Soms vroeg ze zich af waarom de Clans eigenlijk apart leefden, als vijanden. Hoe zou het wel niet zijn om allemaal als één Clan te leven? Wauw, respect aan die leider en medicijn kat dan! Maar toen beeldde ze zich in een den te delen met zo'n konijnenjagers en vissenvangers. Uh, no but thanks! Haar dagdromen werd algauw vervangen door walging terwijl ze verder liep. Sommige dromen waren bedoelt als dromen, en dus niet als realiteit. Ze moesten ook zo blijven. Niet dat Silverwolf dacht dat het op één dag zo zou zijn dat alle Clans verenigd zouden zijn. En als dat wel ooit zo zou zijn, dan zou dat laaang na haar dood zijn. Want op dit punt in haar leven, in iedereens leven, stond vrede niet als eerste punt op de agenda.
Onderwerp: And in all his glory 
do 9 aug 2018 - 20:28