[Training 1] Rite

hush hush, scream, scream, everything's like a dream live it like a nightmare, fake it like a fantasy
manipulate the bait, initiate the hate you enjoy the chaos you create

Nadat Ghostpaw haar eigen nest onder de struik in de apprentice den had geclaimed was er een moment van euforie. Ze wilde naar buiten rennen het territorium in en niet meer terug kijken. Maar ze wilde ook wachten op haar mentor. Als ze de beste warrior van de clan ging worden moest ze toch ergens beginnen. In haar eentje ging haar dat nog niet echt lukken.. Toen ze eenmaal comfortabel was geworden in haar nest besloot ze die vraag nog eens te gaan overdenken. En voor ze het wist viel Ghostpaw van alle spanningen in slaap.

Ze schrok wakker toen iemand in het nest naast haar dook en luid geeuwde. Ze wierp een blik naar buiten en zag dat het al donker was. Ghostpaw rende als een speer naar buiten. Alle slaap die in haar systeem zat was abrupt vergeten. Met grote ogen keek ze omhoog naar de hemel en zag nog net tussen de boomtoppen de maan. Hij stond nog niet heel hoog en te oordelen naar de enkele katten die nog op waren was het nog geen nacht. Ze liet een opgeluchte zucht horen. Ze zou zichzelf het nooit vergeven als ze te laat zou zijn voor haar eerste training.. Ghostpaw zag Waspsting nog nergens. Dat betekende dat het nog niet tijd zou zijn. Ze schraapte alle geduld die ze maar op kon brengen bij elkaar en liep naar de uitgang van de den. Ze bleef nog even staan en voelde een koude windvlaag tegen haar gezicht aan blazen. Haar hart begon wild tekeer te gaan. Nog even wachten. Ze zette deze keer één pas buiten het kamp voor ze ging zitten. Dat was al meer dan de afgelopen zes manen samen. Ze was geen kitten meer en mocht nu officieel naar buiten. Maar ze wilde dat échte moment mee maken op de manier hoe het moest. Met haar mentor. En dus vouwde ze haar dunne staartje om haar voorpootjes en wachtte ze op Waspsting.

@Waspsting

Toen de pers haar den uitstapte, zag ze met een glimlach toe dat haar apprentice al op haar aan het wachten was, net iets voorbij de ingang van het kamp. Kort sloeg ze haar blauwe ogen op naar de maan, om te checken of ze zich niet per ongeluk verslapen had, maar dit was niet het geval. Het gebeurde ook zelden dat Waspsting niet wakker werd op de tijd die ze zich voornam. Het was een heldere nacht, met een haast volle maan en een boel sterren. Dit zou werken in hun voordeel; hoewel een getraind ShadowClan warrior zijn of haar taken kon doen in het pikkedonker, zou dit voor een gloednieuwe apprentice een flinke uitdaging zijn. De maan gaf wat extra licht, al niet veel, maar dat was dan ook wel de bedoeling van deze training. Natuurlijk zou ze niet alle trainingen alleen in de nacht houden, dat zou niet positief zijn voor zowel haar sociale leven als die van Ghostpaw. Maar ze vond de eerste training altijd het best gedaan in de nacht. Toen de senior warrior aankwam bij haar apprentice liet ze een zacht miauwtje horen om haar aanwezigheid aan te kondigen. "Hé Ghostpaw, klaar om te gaan?" miauwde ze rustig, niet per sé zacht maar wel in de gaten houdend dat haar stem niemand wakker zou maken.

Ergens in de verte hoorde ze een vogel schreeuwen. Met een ruk keek ze op en spitste ze haar oren. Wat nou als die vogel schreeuwde omdat hij aankondigde dat er gevaar dreigde. Moest ze iemand wakker maken of wachten op Waspsting? Ze keek achter zich en zag dat ook de laatste paar katten zich naar hun nest begaven. Zeker hadden zij het ook gehoord? Nu begon Ghostpaw te twijfelen. Wat als het geen vogel was? Maar iets anders? Een zacht miauwtje achter haar kondigde de aanwezigheid van Waspsting aan. Ghostpaw verschoot een beetje en probeerde dit vlug te verbloemen door haar keel te schrapen. "Ja eh- helemaal!" Zei ze een beetje té hard. Haar oren draaide naar achteren en ze vervolgde op een iet wat zachtere toon: "Uh- ik bedoel ja helemaal!" Ze ontblootte haar hoektanden in een grote grijns en voelde haar onzekerheid alweer weg ebben. "Laten we gaan" miauwde ze enthousiast met fonkelende ogen.

Wasp trok een mondhoek op naar haar leerling die blijkbaar schrok van haar, maar hierna met vol enthousiasme verklaarde dat ze er klaar voor was. Ze knikte en wenkte de ander met haar staart als teken dat deze haar volgen moest. "Weet je waarom ik jou wilde meenemen om in de nacht te trainen, Ghostpaw?" vroeg ze toen, waarna ze uit gewoonte van de ene schaduw naar de ander glipte. Ze keek achterom of haar apprentice dit ook deed. Een goed begin was het halve werk.