On the start line

Hij was vermoeid, dat kon hij wel zeggen. De kater had vandaag wat extra getraind. Russetfur had hem vrije tijd gegeven. Maar nu mocht hij wel zeggen dat hij een behoorlijke conditie training achter de rug had. Hij had in het territorium rondgerend. Over dingen gesprongen. En dat in zulk heet weer. Nou, gelukkig was de zon achter de dikke wolken aan het schuilen. Maar het was nog steeds warm. En nu pas kwam hij erachter dat hij had moeten stoppen bij het riviertje en wat water had moeten drinken maar dat was hij totaal vergeten. Misschien dat hij dat wel later deed. Hij was nu doodop.
Zijn blik was voor kort gericht op de prooihoop voor hij neerzat naast de ingang van het kamp en zijn achterpoot optilde om het schoon te likken. Nog steeds licht hijgend. Hij kon nu niets eten. Hij had niks weten te vangen. Die gedachte zorgde dat zijn oren even naar achteren gingen. De laatste tijd leek hij steeds erger te worden met zijn trainingen. Het ging een tijdje goed, maar nu ging het echter stroef. Was hij überhaupt gemaakt om warrior te worden? Als zijn moeder het was, en zijn vader het geweest was, waarom kon hij dat dan niet?

+ Acorndust

Acorndust hield niet echt van het warme weer, vooral niet naar wat er de vorige keer tijdens groenblad gebeurd was. Hij had geen zin om nog een keer watertekort te hebben en daar was hij toch wel bang voor als het zo warm werd als nu was. Toch moest het dan wel langer aanhouden dan een paar dagen. Hij had er dan ook schoon genoeg van toen hij het kamp in kwam met wat prooi dat hij had gevangen. Hij legde de prooi op de prooistapel en liep er van weg. Hij had momenteel geen honger, dat kwam ook door de warmte. Hij zou later wel eten, nu eerst een plek in de schaduw opzoeken want de zon was veel te warm. Hij merkte bij het zoeken Chickenpaw op en besloot dat het geen slecht plan was om bij de apprentice te gaan liggen. "Ook al zo'n last van de warmte?" Besloot hij te vragen terwijl hij in de schaduw ging liggen.

Hij merkte pas de bruine kater op toen hij naast hem ging liggen. "Ook al zo'n last van de warmte?" Voor even schrok hij op en liet hij zijn achterpoot zakken zodat hij de Deputy aan kon kijken. Hij knikte en keek op naar de lucht, zijn voorpoten strekkend. "Russetfur heeft mij een dag vrij gegeven, en heb ik dus even wat aan mijn conditie gedaan." Zei hij, duidelijk trots. Nu kon de Deputy van zijn Clan ook weten hoe hard hij werkte om warrior te worden. "Een slecht idee, was ik nou maar niet met lang haar geboren." Voegde hij toe met een verlegen lachje. Hij wou niet lui overkomen. Maar Acorndust moest wel inzien hoe lastig dit seizoen was voor de langharigen. Hij likte snel zijn witte borst schoon in een zenuwachtige manier voordat hij naar een nieuw onderwerp zocht. Hij had nooit echt een gesprek aangeknoopt met de ander. Dus kende hij hem natuurlijk niet zo goed. Zijn groene ogen keken rond voor ze op de nursery bleven hangen. Oh ja! "Gefeliciteerd, trouwens. Ik heb gehoord dat u kittens met Northernfaith hebt gekregen." Hij keek de kater weer aan met een voorzichtige glimlach. "Ik wou een bezoekje geven maar ik wist niet echt of u dat leuk zou vinden, of Northernfaith. Het is natuurlijk ook wat krap daar. Met Heathercloud´s nestje." Ratelde hij aan een stuk door. Kittens waren altijd leuk, hij vond ze geweldig sinds hij zelf een apprentice was geworden. Ze waren speels en klein. Vooral met veel vacht vond hij ze geweldig. Hoe meer vacht hoe beter. Zagen ze er ook ronder uit.

