Nothin to do.

De rode tom was bezig met een blaadje dat de nursury binnen gewaaid was. Het was heel interessant en dan niet vanwege hoe het er uit zag, want ja hij zag helemaal niks! Maar het geluid wat er vanaf kwam wanneer hij zachtjes zijn poot er op drukte of wanneer hij de lucht in zich opnam waren heel bijzonder. Het rook naar het bos. Naar de geuren die de terugkomende katten met zich meedroegen wanneer ze hun warrior taken gedaan hadden. De taken die hij nooit zal mee maken.. De verminkte kitten zuchtte en drukte het blaadje, waar hij zonet nog zo veel plezier in zag, kapot. Clotkit draaide zich om in zijn nest en sloot zijn blinde ogen. Waarom was hij in starclan’s naam zo mislukt?

&Chickenpaw

Hijzelf had ook al weinig te doen. Zijn trainingen met Russetfur waren vandaag al klaar geweest en nu was hij toegestaan om wat te gaan rusten, om zijn vacht weer schoon te maken en klitvrij te houden.
Maar zoals Chickenpaw nou geprogrammeerd was, raakte hij ook snel afgeleid van zijn taken. Vandaar dus ook dat zijn groene ogen naar een roodwitte kitten gericht waren, die hij in zijn ooghoeken al zag bewegen. De kater kon zich nog herinneren toen hij zelf een kitten was. Niet meer dan een week geleden. Echter was deze jonger, en hoefde die waarschijnlijk niet langer dan een paar manen wachten voor hij Apprentice werd, schatte hij. Hij merkte op hoe de kitten het blaadje onder hem kapotmaakte en zich weer in zijn nest opkrulde. Oei, dat zag er niet uit alsof het een leuk spel was geweest. Langzaam liep de bruine kater op de kitten af. Kruipend, zodat hij hem niet zo makkelijk zou opmerken. Tenzij hij zich weer omdraaide, dan kon hij hem zo makkelijk aankijken.
Zijn pootstappen waren licht, wat hij dus eindelijk van zijn trainingen had kunnen leren. Laatst liep hij als een das door het territorium, en was hij zeer gefrustreerde over zijn skills geweest. Maar nu kon hij er eindelijk trots op zijn. "Boe." Sprak hij plots in de oor van de jonge kitten. Een beetje plagen kon toch geen kwaad? Bovendien zou deze al snel een denmaatje worden. Hoe meer kittens hoe beter, toch?

Met zijn oren slap hangend zuchtte de kitten uit verveling. Hij wou zo graag kunnen spelen voor hij eenmaal de Elders den in moest trekken maar niemand wou. Iedereen keek hem maar aan alsof hij een wandelende ziekte was, dat hij zijn verminking door kon geven als hij in de buurt kwam ofzo. Clotkit had zijn ogen gesloten en probeerde zich niet rot te voelen. De blinde rode kitten probeerde wat te slapen maar zodra hij een beetje in dromenland kwam klonk er plots: ”Boe” Geschrokken sprong hij met angst overeind. Dat hij een hartval gekregen had was wel duidelijk. Zijn rode vacht stond pal overeind en de angst was duidelijk door zijn grote ronde blinde ogen. Hij viel wankelend op zijn rug toen hij door de schrik omhoog gesprongen en verzwikt terecht kwam. “AAH!” Klonk zijn angstkreet duidelijk.

Hij keek eerst troimfantelijk op de kitten zijn reactie. Maar toen hij de angstkreet gehoord had veranderde zijn blik gelijk in een bezorgde. Oeps, hij had verwacht dat hij speels aangevallen werd. Maar deze kitten leek ook niet veel te weten wat hij moest doen. “Oh, eh... Sorry, kleintje. Mijn bedoeling was niet om je een hartaanval te bezorgen.“ Sprak hij met een nerveus lachje terwijl hij hem zachtjes met zijn neus aantikte. Toen pas ontdekte hij de rare ogen, de pupillen hadden een soort blauwige waas. “Wow, je hebt coole ogen. Volgens mij heb ik ze nooit gezien.“ Of toch wel? Slatefur had ze ook, maar zij was blind. Oh, wacht. Was dat een blinde katten ding? Gealarmeerd keek hij terug naar de rode kitten. Had hij gemeen geklonken? Hij had nog nooit echt met deze kitten gepraat. “Sorry, ehm... Ik ben Chickenpaw, trouwens.“ Hij kon zich herinneren dat hij de nursery voor kort met hem deelde. Maar de kitten was te jong geweest voor hem om spelletjes mee te spelen. Dus vandaar dat hij hem nog nooit echt gekend had. Maar nu kon het toch wel?