I'll grow up to be just like you

Southernkit zat meteen recht toen hij een maar al te bekende geur rook. Hij opende zijn kittenblauwe oogjes langzaam en richtte ze naar de ingang van de nursery, toegeknepen tegen het plotse licht. Hij was nog steedsniet gewend aan het feit dat hij nu kon zien; het was ook natuurlijk nog niet zo lang, een paar dagen maximum. Maar de jonge kitten had nog niet echt een besef van tijd. Het katertje stond op, nog steeds in zijn nest blijvend maar gewoon opdat hij groter zou lijken terwijl hij met een grote glimlach opkeek naar zijn vader. Hij ahd liever zijn vader dan zijn moeder - de kater was gewoon zo sterk en groot en Southernkit wou net zo zijn zoals hem. Dat zijn vader deputy was wist hij op dat moment nog niet; maar het zou later iets zijn waar hij naar zou streven.

Hij kon het nog nauwelijks beseffen dat hij nu toch echt een vader was, maar het was waar. Vier kittens en hij kon er niet blijer mee wezen. Hij was dan ook misschien iets te vaak in de nursery te vinden, ook al probeerde hij nog steeds zijn deputy taken fatsoenlijk uit te voeren. Wat hem nog wel goed afging, maar het was toch lastiger als er ineens iets bij was gekomen dat zijn aandacht vergde. Dat was ook al zo geweest toen hij Northernfaith als partner nam. Er moest eerst een balans gevonden worden en dat was niet altijd even makkelijk. Toch was hij dan nu ook te vinden in de nursery en een van de kittens leek hem al doorgehad te hebben. "Hey Southernkit," Zei hij zachtjes, terwijl hij kort zijn snuit tegen de jonge kater aandrukte.

De jonge kater greens opgetogen naar zijn vader, de blik in zijn kittenblauwe oogjes nog zo onschuldig. Dat zou niet altijd zo blijven - ooit zou de blik veranderen, misschien naar een arrogante blik, neerbuigend en .. Of misschien zou hij eerder lief zijn, vriendelijk, warm. Maar daar was nu niets van te merken. Hoe hij op zou groeien, dat zou enkel de tijd hun weten te zeggen. Voor nu keek hij nog op naar zijn vader, alsof zijn vader Starclan zelf was, alsof de kater alles wist en niets mis kon doen. Hij wou net zo zijn zoals hem als hij later groot en sterk was. "..A..P..", probeerde de nog geen moon oude kitten, al kreeg hij het woord nog niet over zijn lippen. Het bleef steken tussen de betekenisloze piepjes die hij tot nu toe voortgebracht had. Hij wist niet hoe het moest - het was moeilijker dan het leek, blijkbaar.