We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De laatste tijd was slapen moeilijk geweest. Rabbit sliep normaal als de doden, maar nu had zelf haar wakker gehouden de afgelopen dagen. Haar nest lag wat aan de rand, wat prima was, maar het leek alsof er een wind waaide in het kamp die het op haar gemunt had. Altijd als ze net in slaap viel, woei er zo'n bries langs alsof starclan zijn ijzigste kat had gestuurd om op haar te ademen. Dan rilde, probeerde het opnieuw en zo ging het de hele nacht door.
Het liep al tegen avond aan, de zon langzaam zakkend achter de horizon en daarmee zijn warmte meenemend. De calico keek naar de den, pakte haar nest en sleepte het, (of wat er van over bleef, zo precies met het bouwen van nesten was ze niet) naast een kater wie nog een plekje vrij leek te hebben. "Zo," mauwde ze, de kater aantikkend, "Jij ziet er uit alsof je een buur kan gebruiken." Haar oranje ogen bekeken hem eens goed in de steeds donker wordende ruimte, en zag dat het Stallionheart was. Ze kon zich vaag herinneren dat ze rond dezelfde tijd apprentice waren, maar had nooit echt met hem opgetrokken.
Hij had al liggen soezen naast Shatteredice en was langzaam aan het wegvallen. De patrol was vermoeiend geweest en hij wilde graag gaan slapen. "Zo" hoorde hij opeens naast zich waardoor hij fronsend opkeek met zijn groene ogen. Rabbitfoot had haar nest naar hem toegesleept en keek hem wat triomfantelijk aan. De kater sperde zijn kaken open in een geeuw voordat hij haar volgende woorden hoorde. Hij kon een buur gebruiken? Hij werd iets wakkerder terwijl hij Rabbitfoot aankeek. "Euhm.. Sure?" miauwde hij vragend. Hij kende Rabbitfoot eigenlijk alleen maar van het zien en niet zo persoonlijk. "Hoe is het met jou?" miauwde de kater zacht om andere slapende Warriors niet wakker te maken.
De kater leek slaperig te zien, en reageerde dan ook een beetje sloom. "Euhm.. Sure?" Hmm. Dat was niet het springende enthousiasme waar ze op gehoopt had, maar prima, goed genoeg. Ze zag dat Stallionheart naast een poes lag die ze herkende als Shatterdice, en de korte gedachte schoot door haar kop dat ze -ongewenst- derde wiel aan het spelen was. Ach, wat zou het. Die twee konden nog vaak genoeg zoetsappig met elkaar doen. "Hoe is het met jou?" Mauwde de ander zachtjes. Rabbit was begonnen met het terug in elkaar stampen van haar nest. "Goed, goed," begon ze, eerst een beetje afwezig. Toen ze tevreden was liep ze nog een rondje, en ging liggen. Goed genoeg. "Ik ben allang blij dat ik weer in m'n eigen den lig." Grijnsde de poes. Even liet ze haar blik door de inmiddels donkere den gaan. Sommige warriors waren al aan het slapen, andere nog fluisterend zoals zij. "Zeg, je snurkt toch niet hé?"
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
De stukjes mos vlogen de kater om de oren en hij gaf een lichtelijk geïrriteerde zwiep met zijn staart. Waarom deed Rabbitfoot het midden in de nacht terwijl alle katten wilden slapen? Ze gaf aan dat het goed met haar ging maar door deze actie twijfelde de kater er een beetje aan. Misschien moest Rabbitfoot eens langs de Medicine Cat. Toen ze klaar was met mos naar hem gooien liet ze zich op het overgebleven mos zakken. "Ik ben allang blij dat ik weer in m'n eigen den lig." miauwde de calico en hij hield zijn kop scheef. "Hoezo in je eigen Den?" miauwde hij vragend. De poes was niet ziek geweest dat hij wist dus dat was wel raar vond de kater. "Zeg, je snurkt toch niet hé?" hoorde hij haar nog vragen en hij keek met lichtelijk samengeknepen ogen naar haar. "Jij hebt toch geen vlooien hé?" miauwde hij plagerig terug.
"Hoezo in je eigen Den?" Vroeg haar kersverse buurman. "In ons eigen kamp, in ons eigen territorium. Weer thuis." Ze had het uitgestrekte moorland ontzettend gemist. Stallionheart gaf geen antwoord op haar vraag, maar kneep in plaats daarvan zijn ogen samen. "Jij hebt toch geen vlooien hé?" Rabbit wou doen alsof ze beledigd was, maar ze was geen goeie actrice. Hey, ze mocht dan niet de schoonste zijn, en misschien zat er stof in haar vacht, maar vlooien? Nee. Of, nou ja, dat hoopte ze. "Ik zal beloven geen vlooien te krijgen als jij belooft me niet te trappen in je slaap!" Sprak ze triomfantelijk. Ze werd hard geshusht door een omliggende warrior, en was vergeten dat het al laat begon te worden. Oh ja. Fluisteren. "Je schreeuwt toch niet in je dromen, he? Grapte ze sarcastisch, duidend op haar harde stem eerder. Nou, ze had er nu al vertrouwen in.
