Maybe not that smart.

Vandaag had hij besloten voor een uitdaging te gaan. Hij was opgestaan met extra zelfvertrouwen en wilde een keer iets spannendere doen dan wat hij altijd deed. Jagen op goed prooi, maar met slangen in de buurt. De kater likte zijn lippen af bij de gedachte aan een dikke muis. Moeite met die gif beesten had hij niet, ha zeker niet vandaag! Niks kon dat nog verpesten. Om hem heen hoorde hij allemaal geritsel, er waren hier veel dieren, maar er meteen op af springen was te gevaarlijk. Wat als het een slang was in plaats van een muisje, dan zou hij heel wat nachten in de Medicine Den door brengen. Bij de gedachte beet de witte prins op zijn lip. Nee daar had hij geen zin in. Misschien was het toch niet zo een goed idee geweest om hier heen te komen. De dapperste was hij nou niet echt. Nightpool, je bent een man, you can do this! Hij nam een adem teug en sprinten één van de stenen op. Ha! Nu stond hij boven op....en? Twee gitzwarte oogjes keken hem aan vanaf de grond. Fijn, een slang.

Ze was langs de Snakerocks gewandeld. Het was niet haar lievelingsplek om te zijn, nadat ze ooit eens iemand gebeten had zien worden door zo'n beest. De grijze kattin schudde haar kop en hielt gepaste afstand van de rotsen, waar meer dan een slang onder zou kunnen zitten.
Net op het moment dat ze weg wilde gaan en opzoek wilde gaan naar een goede prooi om te pakken te nemen, merkte ze een wit gedaante op. Ze herkende de geur, en de cat, als Nightpool, een iets oudere Warrior. Zo te zien was hij bezig om over de stenen te springen en kwam oog in oog te staan met een slang. Mousestep's nekharen rezen omhoog, terwijl ze een aanloop nam en omhoog sprong, om naast de kater terecht te komen. "Niet bewegen," siste ze naar Nightpool. "Bij spontane bewegingen vallen ze aan." Ze hoopte maar dat haar herinnering aan slangen nog klopte, ze had geen zin om de kater mee te slepen naar de Medicine Den.

Zijn haren stonden recht overeind en de kater voelde zijn hart bonken in zijn keel. Nog nooit was hij in aanraking geweest met een slang, laat staan van zo dichtbij. De kater slikte moeizaam en hield zijn ogen strak gefocust op het beest. De drang om te rennen was ontzettend hoog en bijna nam hij de eerste stap toen er opeens een poes naast hem verscheen. Het gebonk werd even wat minder door de opluchting, maar zijn ogen bleven op het reptiel hangen. "Bij spontane bewegingen vallen ze aan." Nightpool knikte voorzichtig. Alles wat hij deed leek té spontaan. "Ik ben heel blij dat je nu naast me staat, maar...hebben we een plan? Miauwde hij zacht terwijl zijn ogen naar Mousestep toe draaide. Nu stonden ze hier mooi met zijn tweeën. Al had hij wel het gevoel dat de poes wist wat ze deed. En daar was de witte kat ontzettend dankbaar voor.