They started it [Demonslayer & Amberhunt]

Boos bromde Skull voor de laatste keer naar één van de andere kittens en draaide zich om. Snel keek hij naar zijn neus waar gelukkig niets meer dan een schrammetje te vinden was. Niks ernstigs. Anders had hij zijn vaders weer op zijn dak en daar had hij geen zin in. Hij kon voor zichzelf zorgen en opkomen. Met zijn vacht nogsteeds redelijk omhoog van frustratie liep hij weg van de andere.

Boos sloeg hij een steentje weg en ging hij zitten, zo ver weg van iedereen als mogelijk was. "Stupid," murmelde hij onder zijn adem en sloeg zijn staart over zijn poten. Het was toch niet zijn schuld dat hij twee vaders had in plaats van één? Naar zijn mening was dat eigenlijk alleen maar gaaf. Hij beet hard op de binnenkant van zijn wang om niet nog een steen weg te slaan of te schreeuwen van frustratie en proefde al snel de ijzeren smaak van bloed. Great, dacht de kater zuchtend. Ook dat nog.

+Demonslayer & Amberhunt
flut

Nadat de groot gebouwde tom zijn warrior taken volbracht had stapte hij het kamp weer binnen. Hij had vandaag besloten om wat tijd met de kits door te brengen voor ze straks allemaal leerlingen waren en te druk waren om nog te ravotten met hun oude pa. Zijn dikke staart zwiepte heen en weer terwijl zijn blauwe ogen het kamp rondgleden. Hij hoopte om Amberhunt te zien zodat ze samen iets leuks konden gaan doen met hun kinderen maar hij zag de rode tom niet op het moment. Wat Demonslayer wel zag was de grijze vacht van zijn zoontje die buiten stond. De frustrende blik in zijn ogen duidelijk ziend. Met forse stappen liep hij op Skullpaw af, de kleinste van het nest aankijkend. Er zat een kras op zijn neus en zijn vacht was nog dicht opgezet. Demon hoefde niet drie keer te raden wat er gebeurd was. "Hey kanjer" Begroette hij zijn zoon voor hij op de grond voor hem ging liggen zodat hij niet elke keer naar beneden hoefde te kijken. Demon was nou eenmaal een grote kat. "Wat is er gebeurd?"

Geeuwend werd Amberhunt wakker en keek versuft om zich heen. Het was absoluut geen ochtend meer. Hij had zich verslapen. de kleine kat liep het warriors den uit en spotte meteen Demonslayer en Skullkit. Hij kwam op ze af en ging naast Demonslayer zitten, zonder het te merken met zijn vacht nog door de war van het slapen. De grote kater vroeg juist wat er gebeurd was en toen merkte ook Amber de kras op Skull's neus op, hij besloot er nog niks van te zeggen. omdat Demon er al naar gevraagd had.

Al snel zag Skullkit één van zijn vaders aankomen en zuchtte. "Hey kanjer," Skullkit knikte en keek naar hem toen hij ging liggen, een beetje jaloers dat hij wel groot en gespierd was. "Wat is er gebeurd?" Nogmaals beet hij op de binnenkant van zijn wang en keek naar zijn andere vader die er ook bij was komen te zitten. Met zijn pootje speelde hij met een steentje. "Niks," bromde hij en keek naar her steentje. "Helemaal niks." Murmelde hij en ging liggen.

Nadat Demon was gaan liggen en gevraagd had aan zijn zoon als er wat aan de hand was voegde Amberhunt zich bij hun. Demonslayer glimlachte kort naar zijn partner en gaf hem een vlugge lik over zijn  schouder toen hij naast hem kwam zitten. Om vervolgens zijn aandacht weer te richten op Skullkit die 'niks' uit bromde. De grote tom kneep zijn ogen tot spleetjes en keek de kitten goed aan. Zijn dikke staart zwiepte lichtjes. "Skullkit" Begon hij. Zijn stem zwaar. "Je weet dat ik niet gediend ben van leugens" Hij keek even naar Amberhunt. "Hebben je vader en ik niet geleerd om altijd eerlijk tegen ons te zijn? We willen je helpen maar dat gaat niet als alles verzwijgt" Hij wees met zijn scherpe nagel naar de kras op zijn neus. "Wat is er gebeurd?" Nu een eerlijk antwoord verwachtend van Skull.

De kleine kater keek naar Demonslayer en wiebelde nerveus met één van zijn oortjes. "Hebben je vader en ik je niet geleerd om altijd eerlijk tegen ons te zijn? We willen je helpen maar dat gaat niet als alles verzwijgt" Skullkit dook een beetje in elkaar toen hij met zijn nagel naar zijn neus wees, bang dat hij misschien naar hem uit zal halen. "Wat is er gebeurd?" Zachtjes piepte de kater en stond op. "Het is niks pap, echt niet" Murmelde hij en keek hem recht in zijn ogen aan. "Gewoon wat stoeien," Legde hij uit en hoopte maar dat hij hem geloofde.

Demon eiste de waarheid van Skullkit en toen die die niet gaf was de grote kater duidelijk niet blij.  Skull bleef volhouden dat er niks was maar Amberhunt geloofde hem ook niet meer.  Op een veel zachtere toon dan de bromstem van Demon zei hij: "Luister Skull,  ik snap dat je niet meer in de problemen wilt komen met die andere.  En we zullen ervoor zorgen dat ze het niet te weten komen. Maar dit komt niet door gewoon stoeien, je hoeft geen namen te noemen.  Maar zeg alstjeblieft wat er gebeurt is" hij had het gevoel dat dit effectiever zou zijn.  Misschien ook wel omdat hij en Skull veel minder verschilden dan Demon en Skull.