Hij kon het bijna niet helpen om een kleine glimlach te laten zien bij de woorden van de apprentice. Het was belangrijk om te trainen, ook al moest je jezelf niet te ver pushen, vooral niet met weer zoals dit. Het was niet alsof hij dat zelf niet meegemaakt had. "Het is goed om extra te trainen, ook al moet je ook weer niet te veel willen doen." Zei hij dan ook. "En al helemaal niet als het zo warm is." Hij had leafbare qua temperatuur veel liever, maar als het om prooi ging had hij liever greenleaf. Bij de volgende woorden van de apprentice werd zijn glimlach alleen maar groter. Als iemand over zijn kittens begon, dan maakte hem dat best wel blij. "De kittens zouden het wel leuk vinden, Northernfaith misschien wat minder." Gaf hij als antwoord op een bezoek brengen aan de nursery. De kittens waren voornamelijk blij om hem te zien altijd, maar dat was vast ook wel naar andere katten toe. Northernfaith daarentegen was een ander verhaal, die hield waarschijnlijk niet van al te veel ongewilde aandacht.

Gelukkig leek Acorndust het positieve daarin te zien. Waardoor Chickenpaw voor kort moest glimlachen. Het was niet vaak dat iemand hem complimentjes gaf, dus voor even trots zijn deed niemand wat kwaad, toch? "Het is goed om extra te trainen, ook al moet je ook weer niet te veel willen doen. En al helemaal niet als het zo warm is." Hij knikte nogmaals, alsof hij helemaal gelijk had. Wat in zijn ogen ook zo was. "De kittens zouden het wel leuk vinden, Northernfaith misschien wat minder." Chickenpaw rekte zijn voorpoten voor hij terug naar Acorndust keek. Ja, daar kon hij ook gelijk in geven. Hij zou ook niet zoveel aandacht willen als hij een queen was geweest. Het maakte hem al nerveus als katten hem überhaupt eerst benaderden, "Ik zorg er wel voor dat ik wat prooi gevangen heb als ik de kittens ga bezoeken." Miauwde hij vervolgens met een vriendelijke glimlach. Want wie kon nou nee zeggen op voedsel? Hij schraapte zijn keel voor hij nogmaals sprak. "Hoe heten ze, eigenlijk?" Kwam de vraag. Was het wel beleefd dat te vragen? Of klonk hij nou dom? Hij had alleen gehoord dat Northernfaith was bevallen, maar niet hoe ze heetten, of hoeveel het er waren. Hij hoopte maar dat de Deputy niet boos op hem werd of iets dat daar op zou lijken.

Voedsel meenemen was zeker een strak plan, vooral rond de tijd dat ze hongerig zou zijn. Ook al zouden de kittens het nog niet kunnen eten, maar dat zou ook snel genoeg gebeuren. Bij de vraag hoe de kittens heetten verscheen er een trotse glimlach om zijn lippen. Hij kon het niet helpen dat hij trots was op zijn kittens en moeite had om het te verbergen. "Het zijn vier kittens, twee katers en twee poesjes." Begon hij. Hij vond het niet heel wonderbaarlijk dat de apprentice de namen niet wist, er was tenslotte nog geen mededeling erover geweest. "Beechkit, Coldkit, Fawnkit en Southernkit zijn hun namen." De apprentice zou er zelf wel achter komen wie wie was als hij ze zou bezoeken. "Ze lijken allemaal best wel op me." Zei hij met een lichte trotse ondertoon, ook al had hij het ook echt niet erg gevonden als ze op Northernfaith hadden geleken.

Het leek dat de vraag juist een goed effect gaf. Want de Deputy glimlachte trots bij het denken voor een antwoord. Chickenpaw keek Acorndust met grote, aandachtige ogen aan terwijl hij luisterde. "Het zijn vier kittens, twee katers en twee poesjes. Beechkit, Coldkit, Fawnkit en Southernkit zijn hun namen." Oh, nou geen slechte namen ook. Tenminste beter dan Chicken. De jonge apprentice krulde zijn staart om zijn voorpoten heen terwijl hij luisterde hoe Acorndust verder sprak. "Ze lijken allemaal best wel op me." De trotsheid drupte er duidelijk vanaf. Maar hij zou het wel begrijpen. Het was natuurlijk ook wel leuk als er allemaal kleine Chicken's rond het kamp liepen. Ja, op zulke momenten klonk ouderschap wel leuk, maar is zien hoe leuk het was als hij echt met kittens om zou gaan. "Ik zal morgen is kijken of Northernfaith wel zin heeft in bezoek, en dan pas zal ik zeggen hoeveel kittens mij aan jou laten denken." Zei hij met een plagende toon, maar respect was nog steeds aanwezig in zijn stem. Hij wou het gesprek echter hoog houden, want met praten was Chickenpaw al niet zo goed in.

