I wonder why, I wonder how.

{Lightpaw, pm als je erbij wilt}

Haastig sprintte een kleine kater uit het kamp, een stevige wind raasde door zijn vacht. Weer was er een dag aangebroken, eentje die niet zo erg was als de andere die hij had meegemaakt. Sinds die ongelukkige ruzie tussen zijn ouders had hij altijd van die vervelende nachtmerries gehad. Maar toen hij zijn eerste training had gehad van zijn mentor, Flameclaw, leek het wel of die gewoon waren weggegaan. Alsof Flameclaw met een van zijn klauwen hen had weggejaagd. Elke keer als Shadowpaw wakker werd voelde hij zich een beetje beter, weer was er dan een kleine last van zijn schouders was afgevallen. Gelukkig had hij het nu geleerd, om niet te treuren om alles in het leven. Dan kon je beter meteen planten gaan eten of elke keer kijken waar je je poot neerzet. Een kleine glimlach verscheen om zijn lippen en hij zette een snellere looppas in. Wat zou vandaag eens gaan doen? Naar de rivier, het bos of gewoon op onderzoek uit? Zijn nieuwsgierigheid nam weer eens de overhand en hij draaide gewoon in het rond. Ach, één keer gewoon plezier hebben was toch niet zo erg? Toen hij stil stond opende hij zijn ogen en staarde hij in de richting van de Rogue plaatsen. Moest hij dit nu wel doen? Was het het wel waard om daar te gaan kijken? Waarom niet? Gromde een stemmetje in zijn kop, hij mocht toch ook wel een keertje lol hebben? Na een paar minuten gepiekerd te hebben sloot hij zijn ogen en vervolgde zijn pad, niet eens wetend wat hem te wachten stond...
Het pad wat hij volgde werd steeds smeriger, vreemde geuren doken overal op en met elke stap kreeg Shadowpaw meer spijt. Had hij dit nou wel moeten doen? Nee! Hij was nu gewoon al te ver gekomen! Mompelend zette hij zijn pad voort, steeds weer keek hij hopeloos om, alsof er iemand zou staan die hem terug kwam halen. Maar elke keer stond er niemand, niemand die hem miste of hem zou begeleiden. "Waarom, Shadowpaw?" Mompelde hij tegen zichzelf, hij stond even stil om zijn omgeving te 'scannen'. "Waarom luisterde je niet naar je gezonde verstand?" Hij was misschien wel verdwaald, misschien loerde er wel iemand naar hem. Waarom had hij niemand meegevraagd? Misschien kwam hij hier niet eens levend uit! Paniekerig begon hij nu terug te rennen, hij had nu gewoon maar één doel. Hier wegkomen, maar natuurlijk zou deze reis even lang duren als de weg er naartoe. En misschien had hij wel de pech om iemand tegen te komen..

-Kort!

Lightpaw knipperde even. De kleine poes rende haastig vooruit. Wind raakte haar witte vacht, en ze keek vooruit. Dit was het gebied waar ze naar op zoek was, waar ze zoveel over had gehoord. En eindelijk was ze er. Was dit wel wat ze verwacht had? Ze hoopte van wel. Nieuwsgierig stapte ze vooruit. Lightpaw was nu eenmaal avontuurlijk aangelegd, of nou ja, soms wel en soms niet. Maar ze had genoeg van haar oude thuis. Daarbij vond ze zichzelf wel oud genoeg om zelf op pad te gaan. Toch miste ze haar thuis wel ietwat. Haar vader en moeder.. Dat was gewoon wennen, ze zou ooit alleen moeten gaan leven. Vanaf nu dus. Speels maakte ze een sprongetje en rende weer door. Lightpaw was nog klein en jong, maar toch al zes manen oud.

Haar ogen werden groot toen ze voelde dat ze ergens tegenaan botste. Lightpaw viel plat neer. Met haar goudgele ogen keek ze verbaasd om zich heen. Opeens merkte ze een tijgerkleurige kat op. Vlug krabbelde ze omhoog. "Sorry." zei Lightpaw. Even ging haar tong over haar pootje. Eigenlijk had ze geen idee waar ze nu was, of wie deze kat was. Ze scande de omgeving, met haar ogen en oren. "Het spijt me, is alles oké?" Voorzichtig liep ze naar de kater toe en bleef wachtten. Lightpaw liet haar blik over hem heen glijden. Hij was waarschijnlijk maar iets ouder dan haar. Zouden ze vrienden kunnen worden?

