[Med. cat ceremonie] My silhouette shimmers through the night skies

Het ene moment had ze haar neusje tegen de steen gedrukt en het andere moment werd haar ziel herrezen naar een groter doel. Was het zo om te sterven? Ze zag zichzelf haar lichaam verlaten en de enthousiaste, maar sussende stemmen leken dichterbij te komen. Chivypaw sloot haar ogen voor een tel. Ze wilde genieten van het gevoel in haar buik, alsof er allemaal belletjes ontploften. Toen de stemmen plotseling hard aankwamen in haar oren en ze een zacht gevoel kreeg onder haar poten deed ze haar ogen open. De azuurblauwe kleur had een lichtere tint, net zoals haar vacht. Het was bezaaid met sterretjes, maar niet zo erg als de drie katten voor haar. Ze vouwde haar oortjes naar achteren, wensend dat ze niet zo naar haar keken. De voorste was een mooie calico poes, maar ze kwam haar niet bekend voor. Haar ogen werden groter toen ze een bekende crème-kleurige vacht herkende. Ze trippelde een stukje naar voren om de afstand te overbruggen. Ze kon haar ogen niet geloven. De derde kat stond hoog op haar poten en de zilveren vacht leek wit te schijnen. Ze zag er gezonder uit en vitaler. Minder oud misschien. Chivypaw moest haar tranen weg drukken. Haar poten trilden, maar haar reactie kwam van diep. Ze kon het niet verstoppen. Met een grote glimlach rende ze op haar mentor af. Ze sloeg haar poten om diens nek en begroef haar gezichtje in de nekvacht. Nee ze waren niet altijd even close geweest, maar uiteindelijk waren ze twee handen op een buik.

+ Creamyfrost, Nighstream & Dreamheart

Hij was naast Nighstream en Dreamheart gaan zitten. Ze hadden al een tijdje op haar zitten wachten en nu zou eindelijk het moment zijn dat ze haar volledige naam zou ontvangen. Sinds Nighstreams dood had dat al een tijdje moeten gebeuren, maar zonder moonstone kon je nu eenmaal niet zo veel. StarClan had het dus druk nu de Clans terug waren, maar Creamyfrost vond dat niet erg. Het deed hem goed dat de Clans weer op volle sterkte werden gebracht. Zo behoorde dat ook te zijn. Hij vond het fijn om zijn kittens weer in hun gebied te zien en ze hun apprentice tijd gelukkig konden doorbrengen op de plek waar ze thuis hoorden, onder hun sterrenhemel.
Er lag een warme glimlach om zijn lippen toen Chivypaw voor hen verscheen. Daar was ze dan. Even keek hij opzij naar de twee kattinnen. Ze waren allemaal RiverClanners geweest, ieder met zijn eigen verhaal. Chivypaw rende op hen af en drukte zichzelf tegen Nighstream aan. “Zo te zien heeft iemand je gemist.” Miauwde hij lachend. “Pas je op dat je haar niet plat knuffelt Chivypaw?” Vervolgde hij nog steeds lachend. Zijn lichtblauwe ogen fonkelden geamuseerd.

[Med. cat ceremonie] My silhouette shimmers through the night skies V7hIbG3

You can't run with the foxes

and yet hunt with the wolf

Het was vredig in StarClan. Al helemaal nu de Clans thuis waren, op de plaats waar ze hoorden. Een opluchting, dat was het. Niet meer doden zo ver van huis, de moonstone dichtbij, de mogelijkheid om contact actief op te zoeken. Een glimlach sierde dan ook haar lippen toen ze de jonge tabby zag verschijnen. Nightstream was niet de makkelijkste mentor geweest. Ze was streng, koppig, vaak genoeg humeurig, maar uiteindelijk hadden zij en Chivypaw het goed met elkaar kunnen vinden. Ze was er zeker van dat de jonge kattin het prima zou redden als RiverClan medicine cat, maar toch voelde ze van binnen een doffe steek dat ze niet mee terug was gegaan, dat ze niet meer daar was om te helpen.

Haar mondhoeken krulde nog iets meer op toen haar voormalige apprentice op haar af gerend kwam, haar poten om haar heen sloeg en haar kop in Night’s zilveren vacht verstopte. ”Hey Chivypaw,” begroette ze haar, de lach duidelijk merkbaar in haar stem. StarClan had een positieve invloed op haar humeur. De kattin rolde haar ogen naar Creamyfrost en gaf hem een scheve glimlach. “Ik kan nu wel weer wat hebben,” zei ze geamuseerd. Nee, ze was hier niet meer de fragiele kattin die ze was geweest toen ze haar laatste dagen had gespendeerd in de bergen. Haar lichaam voelde gesterkt, haar vacht glansde, maar de herinneringen en jaren ervaring waren er nog steeds. ”Ben je er klaar voor?” vroeg ze aan Chivypaw, ondanks dat ze het antwoord al wist.

Ze haalde haar kop uit de zilverwitte vacht en keek met een pesterige grijns naar Creamyfrost. Toen ze terug op haar poten stond trok ze haar brutale mond open. "Sorry Creamyfrost, maar dit was even een momentje tussen mentor en leerling, daar... hoor jij duidelijk niet bij." Toch gaf ze hem een knipoog. Ze had hem gemist en stiekem was ze blij dat hij het zo goed deed. Hij was haar eerste dode en dat zou altijd bij haar blijven. ”Ben je er klaar voor?” Chivypaw keek naar haar mentor, die haar aandacht van de crème-kleurige kater wegtrok. Ze wandelde weer een stukje weg en ging netjes zitten. Het was duidelijk dat ze zowel brutaal als deftig kon zijn. Haar blik ging naar de lapjespoes. Ze haalde even diep adem. "Ik denk het wel, maar... met wie heb ik nog het genoegen?" Ze was nieuwsgierig, heel anders dan het gevoel dat ze had gehad ver beneden haar.

Hij glimlachte warm. “Ik plaag jullie maar.” Zei hij toen. Toen Nightstream vroeg of ze er klaar voor was werd zijn blik weer serieus, maar de warmte verdween niet. De warmte in zijn blik verdween zelden uit zijn ogen. “Nightstream hoef ik niet voor te stellen en mij ken je vast ook nog wel. Voor de zekerheid, mijn naam is Creamyfrost. De andere kattin is Dreamheart.” Nam hij het voortouw om hunzelf allemaal voor te stellen. “Wij zullen jou vandaag je volledige naam gaan geven en je daarmee een volwaardig medicine cat maken.” Hij keek opzij naar Nightstream en Dreamheart en hield zijn bek. Nu was het hun beurt om Chivy toe te spreken.