Looking for a friend.

Graykit liep door de struiken. Hij zou vandaag zijn eerste grote prooi vangen een haas ofzo. Door de struiken lopen was best moeilijk. De takken trokken aan zijn vacht. Hij zocht de uitweg. Meer naar voren zag hij geen gewone struiken meer maar doornstruiken. Opletten dacht hij bijzichzelf. Inmiddels was hij bij de doornstruiken aangekomen en liep heel voorzichtig door. Zijn grijse vacht bleef op sommige plekken hangen waardoor hij haar verloor. Graykit keek weer vooruit en zag een groen grasveld voorzich. Door de doornstruiken kon hij niet snel lopen maar wat sneller lukte wel. Hij was aangekomen en stond recht voor het gat in de struik. Zijn achterpoten zetten hij stevig neer en zetten zich af. Maar toen bleef er een stuk vacht hangen. Hij sprong toch verder en zijn huid trok heel hard. Toen hij neergekomen was keek hij naar de bloedende plek op zijn hals. Hij vond het niet erg en rende nog wat over het grasveld. Na een tijdje werd hij moe heel moe. Hij zakte door zijn poten en kon niet meer opstaan. Ik verlies te veel bloed dacht hij. "Help!"riep Graykit luid. "Ik verlis te veel bloed."riep hij erachter aan. Toen hij dat riep ging ineens alle energie in zijn lijf weg. Hij kon niet meer bewegen. Graykit keek naar voren met zijn ogen maar die sloten zich ook al. Zwart dat was nu het enige wat hij zag. Met zijn laatste beetje energie riep hij"help"

Met een soepele sprong, kwam de donkergrijze kater uit zijn standaard slaapplaats, wat eigenlijk niet meer was dan een simpele, kartonnen doos. Het maakte hem niet uit, hij kon er in slapen en ook een aantal prooien bewaren. Het was niet groot, maar groot genoeg voor Bones. De vloer van de doos lag bezaait met allemaal botjes van kleine dieren als muizen en kraaien, af en toe nog de resten daarvan. Rustig keek hij rond, wat hij vandaag zou gaan doen was voor hem ook een mysterie. Nooit plande hij om iets te doen of om ergens heen te gaan, hij zag wel wat er op zijn pad zou komen. Zijn planning kwam nooit verder dan wat eten en drinken zoeken, en af en toe de doos op te ruimen als die echt vol raakte. Zo nu en dan hing er ook een vreemde geur rond zijn woonplek, die hij dan opzocht en maar al te graag van het leven benam. Niemand kwam aan zijn eigendom. In de tijd dat hij in gedachten was verzonken, was hij al een stuk verder van zijn kartonnen doos verwijderd. Dichtbij zaten enkele struiken nogal dicht op elkaar, door elkaar heen, helemaal verwilderd. Even staarde hij erna met zijn geelkleurige ogen, geheel bewegingsloos. "Help!" hoorde hij opeens een onbekende stem roepen. Bones spitste zijn oren en keek langzaam in het rond. Een hulpkreet? Geweldig. Een kat in nood, mooi om te zien. Met een sinistere grijns op zijn gezicht liep hij richting de bron van het geluid. "Ik verlies te veel bloed," vervolgde het stemmetje. Bones likte verlangend zijn lippen af en ging nog sneller lopen. Bloed gaf overal een kleurrijkere draai aan. Hij bleef staan op een grasveldje, waar een kleine, grijze kitten lag die hem een beetje deed denken aan zichzelf vroeger. Het was een kitten, een kleine, hulpeloze kitten die op het punt stond dood te bloeden. Wat moest hij doen? Het beest uit zijn lijden verlossen en zijn keel doodbijten? Het meest verleidelijke, maar niet het meest efficiënte. Het diertje dood laten bloeden? Misschien zou iemand anders hem nog wel vinden. Hoe groot was die kans? Er zat maar één ding op; het katje meenemen naar de enige veilige haven die Bones nu kon bedenken; zijn eigen woonplaats. Met een zucht pakte hij het bloedende hoopje op in zijn bek, en droeg het naar de doos toe. Met een sprongetje zat hij erin, en begon de wonden schoon te likken. Eerst de wonden desinfecteren, daarna de rest. Misschien zou de kitten zo wel bij zinnen komen, en kon hij hem vertellen of hij behoefte aan rust, eten of drinken had. Ondertussen zou hij misschien wel kruiden kunnen zoeken. Bones keek op het diertje neer, en tikte het een keer aan. "Hé, wakker worden, haarbal," mompelde hij. Als de kitten hem een verloren zaak leek, was optie twee toch nog een goed idee..

