Another distraught

Katten waren altijd te vinden, behalve als je ze nodig had. Dat bleek nu weer het geval te zijn. Zuchtend sprong de rosse kater van het dak, via een breed hekwerk, naar beneden. Vanuit de hoogte zoeken leek al te min effect te hebben. Waar hing hij uit? Er waren een aantal dingen die hij graag wilde bespreken met de kater. Maar dan zou hij hem dus wel eerst moeten kunnen vinden. Sinds het begin van de middag was hij al opzoek, nu begon het einde er van te naderen. Er waren nog maar een paar plaatsen waar hij niet had gekeken. Al zou het natuurlijk ook kunnen dat hij de ander continu mis liep. Zuchtend draaide hij hoek na hoek om. Nergens te vinden. Je kon dingen nooit vinden tenzij je het opgaf, dan vond je ze. Ook dit was nu weer het geval. Hij was net terug onderweg richting het kamp toen hij het grote, zwarte figuur zag. "Jinx!" riep Hellhound van een afstandje. Nu hij de ander eindelijk had gevonden wilde hij ook dat deze niet weg zou lopen omdat hij ook ergens naar op weg was.

[Eerste post voor Jinx]

Het had hem minder gedaan dan het had moeten doen, de verdwijning van zijn vorige eigenaar. De zwerver was plots verdwenen en Jinx kon aan de hand van de overtollige flessen die er hadden gelegen wel bedenken hoe het met hem was afgelopen. Toch, het liet enkel maar een nog grote leegte bij hem achter, in plaats van het rauwe verdriet. Het leek alsof letterlijk alles en iedereen waar hij van hield verdween of stierf. Zijn moeder, zijn broer, Raza, Shiva, Eclipse, Rina, Ophelia, Muta... Zira, en nu zijn zwerver. De kater zuchtte ongelukkig en zette zichzelf neer onder de afgelegen boom aan de rand van de stad. Dit was zijn plekje, geen enkele elite kat leek zich hier te wagen, om welke reden dan ook. Hij kwam hier al sinds hij niet ouder was dan 6 maanden, voor het eerst alleen in de stad. Het had altijd al een speciaal plekje in zijn hart, wat ook de reden was dat hij onder deze wortels Zira had begraven. Inmiddels groeiden er al kleine bloemetjes op de plek waar hij haar levenloze lichaam had achtergelaten tussen de aarde. Liever dacht hij er niet aan, omdat het idee dat haar lichaam nu voedsel was voor de wormen hem lieten walgen. Toch kwam hij hier zo nu en dan, om stilletjes tegen haar te fluisteren en zijn gedachten op een rijtje te zetten, zoals nu ook. Dan lag hij naast de aarde en keek hoe de zon aan de hemel voorbij trok. Helaas kon hij hier niet al zijn tijd spenderen, immers was hij al vrijwel de hele dag weggeweest. Hij zou terug moeten keren, voordat Shark hem zou beschuldigen van verraad. Met een nieuwe zucht fluisterde hij een stil afscheid, alvorens zich om te keren en zijn weg terug te vinden. Eenmaal terug in Elite gebied werd hij al snel gevonden door een bekende stem. "Jinx!" werd er van een afstandje geroepen. Jinx kwam tot stilstand en keek om, waar hij Hellhound aan zag komen lopen. Hij wiebelde kort vragend met zijn oren, maar bleef rustig en relatief vriendelijk wachten op de kater. Hij was het dichtst bij een vriend dat hij had in de Elite. "Iets aan de hand, Hellhound?"

Eindelijk had hij de zwarte kater weten te vinden. Dat was dan ook weer een leuke bezigheidsterapie geweest, kuch. Jinx wachtte gelukkig op hem dus hoefde hij zijn pas niet extra te versnellen. "Iets aan de hand, Hellhound?" vroeg de zwarte kater hem zodra hij er bij was aangekomen. Zo had hij het misschien niet helemaal over moeten laten komen, maar goed. "Niets ernstigs, ik zou graag even met je praten. Alleen jou vinden was wel een dagtaak," verzuchtte de rosse kater. Waarschijnlijk had hij net zo goed op een vaste plek kunnen wachten tot de zwarte kater langs zou komen. Dan had hij hem misschien nog wel sneller gevonden dan met al dat zoeken. Het had hem simpelweg enorm veel werk gekost. "Heb je even tijd?" vroeg de rosse kater er nog achterop. Hij moest wel eerlijk zeggen dat hij lichtelijk geïrriteerd zou zijn als dat uiteindelijk het geval zou blijken. Dan had hij voor niets lopen zoeken.