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Oké, dus ze bedoelde terug in hun eigen gebied. De kater knikte en geeuwde met zijn kaken weid gespreid. Slaap was alles wat hij op dit moment wilde maar Rabbitfoot leek daar nog geen zin in te hebben. "Ik zal beloven geen vlooien te krijgen als jij belooft me niet te trappen in je slaap!" na deze woorden glimlachte de kater. "Ik beloof niks" miauwde hij geamuseerd. Wat hij deed in zijn slaap wist hij niet en of hij snurkte of niet was enkel teken van zware dagen op het Moorland. Hij hoorde de sarcastische woorden en glimlachte nog een keer. "Schreeuwen nee, praten misschien" miauwde hij en hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
"Ik beloof niks" Mauwde de kater terug. Oh, gingen ze dat spelletje spelen? Dacht je dat je iets aan een buur had, dat je daar op kon bouwen; Nee dus! Stallionheart kon haar niet eens beloven of hij haar zou trappen of niet. Schandàlig. Nadat ze geshusht werd voelde Rabbitfoot wel de vermoeidheid haar lichaam in kruipen. Al het harde werk van de dag begon haar in te halen, en ze kon niet aan een geeuw ontsnappen. "Schreeuwen nee, praten misschien" Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. "Nou, ik schud je gewoon wakker als jij ligt te babbelen." Weer sperde haar kaken zich open en gaapte, hoe verraderlijk. Misschien was het ergens een idee om te gaan slapen. Ze richtte zich nog een keer naar Stallionheart. Hij had toch laatst kits gekregen...? "Je bent een vader niet? Vast uitputtend werk." De poes wist niet hoe belonend het moest zijn, maar zelf zou ze op zijn als ze naast haar warriortaken zich ook nog om kroost moest bekommeren.
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Hij snorde geamuseerd bij haar woorden. Hij vond het allang best dat ze hem dan even wakker zou maken. Thans, dat vond hij nu. Hij legde zijn kop op zijn voorpoten en krulde zijn staart stevig om zijn lichaam heen. "Je bent een vader niet? Vast uitputtend werk." na deze woorden hief hij zijn kop even op. "Inderdaad, Rainkit en Toxickit zijn van mij" miauwde hij en hij dacht even terug aan het moment dat hij de twee het Camp in had gedragen met Shatteredice. "Voor mij is het niet zo vermoeiend, ik denk voor de Queens wel" snorde hij en hij glimlachte naar Rabbitfoot. "En jij? Ook Kittens of een partner in het leven?" vroeg hij en hij legde zijn kop weer op zijn poten. Misschien moest hij maar eens gaan slapen maar voor nu vond hij het even prima om nog wat te praten. Zolang het maar op een zachte toon was.
"Inderdaad, Rainkit en Toxickit zijn van mij" Vertelde Stallionheart. Even gleed Rabbits blik voorbij haar buurman, naar Shatterdice. Dat was zijn partner, niet? Ze kon zich herinneren dat die twee met kits het kamp binnen waren gekomen. "Voor mij is het niet zo vermoeiend, ik denk voor de Queens wel" Haar blik trok weer terug naar de kater. Nou ja, queen of niet, ouder was je toch. De calico vond het moeilijk om te bedenken dat, zelfs als ze geen queen was, er kleine bolletjes vacht waren die zich aan haar vastklampten als ze uitgeput het kamp binnen slenterde. Neeeeee danku. "En jij? Ook Kittens of een partner in het leven?" Ah, de befaamde vraag die haar moeder ook maar wat graag stelde. Ze hield veel van haar ouders en wou hen niet teleurstellen, maar ze zag zichzelf nou eenmaal nooit met een nestje. De poes zuchtte een beetje lachend. "Nee, gelukkig niet," Sprak ze eerst, maar bedacht zich daarna dat het misschien niet heel netjes was tegenover een vader. "Ik bedoel, kits zijn niet echt voor mij. En dat is ook de reden dat ik niet opzoek ben naar een partner." Mauwde ze, verrast over hoe eerlijk ze was nu met iemand die ze niet heel goed kende. Maar goed, dat bevorderde de band, niet?
Onderwerp: Neighbour 
za 16 jun 2018 - 3:41