Met een zucht liep Redeye geiriteerd rond. Haar oren op scherp gesteld en haar neus hoog in de lucht. Waar was Graykit? Dat hij af en toe weg was was niet zo vreemd. Hij had zowel Redeye haar bloed als dat van Flashcoat. Bijde weggelopen van een clan. Natuurlijk had hij zijn rust nodig. Maar haar moederlijke instinct begon de overhand te nemen. Toen rook ze opeens een geur nietver daar vandaan. De overbrkende geur van Graykits bloed. Al haar haar op haar rug kwam overeind te staan. "help" Klonk vermoeid zijn heldere stemmetje en amgst vulde zich op in haar hart dat haar vanbinnen koud maakte. Nog sneller rende ze naar de lucht maar al wat ze vond was een paar grijze haren en bloed. Graykit was weg! Er was een nieuw geurspoor. Een geur die ze ook kon. Een grote grijze kater met oranje ogen. Bones. Ze trilde over haar hele lichaam, wat had Bones hiermee te maken. Met grote sprongen volgde ze de geur en zag uiteindelijk een doos. Abrupt hielt ze op met lopen en zakte door haar achterpoten. Een lichte sis liep er over haar lippen. Haar kitten was daarbinnen, samen met die kater die ze al af en toe had ontmoed. Niet al te beste ontmoetingen misschien. Ze gromde en maakte nog een sprong. Daar was Graykit, maar ook Bones. Grommend sprong de zwarte poes in die doos en lande op Bones. Ze duwde hem onderuit en keek hem sissend aan. "Wat doe jij met mijn zoon!" Gromde ze met ogen die vuur spuwde. Ze was niet meer de jonge kat die Bones zich waarschijnlijk herrinerde, als hij haar al herrinerde.

(Reddy komt jullie pesten)

Graykit was wakker geworden en keek vooruit. Hij zag een grijze kat op de grond liggen en Redeye! Hij keek naar zijn moeder en sprong op en zei:¨Wat is er aan de hand?¨Opeens ging er een scheut van pijn door graykit kleine lijfje. Zijn benen begaven het en hij viel op de grond en besloot te blijven liggen. Toen herinerde hij zich zijn wond op zijn schouder. Hij zei:¨Redeye wat doe je hier?¨En weer ging er een scheut van pijn door zijn klein lijfje. Toen hij weer pijn kreeg sprong hij tegen redeye aan en zei:¨Stop met vechtend help mij liever¨Graykit schreeuwde toen hij dat zei van pijn. Hij sprong tussen de poten van Redeye en bleef daar zitten. Nog steeds was hij bloed aan het verliezen. Hij voelde dat hij weer flauw zou vallen. Nog voor hij flauwviel zei hij:¨Stop met vechten ik overleef het niet als jullie dat doen.¨ Zijn ogen sloten zich steeds verder tot hij alleen maar zwart zag.

(kan er nog mee door best moeilijk om iets te schrijven als je niets kan)

lightningfur had de hele dag al een raar gevoel in haar buik. net alsof er elk moment iets kon gebeuren... dat kon het ook! hij hoorden help me ik bloed dood ik over leef het niet. ik ging zoeken in een snellen draf wie riep daar zo moet ik komen helpen? ik zag een kleine grijs kitten. en 2 grootten katten die snoei hard op elkaar sprongen, ze waren duidelijk aan het vechten. snel liep ik naar het katje en vroeg of ik haar moest helpen. ik kreeg geen antwoord en nam haar mee. ik zag de anderen katten. die hadden duidelijk niks door! ik sleepte dit katje naar een hol die ik al eens eerder had ontdekt. langzaam kwam het katje bij bewust zijnde. ik vroeg hoe gaat het?