Hij keek de andere, robuuste kater afwachtend aan. Zijn ogen bespeurde Hellhound's gelaat, maar kon daar geen tekenen van paniek in terug vinden. Kennelijk was er nog niemand dood gevallen, niemand belangrijk iniedergeval. Zijn poten begonnen echter te tintelen toen hij bedacht dat hij misschien nieuws had van zijn dochters. "Niets ernstigs, ik zou graag even met je praten. Alleen jou vinden was wel een dagtaak," verzuchtte de kater. Jinx draaide met zijn oren, was hij echt al de hele dag bezig hem te vinden? Arm ding, die had pech. "Heh, dan had je de verkeerde dag uitgekozen, ik was hier een stuk vandaan," legde hij uit. Waar hij was geweest en waarom liet hij achterwege, teveel persoonlijke informatie waar de ander waarschijnlijk toch geen interesse in had. "Heb je even tijd?" Jinx knikte. Dat zou nog eens lullig zijn, om nu 'nee' te zeggen en er vandoor te gaan. Jinx keek om zich heen. "Hier? Of is dit alleen voor onze oren bestemd?" sprak hij, doelend op zijn dochters.

Man, wat was dat zoeken een vreselijk gedoe geweest. Het kon ook nooit eens een keer mee zitten. "Heh, dan had je de verkeerde dag uitgekozen, ik was hier een stuk vandaan," vertelde Jinx hem. Hoezo pech hebben? Het geluk zat hem de laatste tijd niet echt mee. Heck, had het hem ooit meegezeten eigenlijk? Zijn enige geluk nog was dat Jinx een knikje gaf ten teken van dat hij tijd had om te praten. "Hier? Of is dit alleen voor onze oren bestemd?" vroeg de zwarte kater hem. Het was duidelijk dat Jinx goed oplette met zijn woorden. Dit soort gesprekken mochten inderdaad niet door de verkeerde oren worden opgevangen. Dat kon alleen maar voor problemen zorgen. "De tweede. Nog een voorkeur qua plaats?" Hij was zo ongeveer overal al wel weer geweest. Dat zorgde er dan automatisch ook voor dat hij niet echt een bepaalde locatie nog wilde bezoeken. De zwarte kater wist vast wel een goede plek waar ze onder vier ogen konden praten.

Hij keek de ander schijnbaar kalm aan, toch was er zeker een bepaalde onrust in zijn borst. Had hij nieuws? Bracht hij verhalen over zijn dochters? Zijn ogen keken de ander peilend aan, maar net als hem wist hij alle mogelijk spanningen te verbergen. "De tweede. Nog een voorkeur qua plaats?" Jinx klemde kort zijn tanden op elkaar, waarna zijn ogen over het gebied rond hen heen gleden. Ze waren nog niet heel ver weg van Zira haar graf, en zijn boom. Toch weigerde hij zelfs Hellhound, die hij tot een zekere hoogte vertrouwde, daarmee naartoe te nemen. Nee, dat was alleen zijn plaats. Dus bedacht hij iets anders. "Ja, volg mij anders maar," klonk hij kalm, alvorens weg te lopen naar een gebouw een blokje verder. Hij liep naar de achterkant, waar hij zich vanaf een stevige klimop naar boven wist te hijsen. Het was een klusje, maar zijn sterke poten konden het hebben. Die van Hellhound zeker ook. Eenmaal boven wachtte hij op de andere kater, ze bevonden zich op een plat dak van een één verdiepingshuis. Het was niet al te hoog, maar weinig katten kwamen hier. De enige manier om hier te komen, was dus via de klimop. Dat maakte zoveel lawaai dat ze het wel op tijd zouden horen. Bovendien, ze konden zeer romantisch de zon zien ondergaan vanaf hier. True Bromance.