Misschien overdreef hij wat door te zeggen dat ze allemaal op hem leken, maar het was wel waar dat geen van de kittens het vachtpatroon van Northernfaith had. Wat hij helemaal niet erg had gevonden als dat wel zo was. Toch was de bouw van de kittens nog afwachten, want ze zouden vast niet allemaal zo groot als hem worden. Ook al hoopte hij wel dat het sterke warriors zouden worden of dat ze in ieder geval goed zouden zijn in wat ze zouden gaan doen. "Hoop dat ik gelijk heb." Zei hij dan ook, ook al wist hij dat de apprentice waarschijnlijk alleen maar aan het plagen was. Ergens wilde hij dat het nog lang duurde voor zijn kittens apprentice zouden worden en het kamp zouden gaan verlaten met Bloodclan en alles, maar hij wist dat als ze eenmaal zes manen zouden zijn, ze toch het kamp zouden gaan verlaten.

Hij liet een zachte grinnik horen toen de Deputy iets als volgt zei. "Hoop dat ik gelijk heb." Het gesprek ging nog soepel. Dat was maar goed ook, want de bruine kater wou niet op de naughty lijst staan. En al helemaal niet bij zijn eigen Deputy. "Hey," sprak hij na wat stilte terwijl hij rond het kamp aan het kijken was. Zijn groene ogen gleden langzaam terug naar Acorndust. "Als ze Apprentices worden, zou ik de eer mogen eentje te trainen? Ik ben dan natuurlijk een verse warrior, hoop ik. Maar ik beloof dat ik een hele goede mentor zal zijn." Kwam er voorzichtig uit. Een eigen apprentice hebben was voor hem een goede kans zich als warrior te bewijzen. Zo veel katten tot betere warriors maken, sterk en zelfverzekerd. Hij zou ook zorgen dat ze hem zeker vertrouwden in dingen. Zodat ze niet teveel afleiding kregen. Een kleine glimlach verscheen weer op zijn gelaat. Ouderschap, mentorschap. Alles leek ver weg. Maar misschien omdat hij er al naar uitkeek.

De volgende vraag van de apprentice kwam wat onverwacht voor hem. De vraag of de jonge kater een van zijn kittens zou mogen trainen als hij eenmaal een warrior was en zij apprentices waren. Natuurlijk kon dat, ook al wist hij nog niet echt wat hij fijner zou gaan vinden voor zijn eigen kittens. Jonge warriors of juist ervaren warriors was dan de vraag. Het was natuurlijk niet aan hem om zijn eigen kittens voor te trekken in dat principe, dus dat de jonge kater er een zou kunnen krijgen was zeker een mogelijkheid. "Dat is nog niet echt aan mij." Zei hij dan ook om de vraag zo veel mogelijk te ontwijken. Natuurlijk had hij inspraak, maar toch liet hij het vaak genoeg over aan Tallstar om dit soort beslissingen te maken. "Als Tallstar ervoor kiest om je aan een van hem te koppelen, dan verwacht ik van je dat je diegene goed zal trainen." Voegde hij er alleen nog wel aan toe, gezien hij de vraag nou ook weer niet volledig wilde ontwijken.

Hij had het wel verwacht. Chickenpaw zou dan ook niet verrast zijn als de vraag Acorndust op twijfelen bracht. Hij was niet echt de beste apprentice, om te zeggen. Dus als warrior zou er ook niets veel te beloven vallen. "Dat is nog niet echt aan mij. Als Tallstar ervoor kiest om je aan een van hem te koppelen, dan verwacht ik van je dat je diegene goed zal trainen." De jonge kater knikte langzaam, maar het leek wel alsof het in begon te vallen. Ja, een ervaren warrior zou hij dan nog niet zijn. Misschien wel net een maan warrior - als het hem gegund werd. En anders kon hij ook gewoon Tallstar vragen om hem een apprentice te geven. Maar ja... Die zou hem vast wel uitlachen.
Chickenpaw richtte zijn aandacht weer op de deputy voor hij zijn voorpoten even uitrekte. "Hey, zeg. Als je wilt kunnen we samen wat jagen voor de Clan? Ik heb hier niet veel te doen en ik denk wel dat ik wat uitgerust ben." Was zijn poging om van onderwerp te veranderen. Zijn glimlach was zacht, alsof hij hem een duidelijke keuze gaf nee te zeggen. Want stiekem was dat ook wel wat hij wou. Hij wou gewoon niks doen, liggen in de zon en genieten van de luie dag. Maar dat zou geen goede reputatie geven. Al helemaal niet voor zijn Deputy. Dus waarom niet doen alsof hij juist wél een harde werker was?