Paws

De kater had inmiddels de moeheid van hem afgegooid, stond rechtop en liet zijn snorharen dansen in de wind. Nu hij er zo over nadacht was er eigenlijk altijd wel iets van hem wat danste. Sommigen van zijn clan vonden dat niks, anderen vonden het raar maar Tall haalde er mentaal zijn schouders over op. Liever een dansende leider dan een no-vibe hebbende grijssnuit. Dansen had nog een soort charisma, een Mojo, noem het sexy als je wil. Tall wilde het. Hij was sexy. Zijn neus ging onwillekeurig wat hoger de lucht in en een vrolijke grijns verscheen op zijn gezicht. Wat ze ook zeiden, zijn dansende snorharen maakten zijn neus sexy.

- Routpaw

Bij het geluid van pootstappen kon de kater een glimlach niet onderdrukken. Zijn snorharen faalden nooit, ze waren een soort magneet, steek ze in de lucht en katten moeten gewoonweg uitvogelen wat het is dat zo sexy is hier in de buurt. Ook nu dus weer, al leek deze kat er een beetje door in de war, vandaar dat Tall zijn kop liet zakken en geïnteresseerd naar de nieuwkomer keek. Windclan. Interessant, die kwam hij onevenredig vaak tegen hier. De kater knikte een groet. "Hey there," voegde hij eraan toe. "Routpaw toch?" Als hij het goed had was dit de apprentice van Lizardpath, de medicine cat van windclan. De journey was handig geweest alle namen en gezichten te leren kennen, bovendien had Tall er ook wel een beetje aanleg voor. Kwam goed uit als je zo sociaal was als hij.

De ander leek even in gedachten verzonken maar glimlachte wel schattig naar hem voordat ze zich bedacht antwoord te geven. Tall grinnikte even goedmoedig om haar verstrooidheid. Hij nam het haar niet kwalijk, het was niet altijd makkelijk in te schatten hoe je je moest gedragen bij verschillende katten. Hij maakte er zelf nog steeds fouten in. Het voordeel hier was dat de poes eerder ging zitten dan hij, en de kater dus het voordeel had van gewoon kunnen volgen. Hij sloeg zijn pluizige staart om zijn poten en hield zijn kop schuin toen de poes hem een vraag stelde.
Even keek hij verrast, het kwam niet vaak voor dat katten zo vriendelijk openden. Hierdoor was hij even stil voor hij antwoord gaf. "Ehm ja," Mauwde hij, toen hij zich bedacht dat antwoord geven wel gebruikelijk was wanneer iemand een vraag stelde. "De journey heeft de clan ook wel weer goed gedaan op zijn eigen manier, ik denk dat we er sterker uit zijn gekomen," De glimlach die hij erbij had maakte duidelijk dat dit geen 'kijk ons wij zijn sterk ga dat je leider maar vertellen'-praatje was, maar gewoon een blije leider die opgelucht was dat zijn clan het had uitgehouden. "En jij?" Het klonk misschien heel persoonlijk maar naar de clan vragen als leider lag doorgaans heel gevoelig.

De poes gaf positief antwoord waardoor Tall het zag zitten zijn staart om zijn poten te slaan en wat te ontspannen, deze poes was, hoewel jonger dan hij, op een lijn met hem wat clans betrof. Duidelijk dat ze hen niets slechts toewenste, zoals hij ook naar de Windclan keek. Toen hij echter persoonlijker doorvroeg leek ze wel wat van haar stuk gebracht waardoor de kater licht geschrokken zich wilde verontschuldigen, maar toen gaf ze antwoord en kon hij niet anders dan even fronsen. Duidelijk dat het niet goed ging. Zeker toen ze snel overstapte op Windclan, wat hij allang van Ocean gehoord had maar het gebaar was wel fijn, was het hem duidelijk. "Fijn om te horen," Mauwde hij in antwoord, met een glimlach. Maar keek haar toen wat onderzoekend aan, niet per se priemend, maar wel duidelijk dat hij wist dat ze wat achter hield. Toch hield de kater nog even zijn mond, misschien kwam ze er zelf mee. "Het helpt ook wel dat het weer ons gunstig gezind is," Vervolgde hij het gesprek, de blik echter vasthoudende. Hij was van nature nieuwsgierig, en deze mysterieuze medicine cat maakte het hem niet makkelijk dat los te laten.

Hoe ze de hele tijd wegdook onder zijn blik deed hem niet stoppen met onderzoekend kijken. Sterker nog, het maakte hem alleen maar nieuwsgieriger. Wat had deze kleine poes - die zelfs voor een Windclanner niet al te groot leek - te verbergen? Het was niet alsof hij het tegen haar zou gebruiken, Ocean had het al moeilijk genoeg zonder bemoeienis vanuit Shadowclan. Bij haar antwoord liet hij het echter even los, en knikte. "Al is het ook wel warm, zeker bij jullie kan ik me voorstellen," In Shadowclan was zon niet zo erg, ze hadden de naam niet voor niets. Er waren weinig plekken waar de stralen de grond echt bereikten en je hoorde Tall er niet over klagen. Zijn vacht was te dik voor volle zon, dat hield hij nooit van zijn leven vol.

De ander leek een beetje los te komen door zijn hyperintelligente weeropmerking, en even gaf hij zichzelf een mentaal schouderklopje. Way to go Tall, de medicine cat praat! Sterker nog, hij kreeg vachtinformatie. Nog even en ze zouden het over shampoosoorten gaan hebben, maar voor het zover kwam ging de poes verder over koude nachten - heftige topicchange - en besloot met dat er iets op zou moeten komen. Hierop haalde de kater even zijn schouders op en glimlachte schaapachtig. "Ik kruip dan vaak dichter tegen Ace aan," Ondanks zijn dikke vacht - en zijn liefde voor sneeuw - was Tall een koukleum en een hittehater. Eigenlijk was weinig weer echt perfect voor hem, maar Ace maakte veel goed met de dikke vacht die de leider als dekentje kon gebruiken.

Hij moest lachen toen ze geen problemen leek te hebben met zijn antwoord, en het bovendien dus niet gek vond voor Ace. Het was goed om te weten dat zijn vriend binnen de clan precies hetzelfde was als erbuiten. Misschien was dat wel de reden dat Bloodclan hem teruggestuurd had. Vijanden doodknuffelen was uitermate omslachtig. "Be my guest," Antwoordde hij de poes ondertussen, met een grijns. "Maar pas wel op als je bang voor spinnen bent want dan stopt hij je bed er expres vol mee," De grimas op zijn gezicht toonde dat hij hier vaak genoeg problemen van ondervonden had. Verschrikkelijk gewoon.