Sacred place.

De avond begon langzaamaan al te vallen, maar daar was Coldstreak niet zo mee bezig. Hij had geen zin om terug naar het kamp te gaan en nadat hij Meltingglacier op de hoogte had gebracht – en haar verzoek om mee te gaan zo vriendelijk mogelijk als hij kon had afgewezen – was hij buiten hun territorium gaan rennen. Niet in de richting van Fourtrees, maar in de richting van het territorium waar hij in de bergen als apprentice zijnde vele verhalen over had gehoord. Hij had ze echter zelf nog niet kunnen ontdekken omdat er zo veel had moeten gebeuren sinds ze weer terug in hun eigen gebied waren en hij ook simpelweg niet de toestemming had gekregen om zich buiten hun territorium te begeven, al was het maar om naar Fourtrees te gaan. Maar nu was hij een warrior en hoewel hij nog wel onder het gezag van de senior warrors, zijn deputy en zijn leader viel, was het ook weer niet zo dat ze hem nu nog nauwlettend in de gaten zouden houden. Hij had zijn training gedaan, had zijn final assesment beëindigd en had samen met Meltingglacier de wacht over het kamp op zich genomen de nacht nadat ze warrior waren geworden. Het was grappig geweest hoe hij op een rustige manier naar de sterren had gekeken en Meltingglacier’s ademhaling om de haverklap ietsje sneller had horen gaan als ze haar mond wilde openen om iets tegen hem te zeggen. Wonder boven wonder had ze echter heel de nacht haar klep dicht kunnen houden en waren ze ’s morgens met dikke ogen afgedropen naar hun nieuwe den. En ook al was dat nog maar twee weken of iets meer geleden, toch voelde het alsof het al langer geleden was. Misschien kwam dat ook wel omdat hij voornamelijk bezig was geweest met het verwerken van het nieuws dat zijn vader hem verteld had. Hij zuchtte zachtjes. Nee, die tour ging hij niet weer op. Hij had geen zin om daar weer te lang over na te gaan denken, want dan werd hij weer geïrriteerd en hij wilde deze nacht echt eens rustig genieten van de sterren. Hij zou later pas teruggaan naar zijn den zodat hij zijn pels tegen die van zijn beste vriendin kon drukken en hij haar op kon warmen zodat ze het ’s nachts niet koud zou hebben, maar voorlopig wilde hij nog even op zichzelf zijn. Hij liep dan ook in de richting van een afgelegen meer, waarvan gezegd werd dat de oppervlakte bezaaid werd met sterren als deze naar buiten kwamen. Dat wilde hij natuurlijk wel eens zien.