Dat de zwarte kater een zekere spanning voelde was te merken aan zijn gedrag, zijn houding. Het was logisch ook, het ging hier over zijn twee dochters die tegen de regels in de clan hadden verlaten. Als dat niet iets was om zenuwen over te voelen, was je van staal geweest. "Ja, volg mij anders maar," sprak Jinx voor hij begon te lopen. In een rustige pas wandelde de ene langharige kater achter de ander aan. Een zucht verliet Hellhound's mond zodra hij zag hoe Jinx tegen een klimop muur begon te klimmen. Met tegenzin begon hij er langs naar boven te klauteren. Als er iets was waar hij een hekel aan had, was het wel klimmen. Zijn lichaam was te groot en te zwaar om het fatsoenlijk te kunnen. Een - deze keer wat meer vermoeide - zucht klonk toen hij eenmaal boven was aangekomen. Het was een goede plaats om over zoiets te praten, daar niet van. Maar die hele klim hoefde van hem niet. De rosse kater rekte zich uit voor hij op het platdak plaats nam. "Ik heb een aantal dingen met je te bespreken," begon Hellhound terwijl hij zijn blik richting Jinx draaide. Een volgorde had hij hier niet voor, behalve dat hij wist waarmee hij moest beginnen. Hetgeen dat Jinx het liefst wilde horen. "Ik heb gehoord van een Rogue die ik ken dat hij Ophelia en Muta heeft gezien. Ze waren hier een heel eind vandaan en op dat moment leek het goed met hun te gaan."

Jinx kon het niet laten om de ander een geamuseerde blik te gunnen toen deze zich zuchtend de klimop op hees. Geen fan van klimmen, noted voor hun volgende date. "Ik heb een aantal dingen met je te bespreken," begon de ander. De weinige vrolijkheid van eerder was als sneeuw voor de zon verdwenen. Als het nieuws dat hij bracht maar goed was, hij wist niet of hij het zou kunnen verdragen als een van zijn kinderen om zou zijn gekomen. "Ik heb gehoord van een Rogue die ik ken dat hij Ophelia en Muta heeft gezien. Ze waren hier een heel eind vandaan en op dat moment leek het goed met hun te gaan." dat was niet het geval. Ze waren nog in leven, het ging goed met hun. Zijn masker brak en er was duidelijk opluchting te zien in zijn groene ogen. Oh god het ging goed met ze, misschien waren ze dan toch eindelijk gelukkig. Misschien kon hij dan eindelijk weer gerust slapen in deze koude nachten. "Dat.. Dat is geweldig nieuws, Hellhound," Miauwde hij naar de waarheid, een vreemde, vaderlijke blijdschap in zijn stem. "Heb je meer details? Zijn ze gelukkig?"

De opluchting die Jinx door deze woorden voelde was aan alle kanten van hem te zien. Het leek hem enorm goed te doen, te horen dat het goed leek te gaan met zijn dochters. "Dat.. Dat is geweldig nieuws, Hellhound," bracht de zwarte kater uit. Hellhound gaf een klein knikje terug. Hij wist heel goed dat dit nieuws de kater gerust zou stellen. Er waren meer dan genoeg aanwijzingen geweest waaruit bleek dat hij enorm veel van zijn dochters hield. "Heb je meer details? Zijn ze gelukkig?" Ditmaal moest Hellhound zijn kop schudden als antwoord. Meer informatie had hij niet gekregen. Niet omdat hij er zijn best niet voor had gedaan maar omdat die informatie er simpelweg niet was. "Meer heeft hij niet gezien, hij heeft niet met ze gesproken helaas." Alle informatie was fijn maar hij kon ook heel goed begrijpen dat Jinx graag meer gehoord had van zijn dochters.

Bij zijn tweede vraag schudde de kater slechts zijn kop. "Meer heeft hij niet gezien, hij heeft niet met ze gesproken helaas." zijn ogen gleden af naar de horizon, waar de zon nu langzaam achter de gebouwen begon te zakken. Afwezig knikte hij enkel resoluut. Het liefst had hij ieder detail in zich opgenomen, had hij alles gehoord dat er te horen viel. De kater besefte zich echter al dat hij zich gelukkig mocht prijzen met dit flintertje essentiële informatie. Hellhound was een eerlijke kat zonder reden om te liegen; zijn dochters maakten het goed. Dat heelde zijn pijnlijke hart toch wel een beetje. "Bedankt dat je de moeite hebt genomen me dit te zeggen," een 'bedankt' uit zijn bek betekende écht een hele hoop, al was dat niet zo duidelijk te merken. "Denk je dat het veilig genoeg is om ze te bezoeken?" hij was wel vaker enkele dagen weg, het rogue gebied in. Shark zou er niet van op moeten kijken. Jinx zuchtte en schudde echter zijn kop. "Nee, laat maar, dat zou andere katten naar ze toe kunnen leiden," hij wilde ze gewoon zo graag zien dat de hoophem soms naar de keel greep.

