[Burnetpaw] Blissful silence

Zijn poten maakten diepe afdrukken in de modder terwijl hij richting de borders liep. De modder kleefde een beetje aan zijn pootkussens, maar als hij zich na zoveel manen hier nog aan stoorde, dan hoorde hij ook niet thuis in Shadowclan. Het was zelfs ergens wel een beetje vertrouwd. Veel beter dan gesteente en sneeuw zoals ze in de bergen hadden gezien. Het was gekkenwerk geweest om erheen te trekken. Waarom hadden ze niet wat dichterbij kunnen wachten tot het beroerde weer over getrokken was? In plaats van zulk onherbergzaam gebied? Hij snoof eventjes lichtjes terwijl erover nadacht. Het was zijn probleem ook niet. Hij leefde nog, in tegenstelling tot zijn geliefden welke of weg waren, of dood. En hij zou blijven leven.

Met een lichte frons liep de kater langs de Windclan grens. Nu alles zo op scherp stond met Bloodclan liep hij liever nog een keer een extra patrouille. Met zijn formaat en kracht werd hij nog niet zo snel neergehaald en zelfs al was hij een hele tijd medicine cat geweest, hij had zijn vechttechnieken prima bijgehouden. En voor nu zag het er rustig uit.. Wist hij veel.

{Eerste post voor Burnetpaw}