Hij staarde dof met zijn groene ogen naar de horizon, waar moest hij nu eigenlijk heen? Was hij nu echt verdwaald of was hij nu gewoon aan het dagdromen, misschien verwarde die zrogue stank hem wel gewoon te erg. Langzaam stond hij op van zijn plek en wilde net weer verder toen hij iets tegen zich aan voelde knallen. Kwaad keek hij voor zich en zag iets wat hij totaal niet had aan zien komen. Een poes van ongeveer dezelfde leeftijd als hem, keek verbaasd om zich heen. Hij hoorde haar een excuses maken, "Ach geeft toch niet," Zei hij en hij kneep zijn oggjes blij toe. Shadowpaw had weer eens iemand ontmoet, maar wie was dit. Hij zwiepte blij met zijn staart en likte even snel aan zijn borst, misschien kon hij weer eens een vriend maken. Maar toen snoof hij de lucht om hem heen op, Rogue! Misschien was hij wel zo gewend aan dat zijn Clangenoten om hem heen leefden, dat hij vast nooit had verwacht om iemand uit een andere Clan of in het wild te ontmoetten, per ongeluk. "Maar jij bent een Rogue! W-waarom doe je zo aardig tegen een Clankat?" Stamelde hij, hij had altijd van die verhalen gehoord dat Rogues hun territorium invielen. Maar waarom deed deze dan zo aardig? Ja, ze was jong, maar toch had ze wel van haar ouders geleerd dat Clankatten slecht waren of zoiets. Nog net op tijd kon hij zich realiseren dat hij misschien wat onbeleefd was geweest tegen haar, misschien konden zelfs Rogues aardig zijn.. "Sorry als ik misschien wat uitviel, je bemt de eerste niet-RiverClankat die ik ontmoet. Alleen eh," Hij trok eeb beschaamd gezicht en voelde zijn maag een beetje ongemakkelijk samentrekken, misschien had hij nu een aardige Rogue tot een vijand gemaakt. Hoe moest hij nou zijn zin afmaken, woorden en zinne vlogen door zijn kop, maar geen leek goed genoeg. Uiteindelijk slaakte hij een zucht en vervolgde, "Had ik hem of haar niet zo aardig verwacht. Maar ehm, hoe heet je eigenlijk? Ik ben Shadowpaw, van RiverClan, aangenaam." Hopelijk zou dit het incident van daarnet weghalen, in ieder geval had hij zijn excuses aangeboden en meer dan dat kon hij echt niet doen...

-Sorry, maar het niet veel inspi..

Ze lachte even toen de kat zei dat het niks uitmaakte. Hij leek haar wel aardig, misschien werd dit wel haar eerste vriend hier? Vrolijk stapte ze vooruit, om te kijken of ze hem kon helpen met opstaan. Toen hij met zijn staart zwiepte was zij dat ook aan het doen. 'Maar jij bent een Rogue! Waarom ben je zo aardig tegen een Clankat?' klonk er. Zij? Een Rogue? Dat was ze niet. Geschrokken keek ze naar de grond. Niet lang daarna keek ze weer naar de kat. "Ik ben geen Rogue." zei ze snel. "Ik ben hier nieuw, en dit is het eerste gebied waar ik ben." Kalm ging ze zitten, haar achterwerk deed nog wat pijn na de val. Lightpaw snapte ook wel dat hij schrok van een vreemde kat. Toen viel zijn naam. Shadowpaw heette hij. Een grijns verscheen op haar snuitje. "Ik heet Lightpaw. Aangenaam." Riverclan? Die kende ze niet. Maar eigenlijk kende ze nog niks of niemand hier, logisch dan. "De Riverclan?" begon ze, haar gedachten hardop vertellend. "Die ken ik niet. Is het een leuke clan?" Ze was geïnteresseerd in clans, aangezien ze niet alleen wilde zijn. Lightpaw vond het veel fijner om in gezelschap van anderen te zijn. Misschien zou ze wel kunnen proberen om in de clan van deze kat te komen? Haar goudkleurige ogen keken naar Shadowpaw. Plots schaamde ze zich, omdat haar gedachten zo ver waren afgedwaald.

- Kort, en een beetje weinig inspiratie. :3