Het kleine katje toonde weinig reactie op zijn stem, en ergens verontrustte hem dat. Hij keek ietwat beteuterd op het diertje neer. Wat als het dood zou zijn? Hij stond liever niet bekend om het doden van een kitten, dat was wel het zwakste wat je kon doen als een kater van drie jaar oud. Daarbij had hij het katje nooit echt vermoord, integendeel; hij probeerde het te redden. Op dit moment leek dat niet echt te lukken. Bones keek peinzend op het diertje neer? Wat moest hij nu gaan doen? Als hij weg zou gaan om kruiden te halen, liep de kitten het gevaar om meegenomen te worden, of zou het gewoon creperen terwijl Bones weg was. Hij snoof even geïrriteerd. Hoewel hij het niet graag toegaf, had hij hier iemand bij nodig. Opeens zag hij een korte, zwarte flits en voor hij het wist sloeg alle lucht uit zijn longen. "Wat doe jij met mijn zoon!" siste een gitzwarte poes, terwijl een paar bloedrode ogen hem aankeek. Hij kende deze kat, maar om haar naam nu gaan zitten te bedenken was niet handig. Hij keek de kattin even geërgerd aan. "Blijf met je poten van me af. Als je slim was, zou je je aandacht op je zoontje daar richten, en niet op mij," beet hij haar toe. Met zijn linkerachterpoot gaf hij haar een flinke trap in haar buik, en rolde onder haar vandaan. Hij liet haar weer op adem komen, en viel haar niet meer aan. De kitten had hun nu meer nodig, en hij was zeker niet van plan die tijd te besteden aan een nutteloos gevecht. De kitten was ook bij bewustzijn gekomen, en stond ook te brabbelen en te springen. "Ik heb hem gevonden. Hij was gewond, hij bloedde helemaal. Ik heb hem hier heen gebracht voor z'n eigen veiligheid. Je zou beter op je kittens moeten letten," bromde hij vervolgens. Hij vond het niet heel fijn om twee vreemde katten in zíjn slaapplek te hebben. De kitten sprong tussen de poten van zijn moeder, en viel vervolgens wéér flauw. Bones liet een zucht ontsnappen. Fijn, was dat beest eindelijk wakker, begon hij te hyperen en viel vervolgens weer flauw. Daar had je wat aan. Opeens verscheen er een poederwitte poes, nam de grijze kitten mee en verdween. Bones keek haar woedend na, en zette meteen de achtervolging in. Wie dacht deze kat wel niet dat ze was? Zomaar de kitten van een ander meenemen, voor haar eigen ogen. Hij volgde haar naar een hol, en al sissend sprong hij op haar. "Wat bezielt jou? Zomaar een kitten bij zijn moeder weghalen?" zei hij grommend, terwijl zijn nagels zich uitklapten. Ruzie kon ze krijgen.

~ Lightningfur, zou je aanhalingstekens willen gebruiken als je kat iets zegt? Dat leest makkelijker. En wil je er ook op letten dat je in de 3e persoon schrijft en niet in de ik-vorm? Bedankt (:

"Blijf met je poten van me af. Als je slim was, zou je je aandacht op je zoontje daar richten, en niet op mij," beet hij haar toe. Met zijn linkerachterpoot gaf hij haar een flinke trap in haar buik, en rolde onder haar vandaan. Hij liet haar weer op adem komen, en viel haar niet meer aan. De kitten had hun nu meer nodig, en hij was zeker niet van plan die tijd te besteden aan een nutteloos gevecht. De kitten was ook bij bewustzijn gekomen, en stond ook te brabbelen en te springen. "Ik heb hem gevonden. Hij was gewond, hij bloedde helemaal. Ik heb hem hier heen gebracht voor z'n eigen veiligheid. Je zou beter op je kittens moeten letten," bromde hij vervolgens. Graykit sprong tussen de poten van zijn moeder, en viel vervolgens wéér flauw. Bones liet een zucht ontsnappen. Opeens verscheen er een poederwitte poes, nam de grijze kitten mee en verdween. Bones keek haar woedend na, en zette meteen de achtervolging in. Als verstijfd bleef Redeye achter. Wat was dat.. Daarna werd het koud rond haar hart. Blinde woede vulde zich op in haar ogen. Bones had ze al vergeven. Maar de witte poes die in een flits naar River Clan had geroken zou sterven. Ze sprong achter Bones en haar kitten aan en vond de grijze kater die de witte poes tegen de grond drukte. Redeye siste en sprong tussen ze in. Haar ogen leken vuur te spuwen terwijl ze haar poot met uitgestoken nagels tegen haar keel zette. Een woedende grom rolde over haar lippen terwijl ze met haar kop naar die van de poes ging. Met haar woeste ogen keek ze in die va de poes. "Wat.. was.. jij.. van plan.. MET MIJN KITTEN!" Schreeuwde ze uit en scheurde met haar vlijmscherpe nagels over de zachte vacht van de poes aar buik. Ze was des duivels terwijl ze het rode bloed zag opwellen uit de wond. "Geef me een goede reden, smerige dief, om je hier niet gelijk te vermoorden!" Een nieuwe grom rolde direct daarna over haar lippen terwijl ze haar poot op de bloedende wond drukte.

