Learn this

Onderwerp: Learn this di 17 jul 2018 - 17:44

If it's Lord of the Flies in my mind tonight
I don't know if I will survive

Hij was net terug van een snelle vangst. Het was hem net gelukt een kraai te vangen en daar was hij maar al te trots op. Aangezien jagen niet zijn sterkste punt was. Zijn gelige ogen keken rond terwijl hij door de ingang van het kamp liep met het zwarte beest tussen zijn kaken, vervolgens keek hij weer voor zich uit en liep naar de prooihoop om zijn prooi daar neer te leggen.
Voor hem was dit een geslaagde dag, hij had zich weer weg van zijn clangenoten gehouden. Maar hij nam aan dat dat ook zou veranderen. Hij kon niet voor eeuwig zo blijven zijn. Bovendien waren de meesten aardig tegen hem. Of ze leken aardig. In ieder geval, sommige zagen de ShadowClan als één grote familie. Al had Blurryface dubbelgevoelens over dat. Hoorde hij wel in de Clan? In een Clan, überhaupt? Die gedachte hield hem soms 's nachts wakker. Misschien was hij ook wel beter af als rogue. Het zat tenslotte in zijn bloed.

De bruine gestreepte kater draaide zich om om naar de warrior's den te gaan, maar had totaal de rode vacht van een wat kleinere she-cat voor hem niet opgemerkt en botste hij zo tegen de jonge poes aan met een raar geluid dat zeker weten alleen eenden konden maken... Of Blurryface.

+ Russetpaw

x

Onderwerp: Re: Learn this zo 22 jul 2018 - 15:03

De training met haar vader was afgelopen en Russetpaw liep met twee muizen in haar bek naar het kamp. De muizen hield ze zorgvuldig aan hun staarten vast. Ze zou blij zijn als ze in het kamp was, want ze begon zich mateloos te irriteren aan de manier waarop de prooien constant of tegen elkaar of tegen haar borst botsten. Maar goed, ze had die muizen zelf gevangen en daar was ze dan wél weer trots op. En haar vader gaf ook aan dat ze echt grote vooruitgang boekte. Maar ze had nog ontzettend veel te leren en daar was ze zich maar al te bewust van. Er waren nog zo veel grenzen die ze beter moest leren interpreteren, nog zo veel kleine details van hun territorium die ze de eerste keer gemist had en nog zo veel Clanmates waar ze eigenlijk nog eens een gesprekje mee zou moeten doen. Vooral die laatste had voor haar eigenlijk helemaal geen haast: Russetpaw was een poes die geloofde dat alles op zijn tijd zou komen. En haar vader begon, naarmate ze ouder werd, haar steeds meer en meer de gelegenheid te geven om zelf het territorium te verkennen, zo lang ze zich maar binnen de grenzen hield. Ze kwam tijdens die uitstapjes altijd wel iemand waarmee ze een praatje kon doen en ook zat er altijd wel iemand bij die nieuwsgierig was naar het één of ander waardoor Russetpaw automatisch meegesleept werd in dat avontuurtje. Maar nu zou ze het kamp binnengaan en zou ze, zodra de elders gegeten hadden, een prooi pakken en naar de apprentices den gaan om zich klaar te maken voor de sharing tongues. Opeens knalde iemand niet al te zacht tegen haar aan en Russetpaw was gedwongen om haar vangst op de grond te laten vallen. “Auw,” bracht ze uit. “Kijk uit waar je loopt.” Ze keek op van het vreemde geluid dat de kat voor haar, die ze nu kende als Blurryface, maakte. “Blurryface?” klonk er wat twijfelachtig van haar. “Alles in orde?” Waren katten zelfs in staat om zo’n geluiden te maken? Of was hij enorm ziek of zo? Ze had geen idee. Ze keek hem wat onderzoekend aan, de pijn vergetend bij de gedachte dat haar Clanmate zich niet goed voelde.