99 problemen en kittens zijn er 2 van

_{Hoewel ze zich nu eigenlijk in de nursery moest bevinden om op te letten op haar twee gloednieuwe kittens - één Wolfkit genaamd, van 11 moons oud, en de ander Skullkit van 9 moons - had ze even gevraagd aan Burninglove en Smokebreath of die de twee in de gaten konden houden terwijl zij met Tallstar zou bespreken wat zich zojuist had afgespeeld. Ze had alle recht om de twee te straffen, maar toch was het handig om het de clanleider te laten weten. En ze was toch al van plan geweest om met hem te spreken, nu hij zijn levens ontvangen had. Dus was ze naar zijn den toegelopen, waar ze hoopte hem te vinden, en krabde een paar keer aan het steen zodat hij haar aan hoorde komen. "Tallstar?" miauwde ze, wachtend op een antwoord.}

Hij was waar hij moest zijn, of tenminste, waar zijn clan verwachtte dat hij was en dus waar ze hem zouden zoeken en dus zouden vinden. Maar goed ook dat hij daar was, want het duurde ook niet lang of zijn zoveelste opruimsessie werd onderbroken door gekrab aan een steen. Geïnteresseerd keek de kersverse leider op toen hij Waspsting zijn den binnen zag komen en hield zijn hoofd schuin in een vragend gebaar. Deze poes kwam nooit zonder reden, "Wat is er gebeurd?" Viel hij dan ook maar met de deur in huis, dan hadden ze de unpleasantness gehad en konden ze daarna nog even over wat andere zaken spreken die hij met haar had willen overleggen.

_{Het voelde vreemd om zijn naam nu anders uit te spreken. Iets waarvan ze eerst zo zeker geweest was van wat ze nooit zou hoeven doen. Maar tijdens de journey had ze hem toch wat beter leren kennen, zijn onzekerheden gehoord.. En ergens had dat zeker respect opgeroepen. Er zouden vast meer dan enkele onenigheden tussen hen komen, maar voor nu was ze blij dat alles goed gegaan was tijdens zijn reis naar mothermouth en dat ze niet op zoek moesten naar een andere leider. Tallstar besloot meteen te vragen wat er aan de hand was, en er verscheen een grimas op Wasp's gezicht, waarna ze tegenover de leider van ShadowClan ging zitten. "Problemen met Wolfpaw en Skullpaw." miauwde ze en rolde kort hoofdschuddend met haar ogen. "De één botste tegen de ander op, en er werden wat onaardige woorden gewisseld. In het begin wilde ik het aankijken, kijken wat Skullpaw zou doen." Ze wisten immers allemaal ondertussen wel dat hij een overloper was, en het was voor de apprentice dan ook heel belangrijk dat hij zichzelf bewees. "Maar voor ik het wist ontstond er een gevecht. Ik ben er tussen gestapt en ben toen door beide op een respectloze manier toegesproken - al wel meer door Skullpaw dan Wolfpaw. Je snapt vast dat mij dat tegen de haren strijkt," Ergens voelde ze de ergernis opnieuw opkomen, maar het was gebeurd en het had geen nut om over zaken te mokken die in het verleden waren. Dus zuchtte ze kort waarna ze kalmpjes vervolgde; "Ik heb ze toen beiden terug de nursery ingestuurd en kitten gemaakt. Ik wil dit voor zeker een week volhouden. Ik neem de 'zorg' van beiden ook op me. Ik had ze gewaarschuwd dat als ze doorgingen ik hun moeder zou worden, en dat wilden ze blijkbaar graag." Ze grijnsde lichtjes naar Tallstar, ze kon zich zomaar voorstellen dat hij medelijden kreeg met de twee nu hij wist dat Wasp zelf zeker een week lang op hun lip zou zitten. Maar ze wist ook zeker dat hij niet tegen haar in zou gaan over haar straf; het was zeker verdiend.}

De woorden van de poes had hij niet verwacht en naarmate haar verhaal vorderde werd Tall's blik steeds serieuzer met een tint van teleurstelling. Dit was zijn apprentice waar het over ging, het was onzin dat Waspsting daar zoveel moeite mee gehad zou moeten hebben. Dit zou hij er inmiddels al uit gehaald moeten hebben. Beschaamd boog de kater dan ook zijn hoofd als eerste reactie, nog voor de poes haar straf had genoemd. Toen hij die hoorde grinnikte hij echter even. "Mijn oprechte excuses voor het wangedrag van mijn apprentice," Mauwde hij ter opening, aangezien dat voorop stond. "Dit was ongehoord gedrag en ik ben heel blij met hoe je gehandeld hebt," Hij glimlachte daar even bij, vertrouw maar op Wasp om een originele straf te verzinnen. "Wil je dat ik hier zelf ook nog met ze over praat?" Sommige warriors vonden dat fijn, dat de leider ze op die manier steunde, anderen vonden het overbodig en regelden het liever zelf. Vandaar dat Tall altijd maar gewoon vroeg.

_{Kort wiebelde ze met haar oortjes toen de kater zich meteen verontschuldigde, en dus verantwoordelijkheid nam. Dit bleef niet onopgemerkt bij haar en ergens verdiende de kater er weer een positief puntje bij in haar hoofd. Ze knikte toen ze hoorde dat hij blij was met haar straf. Dat was mooi; het had ergens nog gekund dat hij het vervelend vond dat zijn apprentice nu kort niet met hem kon trainen en dat hij haar hierover de schuld zou geven, maar dat was niet het geval. Op zijn volgende vraag schudde ze haar kop. "Enkel als je het zelf wilt; ze weten prima waarom ze de straf hebben, al vinden ze misschien dat dit niet rechtvaardig is. Maar als jij je apprentice nog een tweede keer aan wilt spreken, hou ik je niet tegen."}

Het hoefde niet per se, had hij misschien wel verwacht van Wasp, die had dit soort dingen vaak wel voor mekaar. De kater knikte dan ook en dacht even na bij de rest van haar woorden. "Misschien doe ik dat wel ja," Mauwde hij nadenkend, Wolf zou vast wel geschrokken zijn van Wasp maar ze moest vooral duidelijk hebben dat het menens was en dit niet getolereerd werd, het was altijd moeilijk in te schatten in hoeverre Wolf iets echt serieus nam. "Leek ze onder de indruk te zijn van je straf?" Vroeg hij dan ook aan Wasp, dat zou hem het makkelijker maken in te schatten of hij het nog moest bespreken.

Onderwerp: Re: 99 problemen en kittens zijn er 2 van