gezichtsveld van Zealspark gekomen en had toen gevraagd als hij hem had laten schrikken waarop de andere tom met zijn kop schudde. "O, nee hoor. Maar deze tijden weet je maar nooit wie je pad kruist. Beter voorzichtig dan spijt achteraf." Sprak de toevallige dezelfde gekleurde warrior waarna Koifish hem een rustige glimlach gaf. "Mee eens. Wie weet wanneer Bloodclan weer om de hoek zal staan. Voorkomen is altijd beter dan genezen'' Sprak de tom terug op de reactie van Zeal. Hun gespreksonderwerp was wel iets wat hem kort liet denken. Nu ze teruggekeerd waren bij hun oude gebied en ze Bloodclan verdreven hadden was de kans groot dat ze ooit weer zouden terugkeren voor wraak. Die bloeddorstige katten wisten nooit van ophouden en zagen liever bloed en dood om hen omringd dan een normaal leven. Vooral hun, Thunderclan, was het eerste die ze dan betaalt zouden zetten mocht ze terugkeren voor wraakneming. Firedance had namelijk de (nu ex-)Leader van de Elite vermoord. "Ook naar hier gekomen om te jagen?" Werd er gevraagd. Koi schudde zichzelf uit zijn gedachtes en knikte. "Ja" Mauwde hij terug. "De tallpines lijken vandaag wel overspoeld te zijn met prooi. Ben al de hele dag bezig geweest met jagen" Voegde hij er aan toe, met zijn oren wiebelend om de geluiden die in de buurt klonken te waarnemen. "Was je ook op jacht?" Vroeg de rood witte tom terug. Als dat het geval was konden ze misschien samen op jacht gaan. Twee katten brachten immers meer prooi binnen dan één.

Onderwerp: Re: Swimming in my own pool of thoughts