We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Slechts één onbewaakt momentje en de kitten had de kans genomen om naar buiten te gaan. Het was zachtjes aan het regenen buiten. Dat was toch wel een goeie reden om zijn neus eens buiten te steken, toch? Hij hield van regen, wat ironisch was gezien zijn naam. Zijn ouders hadden een prima keuze gemaakt. Het was ook een doeltreffend excuus als hij zichzelf straks tegen een boze Panthergrowl of een bezorgde Silvercloud zou moeten verdedigen. Een kleine glimlach kwam om zijn lippen te staan. Het kwam vast wel goed. Dat gebeurde altijd.
In tussentijd genoot hij van de druppels, die zijn pluizige vacht al snel een stukje donkerder en minder fluffy maakte. Rainkit had iets of wat beschutting gezocht tussen de Nursery en enkele struiken die er langs stonden, half verscholen tussen de takken en het riet. Hij dacht vrij onzichtbaar te zijn, wat essentieel was voor de duur van zijn kleine uitstapje. Helaas.. Kreeg iemand hem al snel in de gaten.
Het liep al tegen de avond aan toen het begon te regenen. Goed, het had er aan zitten komen: De lucht was zwaar en drukkend geweest, warm en vochtig. Toch was Possumpaw verontwaardigd. Het was greenleaf, niet? Echt in een slechte bui was hij niet, dat was misschien wel onmogelijk voor hem. Hij had willen ontspannen in zijn den, maar alles voelde kleverig en onaangenaam aan. Plus, hij had een schrijnende dorst. Met een grom van ongenoegen hief hij zich omhoog, schudde zijn kop en stapte naar buiten. Dit zou iets beter moeten zijn. De regen die zachtjes op hem neer spatte was enigszins verfrissend. De kater gooide zijn kop in zijn nek en sperde zijn spitse bek open, in de hoop wat op te vangen, maar zonder echt succes. Hij keek om zich heen, en zag in de buurt van de nursery een klein kuiltje in de aardbodem die zich begon te vullen met water. Hij glimlachte. Perfect. Met goede zin trippelde de apprentice er op af, en dronk gulzig het kuiltje leeg. Toen hij iets opkeek, zag, en vooral, rook, een kitten. Buiten de nursery. Nee, niet alweer! Het was niet dat hij streng zou zijn tegen de kitten, dat had hij niet in zich, maar starclan leek maar kittens op zijn pad te werpen. Deze kit zat wel goed verstopt, tussen het riet en de struiken was hij moeilijk te spotten. "Hallo," Begon hij maar, zodat het kleine katje in elk geval wist dat hij betrapt was. Possumpaw grimaste. Nu moest hij het verantwoordelijke doen, toch? De kitten terug naar de nursery brengen? Hij had totaal geen zin in de strenge apprentice spelen. Even dacht hij na, en besloot toen maar gewoon te vragen: "Waarom ben je buiten de nursery?" Misschien ging de kit vrijwillig terug, en dan was hij niet de boeman! Even rilde hij. Nee, de enige boeman was in zijn ogen Panthergrowl.
Rainpaw-
Member
Wolf 80 Actief if you wanna
follow • me • back
TO THE HIGH LAND
De hele dag al was de warmte in de nursery broeierig geweest. Een onaangename warmte, met geen enkel momentje van verkoeling. Het hielp ook niet echt dat hij op een hoopje had liggen slapen met zijn broertje en zusje. Hij was in slaap gevallen en uiteindelijk oververhit terug wakker geworden. Het zachte geruis van de regen had hem al snel doen verlangen naar buiten. Niet alleen voor het briesje, maar vooral voor de regen zelf. Rainkit had een kleine obsessie, om het maar netjes te zeggen. Dus, uiteraard, was hij stiekem naar buiten gegaan.
Nu zat hij goed verstopt, of dat dacht hij toch, tussen het riet. Tot een apprentice naar buiten was gekomen om uit een plas wat te drinken. Vervolgens zag hij hem zitten. De kitten keek hem met een nogal schuldige blik aan. Het was niet de bedoeling geweest om de regels te verbreken! Alleen maar om wat af te koelen. ”Voor de regen!” Verklaarde hij dan ook eerlijk toen de oudere tom hem vroeg wat hij aan het doen was. ”Het is zo warm”, Vervolgde hij op een zacht klagende toon. Dat zou de ander wel begrijpen, toch?
