Apex predator.

Ugh, waar waren Margaychirp en Cheetahrun? Zonder hun was het zo ongelooflijk saai hier. De andere kits waren wel oké, maar ze speelden vaak zo ontzettend wild en konden geen mooie verhaaltjes vertellen, waar hij dol op was. Dus verveelde het katertje zich maar, totdat hij zijn broertje Serval in het vizier kreeg. Oh, die vond Lynxkit wel leuk! Zo lichtvoetig als hij kon sloop hij dichterbij, waarna hij met een heuze strijdkreet-of eerder strijdpiep- de ander ‘aanviel’ haastig sprong hij weer van zijn broertje af, zijn honing gele ogen vol plezier. “Tikkie Serval, jij bent hem!” schatterde het kleine katertje waarna hij de andere kant op rende.

[&Servalkit]

Soms was het ook wel fijn om dutjes te doen. Gewoon, jezelf opkrullen tot een kleine kitten-bal en dan slapen. Dat was het beste om te doen als je net gegeten had. Als ze apprentice zouden worden, zouden ze behoorlijk wat taken krijgen. Dan zouden ze pas echt wat kunnen doen. Maar dat betekende ook minder tijd om te slapen. Vandaar dat hij die tijd nu wilde nemen. Dat ging vrij goed tot hij plotseling gewekt werd door een lichaampje dat boven op het zijne sprong. “Tikkie Serval, jij bent hem!” De donkergrijze kitten schoot omhoog en keek verward om zich heen. Oh, het was Lynxkit, een van zijn broertjes. "Lynxkit, wat is er?" mompelde Servalkit nog half slapend. Hij had niets van de woorden verstaan die zijn broertje zojuist had gezegd.

Ugh, Servalkit lag gewoon te slapen. Kon je dat geloven? Er was zoveel te doen en zijn grijze broertje sloot gewoon zijn oogjes, hoe saai! Lynxkit giechelde zachtjes bij hetz ien van zijn slaperige hoofdje. "Lynxkit, wat is er?" Lynxkit keek hem beteuterd aan, waarom luisterde hij niet gewoon?Het katertje rolde zich op zijn buik en rolde zo over Serval heen, waarna hij op hem bleef liggen met zijn kleine lichaampje. Bovenop hem beet hij zachtjes in zijn oor. "We gaan tikkertje spelen, en jij bent hem!" vanaf boven probeerde hij zijn broertje aan te kijken. "Tenzij je een ander spelletje wilt spelen, dat vind ik ook wel leuk hoor," Punt was, Lynxkit had aandacht nodig, dus moest Servalkit hem dat geven. Duh, zo werkte het.

In plaats van antwoord te geven op zijn vraag besloot zijn broertje doodleuk over hem heen te gaan rollen. Dat was niet het fijnste gevoel als je net wakker werd. En het geknabbel aan zijn oor maakte het nou niet bepaald beter. "Lyyynx," bracht hij wat brommend uit. Waarom kon zijn broertje niet op een normale manier antwoord geven? "We gaan tikkertje spelen, en jij bent hem!" Wacht, wat? Dit was weer iets dat Lynxkit had verzonnen en hij totaal geen inspraak op had gehad. "Tenzij je een ander spelletje wilt spelen, dat vind ik ook wel leuk hoor," vulde de bruine kitten nog aan. Oh. Dan had hij dus wel een soort inspraak. Al wist hij natuurlijk op het moment geen andere spelletjes te verzinnen. Alleen wedstrijdjes. En eigenlijk was dit ook al een soort wedstrijdje. Of nou ja, dat was het in Servalkit's ogen. "Okay maar dan moet je wel van me af gaan. Anders kunnen we geen tikkertje spelen. En je bent zwaar."