De ogen van de zwarte kater dwaalde af naar de horizon. Daar bleven ze een tijdje hangen. Hellhound had slechts een vaag idee van wat er door zijn kop zou kunnen gaan op het moment. "Bedankt dat je de moeite hebt genomen me dit te zeggen," sprak Jinx na een tijdje. Dat waren gemeende woorden, een gemeend bedankje. Buiten Young Ones was dat iets dat je niet zomaar hoorde in de Elite. De meeste hadden er simpelweg te veel trots voor. "Denk je dat het veilig genoeg is om ze te bezoeken?" Er verscheen een frons op de kop van de rosse kater. Het was altijd mogelijk maar als je er iets langer over nadacht kon je de conclusie trekken dat het veel te riskant zou zijn. "Nee, laat maar, dat zou andere katten naar ze toe kunnen leiden," vulde Jinx het zelf al in. Hellhound gaf een instemmend knikje. "Dat was niet het enige waar ik met je over wilde praten." Jinx zou het zelf wel aangeven als hij weer klaar was met het verwerken van deze informatie en weer door zou kunnen.

Hoewe hij niets liever wilde dan zijn kinderen weer in zijn poten slaan, wist hij dat hij daarmeee hun leven slechts in gevaar zou brengen. Ze waren beter af daar, immers leefden ze nog en hadden ze zich aan hun woord gehouden om ver, ver uit de buurt te blijven. De robuuste kater wist dat hij vrede zou moeten hebben met het feit dat hij hen niet meer zou zien, met het besef dat ze nu pas echt gelukkig konden zijn. Alleen koste hem dat grote moeite. Hellhound knikte ook instemmend op zijn laatste conclusie. Ja, nee, ze moesten het niet doen. “Dat was niet het enige waar ik met je over wilde praten,” Jinx kon het niet laten om geamuseerd te grinniken. “Ik kan je wel tot mijn persoonlijke boodschapper benoemen,” grapte hij droogjes, de mogelijkheid om het over iets anders dan zijn dochters te hebben aangrijpend. Erover blijven malen had geen zin, liever vond hij dan andere manieren om zichzelf af te leiden. Zoals een gezellig avondje stappen met Hellhound, bijvoorbeeld. Een biertje of twee doen op het terras klonk zo verkeerd nog niet. #nohomotho. ”Ik luister.”

De reactie was iet wat onverwacht; gegrinnik. “Ik kan je wel tot mijn persoonlijke boodschapper benoemen,” grapte de kater er achter aan. Hellhound kon niets anders dan een keer met zijn groene ogen rollen. Dat was nou ook niet bepaald een titel die hij met liefde zou dragen. ”Ik luister.” Nu de zwarte Elite kater ook weer bij de aandacht was, kreeg Hellhound een kans om te spreken. "Er gebeurd nogal wat in de Elite zelf op het moment. Er zijn een aantal katten anti-Thora en een paar gaan hun eigen gang wat het aanvallan van de clans betreft," verzuchtte de kater waarna hij even om zich heen keek. Er was hier niet zo veel te zien, op dit eenzame, platte dak. "De Elite staat op het moment niet heel stevig op zijn poten. Zou je me kunnen vertellen als je katten iets hoort plotten?" Met zijn twaalf hondentanden had hij toch wel iets van autoriteit over de katten die er maar een paar hadden. Met wat geluk kon hij ze stoppen of Shark waarschuwen voor de hele groep ineen zou storten. Want man, dat zou voor een heel gedoe zorgen.

[Dit topic was nog voor die ceremonie]

Hij grijnsde toen de ander met zijn ogen rolde om zijn grapje, sassy much? Die grijns verdween echter van zijn gelaat toen de kater verder sprak. "Er gebeurd nogal wat in de Elite zelf op het moment. Er zijn een aantal katten anti-Thora en een paar gaan hun eigen gang wat het aanvallen van de clans betreft," hij trok kort met zijn oor. Hellhound sprak de waarheid, ook hij had meegekregen hoe sommige Bloodclanners bepaalde dingen in hun bol begonnen te halen. Hoewel hij op hen neer keek, bemoeide Jinx zich niet met dergelijke zaken. Liever maakte hij zijn poten niet vies voor hopeloze gevallen met grootsheidscomplexen. "De Elite staat op het moment niet heel stevig op zijn poten. Zou je me kunnen vertellen als je katten iets hoort plotten?" Jinx vernauwde kort zijn ogen. Het idee van luisterend oor spelen binnen de elite stond hem helemaal niet aan, hij was geen dienaar. Had Hellhound hem enkel het goede nieuws over zijn dochters gebracht, zodat hij er een gunst voor terug kon vragen? Zodat hij op deze manier Jinx om zijn pootjes kon binden? Even wantrouwde hij, maar toen dwong hij zichzelf logisch na te denken. Nee, Elite was gevuld met trouweloze honden die enkel om hun eigen belang gaven, maar Hellhound was daar niet één van. Even was hij stil. "Ik zal het laten horen als ik iets hoor,". Toen keek hij de ander strak aan, niet onvriendelijk. "Alleen, enkel als je dit wilt weten uit het belang van de Elite. Als Shark je dit heeft opgedragen om diens hondje te spelen, wil ik er niets te maken mee hebben,"