Lightningfur schreef:

lightningfur had de hele dag al een raar gevoel in haar buik. net alsof er elk moment iets kon gebeuren... dat kon het ook! hij hoorden help me ik bloed dood ik over leef het niet. ik ging zoeken in een snellen draf wie riep daar zo moet ik komen helpen? ik zag een kleine grijs kitten. en 2 grootten katten die snoei hard op elkaar sprongen, ze waren duidelijk aan het vechten. snel liep ik naar het katje en vroeg of ik haar moest helpen. ik kreeg geen antwoord en nam haar mee. ik zag de anderen katten. die hadden duidelijk niks door! ik sleepte dit katje naar een hol die ik al eens eerder had ontdekt. langzaam kwam het katje bij bewust zijnde. ik vroeg hoe gaat het?

Lightningfur, dit valt onder powerplay. Je kunt niet beslissen dat Graykit wakker wordt etc. Verder is het ook fijn als je correcte interpunctie gebruikt zoals een hoofdletter aan het begin van de zin.

Gelieve niet op dit bericht reageren in dit topic zelf, als je wilt reageren op mijn bericht, mag dat via de PB

Met vriendelijke groet,

Strawberry

Thunderkit had redeye het bos in zien gaan. Zo als gewoonlijk was thunderkit redelijk nieuwschierig. Dus thunderkit renden achter haar aan, al snel raakte ze redeye kwijt maar ze volgden gewoon de geur. Thunderkit hoorden een paar katten tegen elkaar snauwen en zag toen redeye. Ze durfde niks te zeggen. Een witte kat ging ervandoor met gratuit. Thunderkit wachtte tot redeye weg ging en volgde toen. Ze kwamen uit bij een soort grot en, daar zag ze graykit haar moeder en nog een kat. Ze wachtte geen moment, en twijfelde ook niet. Maar rendennnaar binnen. Daar zakt ze wkat ze eigelijk liever niet had gezien 'redeye, wat is hier aan de hand?' tHunderkit keek redeye even gespannen aan.

Graykit zag hoe Redeye de sneeuw witte kat een krap gaf. Die kat had hem niks misdaan. Hij naam een hap adem ze moeten stoppen ik moet het zeggen. Maar iemand was hem voor. Wat is hier aan de hand? hoorde Graykit bij het begin van het hol. Zijn ogen draaide zich langzaam naar de ingang. En daar stond zijn zusje Thunderkit. Graykit was blij want hij hield veel van haar. Zijn poten hadden weer kracht om op te staan. Hij rende naar zijn zusje en vertelde haar alles. Na dat hij alles had vertelt riep hij:"Stop het is een misverstand."Hij keek naar zijn moeder ziijn zus de grijze en de witte kat. Het leek alsof hij even zijn verstand kwijt was, want Graykit was hier meestal veel te bang voor. "Ik wil niet dat de gene wie mij willen redden elkaar vermoorden.Het is een misverstand. Kunnen jullie me nu helpen dan?"zei Graykit. Zijn vacht was inmiddels nat van het zweet en het bloed,want hij moest veel moeite doen om op zijn pijnlijke poot de blijven staan. Het zweet zat op zijn vacht en droop naar beneden de wond in. Weer deed zijn wond pijn. Hij liep naar Thunderkit toe gaf haar een lik tussen de oren en ging tegen haar aanleunen. Het was helemaal stil. Zou er iemand antwoorden dacht Graykit.

