It's a new type of flow.

De spieren in zijn lichaam bewogen zich toen hij naar voren sprong. Met één simpele haal zodat het beestje niet al te veel moest lijden, doodde Shrednight de muis. En hij had alweer een derde prooi binnen voor de Clan. Hij vond het heerlijk als hij zo ongestoord kon jagen. Niet dat hij het erg vond als ze zijn hulp nodig hadden, helemaal niet, maar wat quality time voor zichzelf was ook wel eens fijn. In elk geval had hij de Clan weer een beetje vooruit geholpen met zijn jacht en dat was waar het om draaide. Shred liep weer verder vlak nadat hij zijn prooi had begraven. Hij had geen idee wat hij nog allemaal wilde doen; hij had bij Tallshadow aangegeven dat hij meer dan klaar was om een apprentice te trainen als dat nodig zou zijn en nu was het afwachten of hij er ook een zou krijgen. Hij was dol op apprentices, dus hij zou zeker goed genoeg zijn voor de job. Hij had in zijn voorbije moons natuurlijk al wel een paar apprentices getraind, maar nu was het toch wel weer een tijd geleden dat hij er nog had gehad. Het was altijd interessant om te zien welk karakter aan je gekoppeld werd. Kreeg je iemand die zijn uiterste best deed om goed op te letten of kreeg je iemand die zijn aandacht er nauwelijks bij kon houden? Op de één of andere manier was het hem wel altijd gelukt om een band met ze op te bouwen, maar dat kon natuurlijk ook wel komen omdat hij qua karakter iemand was die anderen goed konden vertrouwen. Meer dan eens was hij de raadgever in de Clan geweest en omdat hij nooit aarzelde om te helpen met een probleem hadden velen respect voor hem en voelden ze zich op hun gemak in zijn aanwezigheid, een ding dat hij wel belangrijk vond. Shred hoorde het stromen van the Little Creek en besloot om een pauze te nemen. Hij liet zijn poten in het water rusten en keek naar het water dat rustig onder en langs zijn poten doorstroomde. Dat had er wel eens anders uitgezien, dacht hij tevreden zijnde.

Shrednight had met zijn seizoenenlange ervaring natuurlijk allang gehoord dat er iemand naderde, maar hij draaide zijn kop pas om toen hij zag wie dat het was. Het was Acorndust, zag hij blij verrast. Hij had natuurlijk wel in de gaten gehad dat er iemand was, maar niet wie diegene was geweest. Acorndust was een kat waar hij veel respect voor had. De kat had verdiend zijn rank als deputy gekregen en Shrednight hoopte dat Acorndust en Tallstar nog vele moons samen het leiderschap mochten delen. Hij was er echter van overtuigd dat als Tallstar die taak niet meer zou kunnen volbrengen – hopelijk door ouderdom en niet door iets anders vervelends – dat Acorndust die taak gemakkelijk van hem over zou kunnen nemen. Shrednight was niet vergeten hoe hun Clanmates hadden gereageerd toen Acorndust terug was gekomen met de lichamen die hij vlak na elkaar had gevonden. Het was triest dat BloodClan zich weer tot hun gebruikelijke niveau verlaagde en het maakte Shrednight ook buiten zinnen van woede, maar hij vond het onterecht dat Acorndust de verwensingen naar zijn kop geslingerd kreeg, alleen maar omdat hij de ongelukkige was die de lichamen had gevonden. “Ah, Acorndust,” zei hij op een rustige toon. “Ja, die droogte was inderdaad vervelend. Maar het ziet er sowieso beter uit voor de Clan, al is dat soms moeilijk te geloven.” Hij doelde op de aanvallen van BloodClan. “Hoewel ik er vrij zeker van ben dat dat ook allemaal wel los zal lopen. Ik denk dat als we het tempo van de patrouilles wat opkrikken en dat die haarballen wel twee keer zullen nadenken voordat ze nog iemand van onze Clan lastigvallen.” Hij fronste. “Ik vraag me oprecht af of de andere Clans er ook weer zo’n last van hebben. Je zou denken dat de dood van hun voormalige leader toch een waarschuwing zou moeten zijn die genoeg boodschap inhield, maar sommigen leren het echt nooit.” Hij zuchtte. “In ieder geval.” Hij had geen zin om het de hele tijd over negatieve dingen te hebben. “Hoe gaat het tussen jou en Northernfaith?” vroeg hij vriendelijk, maar met een lichte geïnteresseerde ondertoon. Het was lang geleden geweest dat Acorndust zijn hart nog eens aan een poes had toevertrouwd; het was dan ook wel speciaal om de relatie tussen de twee tortelduifjes te zien.