{Lynxkit} Mission Impossibro!

Met nog semi onhandige stapjes waggelde Tigerkit de nursery uit. Hij had een missie vandaag! Hij zou de leaders den gaan verkennen en te weten komen wat voor een clanleiderige geheimen Oceanstar daar verstopt had! Fier stak Tigerkit zijn borstkasje vooruit en keek hij even naar de den. Het zag er verlaten en onbewaakt uit, perfect voor een invasie door hem! Hij had het al helemaal uitgedacht. Hij zou erheen sluipen aan de rand van het kamp, dan naar binnen glippen, totaal ongezien natuurlijk, en dan de geheimen te weten komen. Maar.. Eerst had hij nog een slachtoffer nodig om de schuld te kunneng even als het in een bijzonder geval toch mis ging. En dat slachtoffer had hij al gevonden. Hij maakte een paar sprongen en dook bovenop de rug van zijn broertje. "Lynxkit! Ik heb je nodig!" verklaarde hij onbezonnen.

Blegh, bleeeegh, blegh. Lynxkit was met grote, onhandige halen van zijn tong zijn donzige kitten vacht aan het schoon likken. Of althans, dat probeerde hij. Hij zag het de grote queens altijd doen bij zichzelf en hun kittens, dus had de kater besloten hun precies na te doen. Alleen bleek dat nog lang niet zo makkelijk te zijn! Bovendien was het vies, ew, waarom deden katten dit altijd? Hoe dan ook was Lynxkit zo druk bezig dat hij eventjes totaal geen aandacht had voor zijn omgeving, een fatale fout want voordat hij het wist kwam er plots gewicht op zijn rug en werd hij op de grond gegooid. "Oef! Genade, genade!" miauwde hij meteen en hief zijn poten vol overgave in de lucht. Oh, de tragedie! Zo vroeg een de dood tegemoet gaan, Lynxkit zag zijn leven voor zijn ogen voorbij flitsen, kon hij zijn familie maar vertellen dat hij van hun hield..."Lynxkit! Ik heb je nodig!" voorzichtig opende hij één oog, daarna het ander. Oh! Het was Tigerkit maar! Kennelijk was vandaag zijn dag nog niet. Ha! Suck it death! "Oh, hey Tiger! Waar heb je me voor nodig?" snorde hij vriendelijk, nog steeds bedolven onder zijn grotere broertje.

Lynxkit leek zich eerst het leplazeres te schrikken door zijn aanval, iets wat Tigerkit alleen maar genoegen deed. Hij was ook iemand om te vrezen! De kitten spon terwijl hij eventjes zijn tandjes zachtjes in het oor van zijn broertje zette. "Nooit!" gromde hij speels. Goede warriors deden niet aan genade. Maar al snel gaf Lynxkit het zo ontzettend op dat het een warrior onwaardig was om nog verder aan te vallen. De kitten sprong dan ook van zijn broertje af en gaf zijn borstkas een paar vlugge likken. Zijn ogen fonkelden ondeugend toen Lynxkit vroeg waar hij voor nodig was. "Voor een super geheime missie!" miauwde Tigerkit op een samenzweerderig toontje, breed grijnzend.