Lore 973 Actief All the streets are crammed with things
Eager to be held,
I know what hands are for
And I'd like to help myself
| |
| Onderwerp: If time shall heal, then give us time di 3 jul 2018 - 21:07 | |
|
+Shark
Het was een zwoele zomernacht, een wolkeloze hemel boven haar. Een kraai die ze eerder vandaag had gevangen lag levenloos bij haar poten. Ondanks de drukkende, zware vochtigheid voelde Yu zich minder bezwaard dan anders. Het verdriet, zelfmedelijden en de schuld hadden haar de afgelopen tijd kapot gemaakt, maar er zaten dagen tussen dat het beter ging. Er zaten dagen tussen dat ze jaagde, goed at, en kon lachen. Dit voelde als direct verraad. Ze wist dat het niet zo zou hoeven voelen, maar zo was het wel. Verraad jegens haar vader, alsof ze hem vergeten was. De elite lijkt hem te zijn vergeten, Dacht de poes bitter. Ze wist dat hier in de elite het anders ging dan in de clan, maar er was hier geen tijd voor rouwen geweest. Voor niemand niet. Nu Yu wat voorbij haar eigen leed kon kijken, kon ze enkel denken aan haar broertjes en zusjes, die zowel hun vader als moeder hadden verloren, in een klap wees. Zij moesten ook rouwen, maar ze wist niet of ze zichzelf de tijd gaven daarvoor. En dan was er Shark. De beste vriend van haar vader, die haar terug de clan in had gelaten met een nieuwe, loodzware last op zijn schouders. Shark die de onpopulaire keuze had gemaakt door Thora te benomen als commander, maar die, in haar ogen, zijn best leek te doen. Zo veel werk te doen, zo veel last, dan kon je helemaal je verdriet niet verwerken. Haar ogen gleden naar haar prooi. Veel honger had de poes niet. Een idee glipte haar hoofd in.
De poes had al snel het spoor van Shark te pakken, en vond hem gelukkig nog buiten zijn barn. Nu zou ze niet zomaar de leaders barn in kunnen walsen wanneer ze wilde. Yu trippelde op de kater af, kraai in haar bek, en ging naast hem zitten. Ze liet de prooi vallen en schoof het naar hem toe. "Hier," begon ze, gelijk met de deur in huis vallend. "Zie dit als een bedankje en een excuses." Bedankt voor me teruglaten, excuus voor het wegblijven. En instorten in je slaapkamer. Hopelijk hoefde ze dat niet hardop te zeggen, maar ze wou toch iets terugdoen. Ze wou hem afsluiting geven, als ze dat kon, door hem de tijd te geven die je niet zomaar kreeg in de elite. "Laten we over Claw praten," Ze probeerde haar stem zo luchtig mogelijk te houden, alsof hij gister nog langs was gewandeld. Zijn naam was de laatste tijd veel te zwaar besproken.
What's more wrong - that I too wish to be greatOr my mother wished she'd had a son? |
|