Geplette bijtjes

Het was niet zijn bedoeling geweest, maar toen Bug vanmorgen was gaan jagen, was hij per ongeluk op een bijtje gaan staan. Hij vond het ontzettend zielig en moest nog steeds traantjes weg knipperen als hij eraan dacht, want hij wilde geen onschuldige diertjes pletten, maar het was toch per ongeluk gebeurd. Het minst erge van de situatie was nu dat zijn pootje pijn deed en opgezwollen was; het leek wel alsof er een ballon aan vast zat! Jammer genoeg kon hij niet vliegen. En moest hij wel even in de medicine cat's den verblijven. Maar er zat hier een pluspunt aan, want zijn vriend Beartooth (die gerust bijna het dubbele van zijn leeftijd was, maar dat maakte hem alleen nog maar zoveel cooler) moest hier ook verblijven. "Waarom eigenlijk?" vroeg Bug, gericht op de jonge warrior die tegenover hem zat. Wat was er eigenlijk met hem aan de hand?
- Beartooth

HOE ZELFS? HOE DEED BEARTOOTH HET KEER OP KEER?!

Dat gedacht zijnde keek hij met een lege blik naar Chivypaw die stond rond te hossen als een dolle haas. Was dat zelfs een woord... hossen? Misschien verruimde hij nu zijn woordenschat, in zijn hoofd dan. Oeh oeh, misschien werd hij wel Riverclan famous. Bijna was hij weer enthousiast opgestaan toen hij besefte dat hij nog vol stekels zat. Hij zag een hond die een groot uitgevallen egel aanviel. Bear vond dat nu zo zielig dat hij de egel moest beschermen. Schiet dat stom beest zijn stekels af. En die Chivy met haar eeuwig irritante commentaar. Het is geen egel Beartooth, het is een stekelvarken. En je weet dat je er vanaf moet blijven. Want hun stekels zitten vol bacteriën, Beartooth, je bent een warrior, weet wat je aanvalt." HIJ HAD DAT BEEST NIET EENS AANGEVALLEN. Een hinkende apprentice trok zijn aandacht, maar hij was even te boos op de betweter. De med cat zette haar tanden in de laatste stekels, die in zijn neus. "Waaro..." De rest verdween onder zijn gefrustreerde gil. Beartooth keek geïrriteerd naar zijn beste vriend. "Daar vraag je me wat!"

"AaaaaAAAAAAH!" Bug schrok zich dood van de gil van Beartooth en was meteen mee gaan gillen. Met grote, verwijdde ogen keek hij naar de warrior toen ze beide stil waren. Wat was er aan de hand! Waarom gillen we! Toen pas zag hij de stekels die uit de kont van zijn oudere vriend staken. Een zachte gniffel verliet zijn bek waarna hij steeds ietsje harder begon te lachen. Na een tijdje was hij aan het schateren, inclusief tranen, kort zijn eigen pootje vergetend waardoor hij hem neerzette en meteen zijn lachen omtoverde in een zielig gemiauw van "Auw auw auw auw!" Toen hij snel zijn pootje weer opgetild had keek hij naar zijn vriend. "Ben je soms op.. Hnnnggg.. Een egel gaan zitten?" Het gniffelen begon opnieuw. Dat was véél grappiger dan op een bij staan, want een egel was 10x zo groot.

Beartooth keek naar zijn vriend. Zijn zilveren gezichtje vertrok even van de pijn toen Chivy nog wat stekels uit zijn kont plukte. Toch sloop er een glimlach over zijn gezicht toen zijn bruin-grijze vriend het niet kon uithouden van het lachen. Het werd echter al snel zielig, waarbij hij zijn fluffy staart als rescueplan neer pootte. Nu kon Bugpaw toch rusten op zijn zijde zachte staart. "Een egel? Mijn beste vriend, een egel heeft niet zo een lange pilaren als stekels. Nee ooit van een stekelvarken gehoord?", miauwde hij luid en luchtig. Alsof hij het altijd had geweten dat het een stekelvarken was geweest. Hij had wel de hond mooi bespaard van deze pijn. Toch iets goed in zijn leven. "En jij?", miauwde hij nieuwsgierig met een por tussen de ribben. "Op een ... bug ... gaan staan?" Ja hij was de definitie van humor.

note: je mag Chivys ghostplayen

Och, blijkbaar had hij iets schandaligs gezegd want Beartooth behandelde hem alsof hij gek was. Een egel? Wat een domme opmerking, Bug! Maar hij kon niet zeggen dat hij ooit van een stekelvarken gehoord had. Dus schudde hij zijn kop en ging klaar zitten om er alles over te horen, maar er kwam niks. Alleen maar een ontzettend slechte grap die hij niet grappig vond want het ging over zijn leed en dat was leedvermaak en dat was zielig. Pffffff. Voordat hij antwoord kon geven trok Chivy er lekker nog een grote stekel uit dus hij moest even wachten tot Bear weer bijgekomen was van de pijn. Kort grijnsde hij naar de medicine cat apprentice, teamwork. Alleen wist hij niet zeker of zij het ook zo zag maar daar ging het niet om. "Een bij, domme!" miauwde hij cheeky en grijnsde. "Kijk, nu lijkt het alsof ik een dubbel voetje heb," merkte hij met een grijns op en wapperde zijn grote opgezwollen poot voor de neus van Beartooth. Heheh.

Chivypaw trok er eentje weg bij zijn oog. Ai! Tranen sprongen in zijn ogen. Hij piepte even pijnlijk. Dat was gelukkig de laatste. "Een bij, domme! Kijk, nu lijkt het alsof ik een dubbel voetje heb." Pfff hij werd domme genoe.... "IEEEEWWW HAAL DAT BIJ ME WEG, ik ga flauwvallen." Dat laatste zei hij met een klein stemmetje. Beartooth haalde diep adem. Hij keek naar het wapperende ding. "Pas op of ik bijt erin!" Ha. Bij-t erin! Haha.

Geamuseerd keek het katertje naar Chivy die hun gesprek zo hard mogelijk probeerde te negeren om gewoon in rust haar werk te doen. Hij moest toch wel bekennen dat hij lichtelijk bang was voor haar; ze zag er altijd streng uit, net als haar papa. Maar hij kon zijn giecheltjes toch niet inhouden toen er een dikke prikkel vlak boven Bear's oog werd uitgetrokken waardoor hij zielig piepte. "Awww, heeft de kitten pijn," spinde hij waarna hij zijn poot voor de ander zijn ogen heen en weer wiebelde. "Dit is pas pijn!" miauwde hij toen als grapje. Lachend viel hij achterover toen de ander begon te schreeuwen in walging. Maar toen er gedreigd werd met dat Bear erin zou bijten trok hij snel zijn pootje weer terug. "Tss, dat is valspelen. Dan pak ik zo'n prikkel op en dan steek ik hem mooi terug, dit keer in je neus!"