Voices in my head

Het was zomer, en dat was duidelijk te merken ook. De zon brandde op haar vacht, terwijl de poes zich voorover boog om wat water te drinken. Zonder echte verse beekjes moest je het doen met regenplassen, al wist Yu nooit hoe gezond dat nou kon zijn. Zomer was haar net een beetje te veel, snachts viel er niks te slapen, het was te warm om echt actief te zijn en de enige regen die viel, was warm en drukkend. Ze kwam omhoog, en puffend keek ze het kamp rond. Er moest hier ergens verkoeling zijn, niet? Haar ogen vielen op een plekje met hoog gras, half in de schaduw. Aha! Perfect! Tevreden trippelde de kattin er heen, tot ze in het gras kwam. Iemand anders was haar blijkbaar voor geweest, want er lag een kat. He, wacht eens even... "Satsui!" Riep ze verrast, en realiseerde zich dat ze het hardop zei. Ze herkende de kater, hij was een van de weinige elite katten - buiten haar familie- met wie ze kon opschieten. "Ah, sorry. Herken je me nog?" Ze grijnsde schaapachtig.

De kater leek op te springen, en liep haar tegemoet, staart fier omhoog.  “Natuurlijk herinner ik je nog Yu, het is zo lang geleden” Ze grijnsde terug, nou, dat was een opluchting. Het was fijn om te weten dat er katten blij waren om haar te zien. Toen de kater haar al die tijd terug had gewaarschuwd, had ze hem al gelijk gemogen. Hij was niet zo breinloos en agressief als de rest.  “Dat je mij nog herkent, de laatste keer was ik nauwelijks meer dan een kitten” Yu nam hem eens goed op, en ja, hij was wat veranderd. Toen ze hem ontmoette waren ze al bijna even groot, maar nu was hij haar ver voorbij. Maar ja, ze was gewend om op te kijken tegen katten. "Oh ja, toen was je nog zo schattig. Kijk eens wat er nu is gebeurd!" Ze zei dit alles met een plagende toon, maar goed bedoelde glimlach.  “Waar was je al die tijd?” Ah, de hamvraag. Misschien moest ze maar op het muurtje klimmen om er een officieel anouncement van te maken. "Weg van hier, rogue gebied, voornamelijk." Thuis, schoot er kort door haar kop, maar ze wist dat dat niet waar was. De elite was haat thuis, ze moest enkel een beetje wennen. Er was wat ongemakkelijkheid in haar gezicht, maar ze deed haar best dit te verdoezelen. Wel veranderde snel van onderwerp. "Kijk eens naar jezelf, man! Zo groot aan knap, je moet de katten vast van je afslaan!"

Satsui leek op zijn gemak, en plaagde zelfs een beetje terug. Het deed haar goed, zeker omdat ze wist dat de kater iets meer op zichzelf was. Toen ze hem ontmoette was hij behoorlijk bang geweest, maar nu leek hij zich goed te voelen. Het gaf Yu een warm gevoel van binnen, alsof ze nog iets kon beteken voor iemand. De blonde kater leek zijn nieuwsgierigheid niet te kunnen bedwingen, en hij vroeg haar over het rogue gebied. “Hoe was het daar? Heb je vriendelijke katten ontmoet?” Ze dacht even na. Veel rogues die ze had ontmoet, zoals Cyber en Sushi waren behoorlijk intimiderend geweest. "Het verschilt erg. Sommige katten zijn erg op hun territorium, dus ook niet heel vriendelijk. Veel rogues zijn wantrouwig," Even pauzeerde ze. Ze wou niet een compleet verworpen beeld van rogues schetsen, aangezien ze er zelf ook een was geweest. En er was een rede waarom ze er zo dol op was. "Maar de meeste zijn je bereid te helpen, als is het maar kort. En ik denk dat het echte vrijheid is." Snel nadat ze die zin had gezegd, klapte ze haar bek dicht. Dit voelde als verraad. Niet goed. Snel bracht ze het op een ander onderwerp, met een gespeelde vloeiendheid die ze had geleerd. Satsui leek een beetje verlegen toen ze hem een compliment gaf. “D-dankje, en dat valt best mee, de meeste proberen me te negeren” Het maakte haar een beetje verdrietig, ze zou hem graag wat zelfverzekerder zien. Misschien was dit gewoon de leeftijd, en zou hij later wat meer zelfvertrouwen hebben. “Maar jij dan? Heb jij een knappe kat gevonden in je reis?” Niet op mn reis, Schoot er door haar kop. In plaats daarvan trok ze een geheimzinnig gezicht. "Tja, wie zal het zeggen? Ik weet niet of ik jou jonge ziel kan verpesten met mijn avonturen" Yu waste onschuldig een oortje, maar had een grijns op haar bek die niet veel goeds kon betekenen. Zelf vond ze het ook wel een beetje leuk om te plagen, het interessants was hoe katten er op reageerden.