I miss her

Oceanstar wist dat ze haar broer moest spreken. Panthersoul was vast aangedaan door de door van hun moeder; net zoals zijzelf. Het was apart om de bekende witte vacht niet meer te zien. Haar stem niet meer te horen; haar geur niet meer te ruiken. Zelfs haar kittens roken steeds meer naar Amberstorm. Natuurlijk was ze dankbaar dat de iets jongere kattin en Queen voor de kittens zorgde al was ze er vaak zelf ook te vinden. Als ze vrije tijd had natuurlijk en de Clan haar niet nodig had voor dringende kwesties. Die haar oordeel of beslissing nodig hadden. Het zijn van een Leader was zwaar; zeker nadat ze vele Warriors had leren wantrouwen. Toch zag ze een sprankel hoop; een lichtje in de donkere hemel. Hoop dat Starclan haar had gebracht en langzaam begon ze op enkele Warriors te bouwen. De clan was haar thuis en hopelijk zou het nog Moons een warm huis voor haar Clangenoten zijn. Ze wist dat haar broer waarschijnlijk haar moeder aan het herdenken was waardoor ze met rustige passen de geur volgde, die ze makkelijk herkende. Daar bij de Outlook Rock vond ze haar broer en zonder een woord te zeggen drukte ze haar kop kort tegen zijn schouder aan om daarna naast hem plaats te nemen.

Ze wist dat het niet makkelijk was voor haar broer; dat was het voor niemand. Natuurlijk hield ze van haar twee jongste zusjes; ze zou ze nooit een slecht hart toedragen echter miste ze haar moeder en wist ze dat haar broer dat ook deed. Daarbij kwam wellicht het mogelijke schuldgevoel. Het machteloos zijn; het toe moeten kijken hoe een liefdevolle kattin zich bij Starclan voegde. Zonder ook maar iets te kunnen doen omdat te veranderen. De kittens zouden opgroeien zonder moeder; zonder Icecloud maar met hen. Ze hadden nog familie. "Panther," Mauwde ze simpel waarna ze haar blauwe ogen op de zilverpels richtte. De sterrenhemel. "Ik heb mam in Starclan gezien," Begon ze op zachte toon. "Je had niks kunnen doen," Mauwde ze moeizaam en eerlijk. Niemand had wat kunnen doen.

De groene blik van haar broer werd op haar gericht. Van de twee jongste kittens van Icecloud waren ze nu ineens de twee oudste geworden. Een grote broer en zus; wat betekende dat ze voor de jongeren moesten zorgen, als eerbetoon aan hun moeder. "Ik wou dat ik wat had kunnen doen," Mauwde hij waarop ze met een waterig glimlachje knikte en haar kop even warm tegen hem aan drukte. "We kunnen enkel voor onze zusjes er zijn; dat zou ze gewild hebben. Ze heeft mij gezegd dat ze het nooit op die leeftijd had kunnen overleven. Dat ze de verantwoordelijkheid nam voor haar keuze." Mauwde ze zacht. Het was haar moeder's keuze geweest een nest te krijgen en dat had haar leven gekost maar ook leven gegeven aan twee prachtige kittens.

Oceanstar wist dat haar broer minder met kittens te maken had gehad dan zijzelf. Immers was ze jong moeder geworden en had ze er voldoende geadopteerd en verzorgd. Haar blauwe ogen stonden warm en vriendelijk, want ze snapte de positie van haar broer. Ze waren nu de oudste, hadden de verantwoordelijkheid hun kleinere zusjes op te vangen. "Ik weet dat ze ons nodig hebben." Mauwde de kater waardoor de Leader en tevens zijn zus hem met een zachte blik aan keek. Het deed haar goed om te weten dat Panthersoul er voor hun kleinere Siblings wou zijn. Ook al was het lastig. "Toch is het lastig soms." Mauwde de kater eerlijk. "Mintkit lijkt zoveel op mam, maar we hebben elkaar Panthersoul. Wij staan niet alleen en zij staan niet alleen. Ik mis mam maar ben blij mijn familie verder nog te hebben." Vervolgde ze zacht.