De kit beantwoordde hem met de meest onschuldige toon die hij ooit gehoord had. ”Voor de regen!” Sprak de kleine kater. Possum fronste. Wouden de meeste kits niet juist uit de regen blijven? ”Het is zo warm” Vulde de kitten nog klagend aan. Oh, op die manier. "Ja, het is wel warm..." Gaf Possum toe, "M-Maar eigenlijk mag je niet buiten de nursery zijn!" Hij klonk eerder verstrooid dan streng. De grijze kater wou eigenlijk alles behalve de confrontatie aangaan. "Waar zijn je ouders?" Misschien kon hij gewoon iemand anders het werk laten opknappen. Dat zou ideaal zijn, toch?
Rainpaw-
Member
Wolf 80 Actief if you wanna
follow • me • back
TO THE HIGH LAND
Was het niet logisch dat katten in dit warme weer graag even gingen afkoelen? De oudere apprentices en warriors gingen zwemmen! Dat had mama hem verteld. Hij keek al uit naar zijn eerste zwemles. Maar hij was nog te jong, dat werd hem de hele tijd op de neus gedrukt. Nu ook weer, door deze apprentice. Hij mocht nog niet uit de nursery zijn. Dat wist hij goed genoeg hoor! Hij vond het gewoon fijn om het af en toe wel te doen. Zoals vandaag. ”Ik weet het”, Liet hij wel even weten. Hij wilde niet dat de ander dacht dat hij dom was. ”Euh”, Humde hij op de volgende vraag. ”Ik denk dat mama.. Jagen is? En papa is waarschijnlijk bezig met deputy zaken”, Zei hij met een knikje. Niet dat hij het zeker was, maar dat kon de apprentice niet weten toch?
”Ik weet het”, Als hij het wist, waarom luisterde hij dan niet? Oh starclan, hij was hier helemaal niet goed in. Streng zijn, bedoelde hij. Op zijn volgende vraag moest de kit even nadenken. ”Ik denk dat mama.. Jagen is? En papa is waarschijnlijk bezig met deputy zaken”, Ho, wacht eens even. Deputy zaken? Was dit de zoon van Panthergrowl? Argh, hij zou zo veel problemen krijgen! "A-ah, Oke, uh...." Snel, Possum, denk! Denk! Plots kwam er een idee in hem op. "Weet je wat? Het is prima dat je hier buiten zit, maar ik houd toezicht!" Hij klonk het meest volwassen dan ooit. Dit was een mooie compromis, toch? "Als je dat oke vind..." Mousedung, nu was hij al zijn autoriteit kwijt. Ugh. "Wat is je naam, kleine rebel?" Besloot hij toen maar te vragen.
Rainpaw-
Member
Wolf 80 Actief if you wanna
follow • me • back
TO THE HIGH LAND
Wat keek hij toch uit naar de dag dat hij warrior zou worden. Dan zou niemand nog kunnen zeggen wat hij wel of niet mocht doen. Behalve dan Butterstar en Panthergrowl en zowat het grootste deel van de warriors die ouder zouden zijn dan hem en dan was er nog zijn moeder en waarschijnlijk als zijn zusje hem iets zou vragen dan… Zucht. Wat een vooruitzichten maar weer. Hoe dan ook, voor nu vond hij het prima om hier buiten te zitten. Hier gebeurde nog eens wat. Helaas ook apprentices die vonden dat het hun taak was om de kittens binnen de nursery te houden. Of niet?
Ineens leek de apprentice van mening te veranderen. Een warme glimlach speelde om zijn lippen. ”Ok!” Piepte hij opgewekt. Het maakte hem niet veel uit of hij hier alleen zat, of met gezelschap. ”Ik ben Rainkit. Wie ben jij? Ben je een apprentice? Wie is je mentor?” Bestookte hij de ander met een regen aan vragen, pun intended.
Onderwerp: Afterglow 
do 12 jul 2018 - 15:59
