We Will Raise Them Right This Time {Geboorte Topic}

De rode poes was nu hoog zwanger, en wist dat ze elk moment kon bevallen. Iets wat ze niet wilde doen in het kamp, al die starende ogen. Nee ze deed het liever hier, geen ziel was hier te vinden. Dus het was perfect, misschien had er ook iets mee te maken dat een van haar eerste nestjes hier ook plaats vond. De rode poes zuchtte, en plofte ergens neer. Ze had niks tegen Lethal gezegd, simpelweg omdat ze haar niet kon vinden. Maar Brat was er van overtuigd dat de ragdoll haar wel zou vinden, dus het was nu enkel wachten. Op de kittens en haar partner, was ze nerveus? Bevallen was nog steeds niet niks, hoe vaak je het ook gedaan heb. Ha, nee alles zou wel goed komen.

Eerst Lethal.

Met een hoogzwangere poes als partner was Lethal de hele dag maar bezorgd. Ze wou dat er niks mis ging met Brat en met de kittens, of dat er wat zou gebeuren tussen de tijd dat ze zal bevallen. Misschien was er wel een jaloerse bitch of iemand die een pokkenhekel had aan Brat en nu haar of zijn kans afwachtte om de rode kattin te grazen te nemen. De massieve ex Windclanner keek rond het kamp maar ze zag nergens de rode vacht van haar geliefde. For starclan sake waar ze nu weer heen? De kittens konden elk moment komen en Brat besloot om een wandeling of iets dergelijks te maken? Grommend sloeg ze met haar staart en liep stormend het kamp uit. Toen ze een Bloodclanner tegen het lijf liep hield ze hem halt door met haar grote lichaam zijn weg te blokkeren. Ze negeerde zijn gescheld “Waar is Brat” Grauwde ze. De tabby tom hield zijn chagrijnig zijn schouders op. ”Ga der lekker zelf zoeken” Sprak de tom met een sarcastisch toon. Lethal grauwde en zette een dreigende stap vooruit. “Zeg me waar je haar voor het laatst gezien heb” Sprak ze bloedserieus, haar ogen samen geknepen terwijl haar nagels in de grond drukte. “Ik waarschuw je niet nog eens” De verminkte kattin zette haar nekharen overeind. “Okay okay, rustig, ik heb haar geur opgepikt bij de grenzen, het ging richting de wastelands” Mauwde ze tom. Lethal maakte een ‘hmmm’ geluid en gaf toen de tabby tom een knik voor ze hem weer door liet. Zelfs begon ze te lopen naar de richting die de member haar verteld had, hopend dat hij de waarheid sprak.

Eenmaal aangekomen bij vervallen Skyclan gebied rook ze inderdaad de geur van Brat. Ze was in vernietigde territory ingegaan. Lethal gromde onder haar ademhaling, ze kon haar ogen wel uit haar kop rollen. Waarom zou Brat hier nu op dit moment heen gaan terwijl ze wist dat ze elk moment kom bevallen? De massieve kattin liep door, Brat’s geur blijvend volgend tot ze haar rode vacht zag tussen wat rotsen. De ex Windclanner stapte op haar partner af en kneep haar verschillend gekleurde ogen samen. “Waarom ben je zover van het kamp?” Sprak ze meteen, ze was bezorgd om haar wat als ze haar niet gevonden had? Wat als ze al aan het bevallen was en er een of andere clankat of rogue wraak kwam nemen? Dan was zij er niet geweest om te helpen. Lethal zuchtte en keek met een kille blik rond om te zien als de kust veilig was. Ze herkende de plek echter meteen: Star lake. Dit was de plek waar Lethal voor het eerst vertelde hoe ze gevoeld had tegen over de rode kattin. Toeval of niet?