Lightningfur hoorde de stem van graykit: "Ik wil niet dat de gene wie mij willen redden elkaar vermoorden.Het is een misverstand. Kunnen jullie me nu helpen dan?"
Lightningfur hoorden het en renden snel naar het katje toe. Lightningfur was intussen ook al een beetje moe geworden, maar zij stond in staat om dit klijne katje te helpen. Lightningfur zei: "hoe gaat het?" Lightningfur wou graagiets doen voor dit katje. Zij wist alleen niet wat ze moest doen! Ze dacht goed na maar er kwam niks in haar op om te helpen. Wat ze wel kon doen bedacht ze: ik vraag aan haar of ze in iets warms wou gaan liggen. Of michien heeft ze zelf een opklossing? Lightningfur vroeg het haar.

Bones stond nog steeds grommend bovenop de witte poes, maar leverde haar uiteindelijk over aan Redeye. Aan haar de eer de poes te doden die zonder pardon haar kitten mee had genomen. Wat kon er ook erger zijn dan dat? Als moeder zomaar je kitten verliezen, zou vreselijk moeten zijn. Het ergste wat je als moeder kon overkomen. Dan nog, hij hoefde nergens bang voor te zijn. Hij was er honderd procent zeker van dat hij nooit moeder zou worden. Grijnzend keek hij naar Redeye die woedend over de witte kattin gebogen stond. Ze zou het zelf wel aankunnen. Hij draaide zich om, richting de kitten en opeens waren er twee. Hij keek even verbaasd op ze neer, waar kwam dat andere ding vandaan? Was dat ook zo'n kitten van Redeye? Hoeveel had ze er, en kwamen die dan straks met een hele horde hier aanzetten? Hij zuchtte even, als Redeye zo druk was met het verscheuren van de witte poes, nam hij de zorg voor de kittens wel op zich. Voor even. Hij liep naar de gewonde kitten toe en keek hem zo vriendelijk mogelijk aan. "Ga liggen en blijf hier, ik ga kruiden zoeken de die pijn kunnen verzachten," zei hij. Aan zijn stem kon je horen dat hij geen tegenspraak dulden. Hij richtte zijn blik op de andere kitten, waarschijnlijk het zusje van de gewonde kat. "En jij, lik af en toe over zijn wonden zodat het niet infecteert. Ik ben zo terug," bromde hij. Hij ging het hol uit, op zoek naar kruiden. Hij wist precies waar hij naar zocht, maar niet precies waar hij dat moest vinden. Hij moest ten eerste spinrag hebben, zodat het hevige bloeden van de wond zou stoppen en papaverzaad zodat de kitten niet al teveel pijn zou voelen. Door de papaverzaad zou hij echter wel in slaap vallen. Misschien dat hij ook paardenstaart mee moest nemen, voor het geval de wond zou infecteren, of al geïnfecteerd zou zijn. Daarbij was paardenstaart ook niet moeilijk te vinden. Hij sprintte naar het bos, aan de rand van het bos zou hij wel papaver kunnen vinden en in het bos zouden vrijwel zeker paardenstaarten zijn. Aan de rand vond hij inderdaad enkele papaver. Met tegenzin plukte hij er een, die vieze smaak zou dagen in je mond blijven hangen. Vervolgens ging hij op zoek naar paardenstaart, die hij gemakkelijk vond. Als laatste vond hij de spinnenrag, met enige tegenwerking. Met zijn bek vol kruiden rende hij weer terug. Hij legde alles neer naast de grijze kitten. Hij legde de papaverplant bij de gewonde kitten neer, door de geur van de zaden zou hij weldra geen pijn meer voelen. De paardenstaart hield hij voor nu nog even apart. Met de spinrag dichtte hij een groot deel van de wond. Tevreden keek hij naar de kitten, hij zou in ieder geval niet meer bloeden en geen pijn meer voelen. Hij draaide zich om naar Redeye, om te kijken wat zij in de tussentijd had gedaan.

Graykit stond tegen Thundekit te leunen. Er kwam toen een sneeuw witte kat aanlopen en vroeg of het goed ging. Graykit perste er toen een lach uit. Dat is niet makkelijk met pijn. En torn zei de kat wil je liggen? De steun van zijn zusje had hem versterkt dus hij liep naar wat stro in het hol en ging erop liggen. Al snel kwam er weer iemand naar hem toe en zei of hij wou liggen en dat hij kruiden gaat zoeken. De kat liep ook nog langs Thunderkit en zei dat ze de wonden moest likken. Zijn oogleden werden zwaar het werd ook nog donkerder. Hij keek naar buiten en zag dat de kat met zijn bek vol kruiden terugkwam. Er werden kruiden voor zijn neus gelegt waardoor hij geen pijn meer had. En er werd spinrag op zijn wond gelegt. De paardenstaart lag wat verder van hem af. Toen beyon bij Graykit ineens een vraag op te borrelen. Hij keek naar de kat en zei:Wie ben jij eigenlijk?Graykit bleef stil kijken op wat de kat zou antwoorden. Zijn ogen werden ineens aangetrokken op de buitenlucht. Het was nu helemaal donker en hoe zouden ze terug moeten gaan.