Na zijn vraag hing er een korte stilte tussen de twee katers. Hellhound wist prima dat wat hij hier vroeg niet zomaar iets was. Het was een behoorlijke gunst, niet iets dat je zomaar deed. "Ik zal het laten horen als ik iets hoor," sprak de zwarte kater. Hellhound gaf een dankbaar knikje, desondanks de strakke blik van de ander. Het was duidelijk dat dit onderwerp hier nog niet mee was afgedaan. "Alleen, enkel als je dit wilt weten uit het belang van de Elite. Als Shark je dit heeft opgedragen om diens hondje te spelen, wil ik er niets te maken mee hebben," sprak Jinx vervolgens. Een geamuseerd grijnsje verscheen om Hellhound's lippen terwijl hij een keer met zijn kop schudde. "Ik mag misschien wel 'hound' in mijn naam hebben, maar dat betekend niet dat ik iemand's hondje ga spelen. De bedoeling is om er voor te zorgen dat de Elite bijeen blijft, anders wordt het nog een heel gedoe en daar heb ik geen zin in. Bovendien kan het geen kwaad om m'n voormalig Young One wat te steunen."

Het geamuseerde grijnsje rond Hellhound zijn lippen wist hem wat gerust te stellen. "Ik mag misschien wel 'hound' in mijn naam hebben, maar dat betekend niet dat ik iemand's hondje ga spelen. De bedoeling is om er voor te zorgen dat de Elite bijeen blijft, anders wordt het nog een heel gedoe en daar heb ik geen zin in. Bovendien kan het geen kwaad om m'n voormalig Young One wat te steunen." hij lachte zachtjes met zijn grove, raspende stem. "Ik had je daar ook niet voor aangezien, Hellhound. Als ik iets mee krijg, ben je de eerste die het hoort," en dat meende hij. Hoewel hij absoluut geen problemen had met leugens vertellen, was hij wel een man van zijn woord. Hoeveel dat ook waard was. "Hmm, zeker. Ik ben bang dat lieve Thora dat nodig zal hebben," een zucht rolde over zijn lippen en kort wendde hij zijn blik af naar de horizon, waar de zon nu achter verdwenen was. Enkel het grijs van de schemering was nog te zien. "Nogal een dick move van Shark om haar zo jong te benoemen tot commander," klonk er brommend van hem vandaan. Thora was krachtig en hoewel hij zeker de potentie zag die Shark ook moest hebben gezien, was ze nog veel te jong voor een dergelijke taak, naar zijn mening. Hell, ze was amper volwassen. "Hij ondertekende daarbij mogelijk haar doodsvonnis,"

Er kwam een zacht lachje van Jinx. Daaruit kon de rosse kater halen dat hij de ander met zijn woorden gerust had gesteld. "Ik had je daar ook niet voor aangezien, Hellhound. Als ik iets mee krijg, ben je de eerste die het hoort," vertelde de zwarte kater hem. "Daar ben ik je dankbaar voor," reageerde Hellhound met een kort knikje. Een extra paar oren kon nooit geen kwaad in tijden zoals nu. "Hmm, zeker. Ik ben bang dat lieve Thora dat nodig zal hebben," verzuchtte Jinx voor hij zijn blik op de zonsondergang richtte. Of wat er van over was dan. "Nogal een dick move van Shark om haar zo jong te benoemen tot commander," bromde de kater. De rosse kater draaide een keer met zijn oren, wachtend op een verduidelijking van deze uitspraak. "Hij ondertekende daarbij mogelijk haar doodsvonnis," verklaarde de zwarte kater. Hellhound gaf een kort, instemmend knikje. Jinx had zeker een punt met wat hij hier zei. "Dat is zeker waar. Maar aan de andere kant heb ik liever geen machtsgeile of mentaal onstabiele kat op die positie. Van degenen die zouden willen blijven er dan niet veel over. Thora kan een uitstekende Commander worden maar eigenlijk was het allemaal nog te vroeg om haar op die positie te zetten."