Ah daar was ze- net op tijd. Eerst sprak de Ragdoll bezorgde woorden uit, maar Brat wist dat dit de beste plek was om haar kittens op de wereld te zetten. Er was hier zoveel nostalgie- dat zou Lethal wel begrijpen. En anders mocht ze dat lekker uitzoeken, daarom zweeg ze. Brat greens en zwaaide met haar staart, wachtend op de eerste pijnlijke steek. Die elk moment door haar lichaam kon gaan, en wat de geboorte in motie zette. En lang hoefde ze niet te wachten, de poes boog voorover. En een lage grom ontsnapte uit haar bek, het was tijd. Brat klemde haar kaken bij elkaar- je zou verwachten dat ze er onderhand wel gewend aan was. Na zoveel kittens op de wereld gezet te hebben zoals zij. Maar nee- elke keer voelde het alsof het voor het eerst gebeurde. En daar lag de eerste kitten al, met een rode vacht. Net zoals zij, Brat glimlachte ze kon nooit genoeg kittens hebben die de zelfde vacht zoals zij hadden. 'Azazel' bracht ze moeilijk uit terwijl ze naar de kitten wees. 'Help me met....' maar voordat ze haar zin kon afmaken ging de volgende steek door haar heen. Hmm? De tweede kitten leek verrassend veel op Lethal, ha dat zou ze wel leuk vinden. 'Cheriey' Brat was er van overtuigd dat haar partner een mooie naam zou uitzoeken. De poes haalde diep adem toen er een volgende steek kwam, enkel was deze veel pijnlijker dan ze ooit gevoeld had. Brat boorde met haar nagels in de grond, en liet een luide schreeuw horen. Eindelijk lag het monster naast haar- een groot stuk vlees. 'Beef' misschien niet de beste naam- maar naar wat de kitten haar voor pijn bezorgde was dit haar payback. Ze had nu drie kittens op de wereld gezet, maar ze wist dat er nog wat aan zat te komen. En ja hoor, daar was de vierde. Al ging die een stuk makkelijker, 'Taka' noemde ze hem dan maar. Er lag bloed, maar dat hoorde er bij. Ze had weer een geboorte overleefd. Brat bewoog zich over de kittens die nog niet schoon waren. Ze leken allemaal gezond, mooi. Nu had ze een gezin.

Volgorde; Azazel als eerst
Cheriey als tweede
beef als derde
en taka de jongste

Note: Er hoeft niet perse op volgorde gepost te worden. Zodat we niet op elkaar hoeven te wachten ^^

Er was nooit veel contrast in zijn wereld. Het was altijd hetzelfde - dezelfde duisternis, dezelfde warmte, dezelfde nattigheid. Dat maakte dat de kitten geen besef had van deze dingen. Hij voelde het niet. Je merkt immers maar dat het donker is als je uit het licht komt, of dat het warm is als je uit de kou komt, of dat het nat is als je uit de droogte komt. En dat was een contrast dat de kitten nog nooit had gehad. Maar dat zou veranderen. De eerste grote verandering was een vermindering van de druk die op zijn kleine lichaampje duwde toen zijn zusje als eerste de grote boze wereld tegemoet ging. De ongeboren kitten wist dat nog niet; en het was niet alsof hij zich plotseling bewust werd van de druk en het duister en de warmte en de nattigheid. Hij was nog niet voldoende ontwikkeld. Toen gleed er nog een van zijn siblings weg. Hij werd ook geduwd naar het; hij was passief, geen beweging, geen tegenstribbeling. Dat kon de kitten nog niet. Het contrast was groot toen hij uiteindelijk naar buiten geperst werd. Plotseling was de druk, die groter was op zijn weg naar buiten dan ervoor, helemaal verdwenen; plotseling werd de duisternis vervangen door een bijna stekend licht dat door zijn dunne oogleden scheen; plotseling was het koud in plaats van warm. De kitten beefde niet. Hij was geboren met een dikke vacht en een fors lijf; hij had niet echt kou. Het was enkel het plotselinge contrast waardoor de brede kater luid begon te piepen. Hij maakte makkelijk zijn weg naar de melkgeur die hem lokte - hij was sterk en groter dan zijn siblings. Beef was zijn naam, naar zijn grootte en zijn forse bouw. En Beef was geboren.

_{Het was haar niet ontgaan hoor, nou het was eigenlijk onmogelijk om het te missen. De wereld om haar heen werd steeds kleiner er kleiner, maar waarom? Ja wist zij veel. Maar er stond iets te gebeuren! Toch? Like het was toch niet de bedoeling dat ze hier vooreeuwig rond dobberde? Dat kon niet eens, het was hier te klein. En zij had wel haar 'Space' nodig. Opeens trok er een kracht aan haar kleine lichaam, ze probeerde tegen te stribbelen. Maar veel controle over haar ledematen had ze niet. Dus de kracht won het van haar, en zonder dat ze er iets aan kon doen. Werd ze veder weggetrokken. Tot ze helemaal uit haar veilige haven was, een koude rilling ging door haar heen. Gevolgd door een kleine klap, op de harde grond. Ja Hallo wat was hier de bedoeling van? Dit wilde ze niet.. het was eng. Het enige leuke hier aan was- was die fijne geur. Die haar leek te roepen, ze kon niet weerstaan. Zonder twee keer na te denken ging ze op de geur af, tot ze een warm iets raakte. Oh oops sorry! Maar hey het is hier wel warm, ik blijf hier. En Cheriey? Ah ja das wel een leuke naam inderdaad hihi.}