Oceanstar wist dat ze het niet had kunnen verdragen als haar kleine zusjes ook het leven hadden gelaten. Nu leefde haar moeder nog voort; had haar mpeders keuze nog kets goeds gebracht. Nieuw leven; mooi leven. "Ze lijkt inderdaad zoveel op haar." Mauwde de kater waardoor Oceanstar even glimlachte. Panthersoul en zij waren het nest die weinig weg had van haar moeder. Daarvoor hadden Whitelion en Snowbird de prachtige witte vacht ook meegekregen. "Straks moet ik de katers bij haar weghouden." Klonk er half grappend waardoor de jonge Leader grinnikte. Panthersoul zou wellicht later nog wel eens op die woorden terugkomen. Kittens werden snel groot. "Ik kom er wel overheen." Mauwde de kater waardoor Oceanstar haar kop even zacht snorrend tegen zijn schouder drukte. "En we hebben elkaar," Mauwde ze zacht.

Het was goed dat ze haar nestgenootje en broer nog had. Anders was ze helemaal alleen verantwoordelijk voor de Clan en haar zusjes. Ze wist zeker dat Panthersoul uiteindelijk zijn zusjes ook zou beschermen zoals een grote broer. Wellicht zoals Whitelion ook met haar had gedaan toen ze nog een kleine kit was geweest. De kater was voor haar te snel dood gegaan al hadden anderen daar wellicht een andere mening over. Ze wist dat hij veel verkeerd had gedaan, zoals de verbanning van Lionroar. Door een andere kat te doden en daarvoor de vroegere Deputy de schuld te geven. "Dat is waar," Mauwde de kater dan ook. Immers was het de waarheid dat ze nooit helemaal alleen zouden zijn zolang ze elkaar nog hadden. De oudste kits van Icecloud die nog op deze wereld rondliepen en niet de sterrenhemel als thuis hadden gemaakt. "Ik zou dan ook liever niet willen zien dat je dood zou gaan, ook al heb je negen levens." Mauwde de kater waardoor de jonge Leader even kort glimlachte. "Ik ook niet, al zou ik al die levens voor jou en de Clan zonder aarzelen geven." Mauwde ze zacht, het was de waarheid. Uiteindelijk leefde ze voor haar Clan en had ze negen levens om dit te doen.

Haar broer had het antwoord waarschijnlijk wel verwacht. Elke Warrior leefde voor zijn of haar Clan, zeker een Leader. Waardoor de kans groot was dat ze voor een ander haar leven zou geven. Gelukkig had ze er negen, waardoor ze er zeker van kon zijn dat ze niet meteen in Starclan verbleef, maar terug kon keren om haar Clan nog verder te leidden. Ze wist dat Panthersoul waarschijnlijk ook bereid was zijn leven te geven voor een van zijn clangenoten. Immers was het hoe ze waren opgegroeid, hun moeder was altijd een sterke Warrior geweest die hen de juiste manieren had aangeleerd. De kittens waar Icecloud haar leven voor had gegeven waren er nog en hadden een kans op een goed leven. "Dat kan ik begrijpen." Mauwde de kater, de waarheid accepterende voor wat het was. De waarheid. "Ik hoop trouwens niet dat het twee rebelse kittens gaan worden." Mauwde hij met een glimlach waardoor de kattin langzaam grinnikte. "Zijn er al niet voldoende rebellen in de Clan," Mauwde ze met een lichte humor in haar stem.

Er waren al heel wat rebelse katten in Windclan. Gelukkig waren de meesten geen kittens; waardoor er nog hoop was voor de komende generatie. "Dat is waar." Mauwde de kater waardoor ze langzaam knikte. Ze had het al druk genoeg met de Warriors en Apprentices laat staan als kittens ook nog herrie gingen schoppen in het kamp. Al kon ze het van de jongste wel hebben; ze waren immers vaak de onschuld zelve. "We redden het wel," Mauwde ze zelfverzekerd waarna ze haar blik afwende en naar de sterrenhemel keek.

Ondanks dat er katten overleden en werden geboren bleef Windclan bestaan. Starclan was de Clan die hen verbond met de Warrior Code en hen ondersteunde met advies wanneer dat nodig was. "Het leven gaat gewoon door." Mauwde haar broer waarop ze langzaam knikte. Het leven stond nooit stil en ze zouden verder moeten gaan. Hopelijk zou haar broer niets gebeuren. Dat zou ze niet aan kunnen zo snel na hun moeder's dood.