"Ik zei: lightningfur. Ik ben Lightningfur zei: Lightningfur. Ik wou je toenet helpen zei: Lightningfur. vind je dat erg? Het was namelijk goed bedoelt. Maar hoe gaat het ijgelijk voel je je al wat beter zei: lightningfur. Je heet toch Graykit? Lightningfur had medelijden met dit klijne katje. Zelf was lightningfur ook niet bijzonder groot. Het leek Lightningfur wel heerlijk om een grootte kat te zijn waar iedereen bang voor was. Lightningfur dacht er aan om zo groot en stoer te zijn. Ze viel bijna in slaap van dat dag dromen. Toen bedacht ze dat ze bij een klijn katje stond die ze niet eens kende.

Thunderkit had aan de wond van graykit moeten likken. Ze dee het allemaal voor haar zusje. Toen de grote kat terug kwam zorgde hij verd voor haar. Thunderkit liep naar de witte kat toe dienst tegen graykit had gezegd hoe ze heette. Thunderkit had daar ook wat van opgevangen. Ze wou eigelijk wat ragen maar bedach zich toen, ze wou liever naar haar moeder. 'Mam, waarom doe je dit? Wat is er gebeurd? Je was opeens weg en graykit ook.' vroeg thunderkit. Ze ging weer aar graykit toe en ging tegen haar aan liggen.ze was moe ookal was zei niet degen die gewond was of hier om een anderen reden mee was betrokken. Zeboe dee zich eigelijk een beetje buiten gesloten, maarja zei had gekozen om hierheen te gaan. En ze had graykit geholpen. Ze zou hier ook pas weggaan als redeye en graykit dat ook deden. Toen hoorde thunderkit buiten wat. Geritsel in de bosjes. Wat zou het zijn? Thunderkit was altijd al nieuwschierig geweest dus deze keer kon ze het ook niet laten. Ze ging kijken. Ze liep voorzichtig op de bosjes af en nam toen een sprong. Zo door de bosjes heen. Zonderte kijken of het geen door stuurman waren. Gelukkig waren hè geen doornstruiken. Ze zag e en Leif klein konijntje zitten. Eigelijk wou ze hem vangen maar in plaats daarvan ging ze liggen en staarde naar het konijntje. Het konijntje renden niet weg. Het was blijkbaar een jong konijntje die nog nie wist dat ik eigelijk gevaar was, maar nu niet. Nee nu was ik gewoon normaal. Thunderkit hoorde het geritsel nog een keer. Maar wacht, dat was toch hè konijntje. Nee, hè was dus niet het konijntje maar wat is het dan? Ze liep de bosjes uit veder en veder je bos in. Maar ze onthouden wel waar de terug weg was. Ze hoofdde nog een keer geritsel, en ja hoor daar was de kwaaddoener. Een ander konijntje. Maar die renden meteen weg. Raar genoeg renden op het zelfde moment ook een aantal anderen dieren weg, konijnen vogels en zo. En nu snapte thunderkit waarom, zeg order geblaf. Het kwam steeds dichterbij. Ik kan niet terug rennen naar het hol, dan zou de hond graykit redeye en de anderen twee ok pijn doen. Ze beslootdeeerst dichtbijzijnde boom in te rennen. En die was niet ver weg want dit was tenslotte een bos. Ze klom omhoog, gelukkig had ze daarin geoefend. Ze zat op de eerste tak en keek toe hoe de hond Dichterbij kwam. Wat! Hij renet als nog richting hefbok. O nee hij volgt natuurlijk mijn geur, dacht ze. Ze kon niks anders doen dan uit de boom springen, ze kon die hond toch niet zomaar ophef hol af laten gaan. Ze sprong uit de boom en ver ogend mieauwde ze zo hard als ze kon. 'miauw!' de hond keerde zich om en kwam ercht op haar af. Ze kon nietsanders dan naar het hol gaan, ze renden razendsnel langs de hond naar de grot. 'help! Ik wordt achtervolgd door een hond!' schreeuwde ze. Ondertussen dacht ze aan wArom ze nou percee moest kijken wat het was. Ze moes echt beter uitkijken. En alleen dat bedenk ik me nu te laat!!! Acht ze.

