[EN] Reunion & chill

De clans waren eindelijk terug. Enkele moons waren ze verdwenen geweest en hun terugkeer was onmogelijk te missen geweest. Een gigantisch gevecht op een heilige plaats. Wat een troep was het eigenlijk wel niet geweest. De terugkeer van de clans betekende veel. Onder anderen dat het tijd was om weer eens een bepaalde kater te bezoeken. Hij had hem al een hele tijd niet meer gesproken dus het was wel weer eens tijd dat ze elkaar zagen. Het probleem was dat ze dus niet zo gemakkelijk een plaats en tijd konden afspreken. Het was maar een beetje af tasten en hopen dat ze elkaar tegen zouden komen. Voor hem was het niet zo'n probleem om dit te doen. Voor de ander viel het iets te veel op als hij te vaak het kamp zou verlaten. Toch leek vandaag een geluksdag te zijn. Hellhound's groene ogen vielen op een heel bekend zwart figuur. "Blackbear," riep hij van een afstandje waarna hij een begroettend knikje gaf. Blackbear, zo ongeveer de enige vriend die hij had overgehouden uit zijn Shadowclan tijd. Ondanks hun gescheidde wegen hadden ze altijd contact met elkaar gehouden.

Hij zag een grijns om de lippen van de katef verschijnen zodra die hem zag. ”Hellhound”, groette de zwarte Shadowclanner hem. In de tussentijd wandelde de rosse kater verder richting de ander tot hij uiteindelijk bij hem stond. ”I was looking for you”, vervolgde Blackbear. Hellhound ging rustig zitten voor hij zijn blik weer met die van de ander kruiste. "The same goes for me," sprak de rosse kater. Aangezien ze onmogelijk iets konden afspreken was dit echt puur op aftasten geweest. Ze hadden geluk dat ze elkaar zo snel waren tegen gekomen. ”How have you been then?” vroeg Blackbear hem vervolgens. "Nothing really happend since the last time we spoke... Well except the clans leaving and coming back." Daar was de zwarte kater even goed van op de hoogte als hij zelf was. Sterker nog, de ander wist meer van wat er aan de kant van de clans was gebeurd dan hij. "One of my former Young Ones became Commander after the fight, I guess that's the only note worthy thing." Het kon absoluut geen kwaad om dit te vertellen. Het was eerder iets positiefs dan negatiefs voor de Elite, het liet zien dat ze niet zomaar uiteen geslagen zouden worden. "How about you? And the clans? I'm kind of curious to where they went and what happened when they were gone?"

”You must have trained her well”, reageerde Blackbear. Het klonk haast als een soort complimentje. Hellhound haalde enkel licht zijn schouders op. Hoe de training zou uitpakken was altijd grotendeels afhankelijk van de Young One zelf. ”I’m good, personally. The Clans.. It has been a confusing time for all of us. We marched towards a mountain range. A lot of cats died along the way. Kittens, warriors, elders”, vertelde de zwarte kater hem. Hellhound dacht het al gezien te hebben tijdens het grote gevecht. Het was iets dat niet zomaar op viel maar als je eerst een tijdje rondliep voor je aangevallen werd was het te merken. ”We settled down in a huge cavern. All four of the Clans, together. You can imagine how that went down”, vervolgde Blackbear met een niet al te vrolijke grijns. Hellhound trok geamuseerd een wenkbrauw op. Hij kon het haast niet voorstellen dat de vier clans in harmonie samen zouden leven. De rivaliteit tussen de vier groepen was simpelweg te groot. ”There was a hostile group of cats, called themselves the Tribe of Rushing Water. They allowed us to stay and hunt in certain areas, but it was a struggle for sure. Then a sickness happened, which only took more lives. Eventually the Medicine Cats got a sign from StarClan, announcing it was safe to return”, vatte de zwarte kater het einde van zijn verhaal samen. Hellhound knikte een keer bevestigend. De verminderde aantallen waren verklaard. Van de Tribe had hij ooit van een Rogue meer gehoord. Het gaf aan hoe ver ze eigenlijk wel niet weg waren geweest. "That seems like quite the hassle. Compared to that it was rather boring here. Take the clan terretories from the Rogue and get them taken by the clans. Nothing more to tell actually." Best een zielig en kort verhaal eigenlijk, als je er over nadacht. Helemaal vergeleken met al het gedoe dat de clans hadden meegemaakt. "How is everyone else doing?" Hierbij doelde hij op zijn enige zoon en de rest van de familie. Bij de eerste hoopte hij dat het goed ging, bij de anderen maakte het hem niet uit. Die twee mochten doodvallen als het hem betrof.

”If I had known beforehand, you know”, the black cat spoke up with a sigh. ”I wouldn’t have left, I think. I don’t know how I would survive as a rogue but what we have been through surely has changed my thought about certain things”, he continued telling the Elite tomcat. Hellhound could understand this, or at least somewhat. He probably would've done the same if he had continued living with Shadowclan. ”Covetdream has fallen sick, but she recovered. Barely, but she pulled through”, was the answer to his question. It came with a slight shrug. A sigh left Hellhound's mouth, if only she would stop living. It would save the Shadowclan from an awful she-cat. On the other hand, he knew that was just wishful thinking. She had always managed to pull through, it nearly became a drag in the end. ”Your son, in the meantime, is growing up fast. He will be a good warrior once he finishes his training.” Hellhound gave a slight, pleased nod. He remembered the day he had to leave the three of them on Shadowclan's ground as if it were yesterday. "I guess we're back to start, aren't we?", the red tomcat sighed. This had been a wild ride from start to finish, yet they never really gained anything, neither side. But that was probably as it had always been. "Or have you found yourself a partner yet?" he asked to keep the conversation going.

”Same old, yeah. Though I would take this over living together with RiverClan at any time”, the black tomcat told him with a grin on his face. That was a matter of course, the smell of fish lingered around the clan. It was part of them and part of their territory. Even after they left and everything returned to normal, the odor of fish remained. ”I honestly don’t know”, said the Shadowclanner to answer Hellhound's question. The red tom slightly tilted his head in response. That was no full answer, there was more to this and he was quite curious about it. ”I can’t tell if I’m, you know, in love. Or attracted, for that matter”, his friend told him. Love, attraction or just sheer curiosity, it had always been confusing. ”But there is a certain... Someone I like to spend time with.” That was most certainly interesting. Probably more so than talking about the weather. "So this someone, what are they like?" he asked calmly. It was up to Blackbear whether he would reveal the identity of this cat, however, Hellhound was rather curious as to what about this cat attracted his friend, which he had never really seen in love.

[Dat was legit het eerste dat me opviel xd]

It took the black tom a while before he could actually bring himself to give a proper answer. Whether that was because he was taken aback by Hellhound's sudden curiocity or simply because he did not know what to say. Blackbear cleared his throat before he finally spoke. ”They are my total opposite, to be honest. Cares about everyone, but on a more emotional level I guess. Makes friends easily”, was what he told the other tom before showing a grin on his face. ”Loves to cuddle.” The red tom moved his ears in an amused manner. This was quite the surprise as well. Not only did his friend fall in love, no, he liked someone that was the absolute opposide of him. The two of them always had been somewhat similiar when it came to love. Lately it started to change more and more and that was quite interesting to see. "You're full of surprises today, Blackbear." A slight smile had appeared on Hellhound's face. That was - without doubt - a rare thing to see. The red tom was simply glad to see his friend doing so well. "I wish you the best of luck, I'll hope that this cat will like you the same way you like them."