Hetja

De kleine kitten was er weer eens vandoor gegaan, iets waar vele ondertussen al aan gewend raakte. Hij kon het gewoon niet helpen, hoewel hij niemand teleur wilde stellen was zijn lust om de grote boze wereld te ontdekken gewoon te groot. Er was gewoon zo enorm veel te doen en alles was vele malen interessanter dan de Nursery. Hoewel daar mama en vriendjes waren, kende hij die allemaal al. En zijn papa was bijvoorbeeld wel gewoon de hele wereld aan het ontdekken, en hij niet. Dat was toch helemaal niet leuk? Nu keek hij dus ook kort de grote cave door opzoek naar het volgende wat zijn aandacht zou grijpen en ook op een redelijke afstand lopen was, zijn pootjes waren nog maar klein en snel moe. Gelukkig zag hij al snel iets dat hem interesseerde. Het was een leeuw. Hij was vrij zeker dat dit een leeuw was. Want kijk hij had zelfs manen en was super groot! Zelfs groter dan zijn papa. En die was al enorm. Zou die leeuw ook de wolken kunnen aanraken zoals de bomen dat konden? Ja vast wel. Met een grote grijns liep hij dus ook naar de zwarte leeuw toe, om met grote oogjes omhoog te kijken. "Hallo meneer leeuw" Zijn hoge en jonge stemmetjes was enorm enthousiast "Is het waar dat leeuwen iedere berg kunnen klimmen en de sterren kunnen aanraken? Mama vertelde dat. Net zoals dat u zo groot zou zijn" Hij leek compleet overtuigt te zijn dat dit het personage uit de verhaaltjes was. Gelukkig als hij was om zijn complete idool te ontmoeten omhelsde hij een van de poten van de ander. "Ik hoop dat ik straks net als u wordt, super groot en dapper en altijd andere doe redden"

+ Bear first

Zijn oren vielen lichtelijk naar achteren toen de ander de waarheid begon uit te leggen. Hij was helemaal niet de grote sterke leeuw van alle verhaaltjes. Een diepe teleurstelling viel in zijn blik, al was het duidelijk dat hij zich groot probeerde te houden om de ander niet te kwetsen. Er werd uitgelegd dat hij gewoon een kat was, maar wel Bear heette, waarna de kater meer op zijn hoogte kwam. Meteen bleek de kitten dit een uitnodiging te vinden om zijn kopjes-techniek uit te testen, want ja, die hij had hij zeker geoefend. Een beetje onhandig duwde hij zijn witte hoofdje tegen de wang van de ander, om hierna een spinnend geluidje te maken. "Maar dat is toch helemaal niet leuk meneer Bear. Waarom zijn er dan verhaaltjes over als het niet waar is?" Zijn toon wat sip, maar vooral nieuwsgierig om te reden. In de tussentijd tikte zijn pootje tegen het oor van de ander, die was ook al zo groot, wow. "Wilt u anders een verhaaltje vertellen wat wel echt is gebeurd? Oewh over beren, of over u, want dat telt ook" Hij knikte overtuigt van deze beslissing, om hierna weer terug voor de ander te lopen en even twijfelend te kijken... Waarna hij een poging deed hetzelfde te liggen zoals de kater deed. Zo lagen immers alle grote katten als ze tegen hem deden praten, dus het zal wel normaal zijn. "Maar papa Thunder is ook een Cave guard en hij is de beste... ik wil hem trots maken" Want als hij trots op hem is zou hij veel vaker langskomen en ook hem meenemen op grote avonturen. "Wat doen Pri-Preyhunters en Caveguards allemaal? Gaan ze ook op avontuur? Oh, wilt u ook mijn oom zijn? Ik ben op zoek naar meer familie die lief is en knuffels geeft" En Bear was super zacht en groot om mee te knuffelen, dus hij zou een perfecte oom zijn. De zwart witte kater leek ook zijn complete aandacht gegrepen te hebben met zijn wijsheid en oudheid.