Lightningfur zat nog bij Graykit. Ze was aan het spelen met een paar kiesel steentjes. Op het zelfde moment hoorde ze een zacht geblaf. En een schreeuw 'help!' Lightningfur stak haar neus naar voren en besloot dat ze ging kijken waar deze geur vandaan kwam en de anderen geluiden. Toen ze tegen Graykit had gezecht ik ga even weg ging ze stiletjes de grot uit. Toen zag ze Thunder rennen met een grootte bozen hond er achter aan. Lightningfur wist dat ze bijna niks kon doen. Toch ging ze eragterna! Ze rende hard, de wind zoefde langs haar heen. Toch had ze de hond nog lang niet ingehaald.

Lightningfur zat nog bij Graykit. Ze was aan het spelen met een paar kiesel steentjes. Op het zelfde moment hoorde ze een zacht geblaf. En een schreeuw 'help!' Lightningfur stak haar neus naar voren en besloot dat ze ging kijken waar deze geur vandaan kwam en de anderen geluiden. Toen ze tegen Graykit had gezecht ik ga even weg ging ze stiletjes de grot uit. Toen zag ze Thunder rennen met een grootte bozen hond er achter aan. Lightningfur wist dat ze bijna niks kon doen. Toch ging ze eragterna! Ze rende hard, de wind zoefde langs haar heen. Toch had ze de hond nog lang niet ingehaald. Graykit keek naar Lightningfur die achter de hond aanrenden. Hij keek naar de hond en zag een mega wond op de hond zijn kont. Als ze daar nou beten was de hond ineenkeer uitgeschakelt. De hond kon tijdens het rennen niet die wond ook beschermen, maar nu begon te hond in zijn hoogste versneling te gaan. Thunder had hij nu bijna ingehaald."Daar op zijn kont, bijt daar en hij is uitegeschalt."schreeuwde Graykit naar Lighningfur. Hij deed op dat moment zijn poten onderzich en verzamelde de kracht om op te staan en lopen ook, maar rennen? Met zijn pootjes begon hij steeds sneller heen en weer te gaan net zolang tot hij achter die hond rende. De hond maakte een scherpe bocht die Graykit wel kom gebruiken. Hij sneed af en rende nu naast de hond. Hij zette af en lande rechtop de hond en beet in de wond van de hond. De hond sptopten met rennen, maar uitgeschakelt was hij nog niet. Graykit werd van de hond gegooid. Met een doffe klap lande
hij voor de hond. De hond keek naar Graykit aan. "En nu?"dacht Graykit.

[ lang maar Flut]

De dag begon al lekker rustig al zins ze uit de clan was verbannen. Moonstream had net gegeten en renden nu over de Rogue plaatsten om haar poten te strekken, maar het geblaf en gegrom van een hond en het geblaas van katten trok haar aandacht. Moonstream renden in de richting van het geluid en zag dat een grijs kitten van de hond afgegooit werd en voor de hond zijn poten landen. Moonstream renden door en zag dat de hond wilde toe happen naar het kitten. De zilver/grijze poes kwam voor het kitten tot stilstand en jenste de hond over zijn snuit. Deze trok zich snel en jankent zijn kop terug. 'Maak dat je weg komt kleintje!' riep Moonstream luid genoeg en dook onder de hond zijn borst door nog voor hij uitgeschud was en beet hem hard in zijn achterpoot. De hond sprong opzij en trok Moonstream voor een deel mee voor ze los liet en de hond nog een flinke krab over zijn achter werk gaf. Het dier was woedend geworden en draaide zich bliksem snel om naar haar. Moonstream dook weg voor zijn grote kop, maar haalde ook meteen uit en voelde dat ze de oogbal doorkliefde waardoor het dier aan dat ook blind zou worden. De hond had er genoen van en renden weg op een onhandige en stuntelige manier en verdween uit het zicht. Moonstream draaide zich naar het grijse kitten toe en keek hem vragend aan. Ze had de andere katten nog niet eens opgemerkt, maar dat zou snel komen.