Cool kids!

Zo hey! Dit was best een grote den. "Woooow," kwam er dan ook wat verbaasd uit, een grote glimlach op haar gelaat terwijl ze bij de apprentice den naar binnen tuurde. Voorzichtig stapte ze naar binnen, tussen de grote nesten door. Hoewel ze binnen twee maanden hier zelf ook zou liggen, was ze vele malen kleiner dan zelfs de jongste apprentice hier. Niet dat de kitten dat door had, ze had wel andere zaken om op te letten; zoals bijvoorbeeld de rood-witte apprentice die in haar blikveld was verschenen. Ergens herkende Rookkit haar als de apprentice van haar vader, iets wat ze eigenlijk helemaal niet leuk vond. Papa Panthergrowl was namelijk van haar, niet van een nep apprentice. Toch besloot ze maar even poolshoogte te nemen, waardoor ze op de aprentice af drentelde. "Hoi! Jij bent toch de apprentice van mijn papa?" vroeg ze meteen rechtdoorzee. Oef, hoe heette ze nou ookalweer? "Kjoo.... Kjootpaw toch?"

[Kjootpaw B)]

Yep, dit was inderdaad de apprentice van haar vader dus. Rookkit besloot haar maar eens even goed te onderzoeken dan, al zag ze er wel aardig uit, hoor! "Ja, en jij bent... Broekkit toch?" een frons kroop over haar gelaat. Niettus! Ze was helemaal geen Broekkit, die apprentice had het vast verkeerd gehoord. Had haar vader niet genoeg over haar gezegd dan? Of had Kjootpaw gewoon een gehoorachterstand? Ach ja, Rookkit zou het haar vergeven. "Nee joh gekkie! Ik heet Rookkit, als naar die vogel. Je weet wel, kra, kra!" ze 'flapperde' met haar pootjes in een poging de roek na te doen waar ze naar vernoemd was. Of een roek nou echt 'kra, kra' zei, wist het poesje niet zeker. Maakte het uit? Absoluut niet.

Rookkit knikte blij. Jep jep! De kra kra! Nu snapte ze het wel, dat was fijn. "Nou, Rookkit, zal ik je een geheimpje vertellen?" meteen knikte ze meerdere keren, haar blauwe ogen groot als schoteltjes. Toen de ander met haar wenkbrauwen wiebelde keek ze was verbaasd. Huh, kon dat? "Ik heet geen Kjootpaw, hoewel je het wel bijna goed had hoor!" ... Nee! Wow! Wat was de ander een goede leugenaar, dat zou Rookkit zeker onthouden. "Oww..." oepsie, naja, Kjootpaw klonk ook wel leuk toch? "Ik heet Coyotepaw," een diepe frons lag op haar gelaat, wat was dat nou weer voor naam? "Kajoo.. Coio.. Blegh, dat is moeilijk!" piepte ze gefrustreerd, waarom had haar mama zo een moeilijke naam bedacht? "Maar je mag me Kjootpaw noemen hoor." de ander gaf haar een knipoog, nog een functie waarvan Rookkit geen idee had dat het bestond. Deze poes zat vol verassingen. "Als ik jou Broekkit mag noemen," kort gniffelde het poesje waarna ze even na leek te denken. "Hm...." klonk er dan ook bedachtzaam, waarna ze breed glimlachte. "Oké, dat vind ik goed, Kjootpaw," met heel veel moeite probeerde ze met haar wenkbrauwen te wiebelen en vervolgens te knipogen. Geen van beide zag er erg smooth uit, but hey, at least she tried.

Rookkit had een nieuwe kracht van zichzelf ontdekt; knipogen. Niet dat ze het nou echt goed kon, want ze knipoogde zegmaar met allebei haar ogen, toch vond ze het een heerlijk gebaar. "Top!" Rookkit, uhm, nu Broekkit, keek vrolijk op naar de ander, haar oortjes vol interesse op de veel grotere pos gericht "Heeft mijn papa jou dat geleerd?" vroeg ze, doelend op het wiebelen met haar wenkbrauwen en het knipogen. Waren dat misschien wel overlevingstechnieken? Wow! "Dus, Broekkit, wat wil jij gaan doen?" Oh! Ze mocht kiezen, dat was leuk. Het fragiele poesje dacht duidelijk diep na. "Hmmm,"tja, wat wilde ze doen? Eigenlijk wist ze dat heel goed, alleen mochten haar mama en papa dat niet weten. Daarom kwam ze dichterbij en deed ze haar best om stiekem in het oor van de ander te fluisteren, al kon ze daar niet helemaal bij. "Psst... We kunnen... Samen het kamp uit," dat leek haar zo stoer! Met twinkelende oogjes keek ze de ander aan. "Alsjeblieeeeeft Kjoot? Je kan me leren vissen!" Rookkit zette haar beste puppy ogen aan.

"Mag dat wel van papa Panther?" Rookkit glimlachte breed en knikte. Had Panther gezegd dat het oké was? Absoluut niet. Pfft, het mocht vast wel één keertje. Rookkit had daarbij helemaal geen problemen met liegen, als het haar kreeg waar ze zich hebben wilde. Ze zag dat Kjootpaw moeite had met haar puppy oogjes, ze was zo dichtbij de overwinning! "Ik denk niet dat jouw papa en mama dat heel erg leuk zouden vinden," Rookkit rolde met haar oogjes, waarna ze lief giechelde. "Hij zei dat ik best een keer het kamp uit mocht! Daar wordt je namelijk groot en sterk van, en dat ga ik worden," haar stem was zo vrolijk en onschuldig dat het als de waarheid klonk. Rookkit had geen idee dat liegen slecht was, dus had ze er ook absoluut geen schuldgevoel bij. Ongeduldig stapte ze achter Kjootpaw en begon in diens rug te duwen. "Kom.. Op!"

So close... So close... "Nou... vooruit dan maar." yes! Yippee! Broekkit hield acuut op met duwen en veerde overeind, haar blauwe kijkers vol blijdschap. Vrolijk huppelde ze al naar de uitgang van de den, waar ze halt hield en haar nieuwe vriendin met een brede glimlach aan keek. Komop dan! "We moeten wel heeel zachtjes en voorzichtig zijn anders worden we gesnapt en krijgen we straf," oh, natuurlijk. Meteen knikte de poes waarna ze zo stil en sneaky als ze kon, achter Kjootpaw aan sloop. Precies zoals ze eens had gehoord bleef ze heel laag en probeerde ze zich te verstoppen in de schaduw van de lichte poes. "Ik ben net een ninja!" fluisterde ze zachtjes, maar opgewonden. Dit was zo stoer! Oh wat zou Rainkit jaloers worden, hihi. "Waar gaan we heen Kjoot?"