Where'd you go.. I miss you so...

I miss you so,
Seems like it's been forever,
That you've been gone.
Where'd you go?
I miss you so,
Seems like it's been forever,
That you've been gone,
Please come back home...

(Hele late respons op Leopardfur's dood, ik weet het)

Crème kleurige pootjes sleepten ietwat over de grond heen terwijl een pluizige, vossen rode kater zich een baan maakte langs de rivier die tot de waterval leidde. Zijn oren hingen, zodat de puntjes bijna zijn pluizige wangen aanraakten. Overal om hem heen 'klonk' muziek... Maar hij kon er niet om lachen op dit moment. Naast de stroom van de waterval plofte hij eindelijk neer, zijn ogen stevig dichtknijpende terwijl zijn lichaam begon te rillen. Hij had zich groot gehouden voor zijn zusjes, maar de gevoelige kater had zijn hart verscheurt voelen worden. Waarom... Waarom viel zijn hele familie uit elkaar? Willowkit.. Tigerpaw.. Leopardfur!.. Schokken gingen door zijn schouders heen terwijl zachte snikken uit zijn mond ontsnapten. Dikke tranen rolden langs de brug van zijn neus heen, alleen maar om in de rivier te verdwijnen. Hij krulde zijn staart om zich heen, en zag er plotseling een stuk kleiner uit. Langzaam begon de kater te spreken, één enkele zin die zoveel betekende. Zelfs zijn stem rilde terwijl hij dat zachtjes uitfluisterde. "Please come back home.."

Please come back home..

De grijze poes liet het gras strelen over haar zachte pootkussentjes terwijl ze ze langzaam voortbewoog. De vogels zongen terwijl Mousechaser vrolijk met haar staart mee zwaaide op het ritme van het gestjirp. De vogels waren net als zij dus in een goede bui vandaag. Dat was niet gek want het was een heerlijk weertje. Ze liep vrolijk door todat een verdrietige stem haar oren in kroop. "Please come back home.." Mousechaser draaide even met haar oortjes om het geluid goed op te vangen en draafde daarna voorzichtig er naar toe. Daar zat een créme kleurige Riverclan kater. Mousechaser trippelde naar hem toe. "Is er iets? Kan ik helpen?'' Miauwde ze de kater troostend toe.

FLUT!! EN ZO KORT!!

Bleekgekleurde klauwen boorden zich in de vochtige aarde in de buurt van de waterval. Een teken van pure wanhoop en frustratie. Waarom moest de Starclan aar van haar afnemen. Ze was nog zo jong, zelfs deputy geweest. Foxsong was zo trots geweest toen dat gebeurde. Een zacht zuchtje ontsnapte uit zijn mond terwijl zijn oren naar achter draaiden en plat tegen zijn nek gedrukt werden. "Is er iets? Kan ik helpen?'' Een plotselinge stem verraste hem en liet zijn nekharen eventjes rechtovereind reizen omdat hij zo schrok. Voorzichtig keek hij op. "Nee.. er is niks.." Murmulde de jonge kater zachtjes met een trillende stem, maar zijn heldere blauwe ogen begonnen nu al langzaam opnieuw vochtig te glanzen. "Oke.. wel iets.. maar je kunt niet helpen, tenzij je Leopardfur terug kan brengen van Starclan.." Mompelde hij, ietwat nukkig. Zijn blik ging weer naar de grond, zijn oren strak naar achter gedraaid. Zijn hele houding straalde diepe ongelukkigheid uit. Zijn lange, pluizige en dikke staart krulde hij om zijn wit gekleurde voorpootjes heen. Je kon duidelijk zien waar zijn voorvoegsel vandaan kwam.

Onderwerp: Re: Where'd you go.. I miss you so...