Home is where you are.

De oudere katten waren enkel blij weer terug te zijn in hun oorspronkelijke territorium. Voor haar en andere die apprentice waren geworden tijdens de reis, was dat echter niet helemaal het geval. Dit gebied was haar even vreemd als de bergen. Sterker nog, het was vreemder. Ze wist niets anders dan reizen, het enige wat ze kende van dit territorium was de nursery en andere delen van het kamp. Voor haar was het normaal te reizen, of tussen de bergen  te klimmen en uit te moeten kijken voor roofvogels. Hier tussen de donkere bomen voelde ze zich niet meer of minder thuis dan daar. Toch vond ze het, wel, saai eigenlijk om hier in één gebied te blijven. Haar nieuwsgierigheid ging verder dan deze bedachte grenzen. Hoe dan ook, de poes was jong en kon zich makkelijk aanpassen. Allereerst moest ze dit gebied beter verkennen, en dat was ze vandaag gaan doen. Eerder had ze een eekhoorn gevangen, die ze tussen haar kaken geklemd had. Toen ze echter bij een klein beekje aan kwam legde ze die even naast zich neer, om zich aan het koele water tegoed te doen.

[Briarlightthorn]

Briarthorn was op jacht geweest, de prooistapel moest gevuld worden, ondanks dat ze twijfelde over de methodes van haar clan. Ze zuchtte zachtjes, terwijl ze de vole begroef en de plek in haar kop opsloeg. Later moest ze hier terug komen om dr prooi op te halen, maar nu eerst had ze belangrijkere dingen aan d'r hoofd. Ze had de geur van een zeer speciaal persoon geroken en met opgestoken oortjes volgde ze het geurspoor.
Een licht brandend gevoel vlamde op in haar borst, terwijl ze door het struik geval kroop en de prachtige kattin voor haar zag staan. Rustig sloop ze erop af en gaf Astershred een kopje. "Hey darling," miauwde ze op een zachte toon, waarna ze de kattin een lik tussen d'r oren gaf en naast d'r ging zitten. "Succesvolle jacht?" vroeg ze, doelend op de geur van eekhoorn die rond haar partner hing.

[Het valt me nu pas op dat je Briarlight hebt geschreven xD]

Na een warme dag als deze was niets zo welkom als een aantal slokken ijskoud water. Niets, behalve de aanraking van één bepaalde kat. Toen ze zacht geritsel achter haar hoorde was ze meteen op haar hoede, echter vulde al snel een bekende geur haar neus gaten. Snel genoeg streek de kop van Briarthorn langs het hare en Astershred spinde tevreden onder haar aanraking. "Hey darling," miauwde de ander zachtjes. "Hey," sprak ze liefdevol terug toen ze een lik tussen haar oren kreeg. Vol affectie duwde ze haar neusje in de wang van de ander."Succesvolle jacht?" met een vrolijke twinkeling in haar ogen keek ze naar de eekhoorn die naast haar lag. "Wat mij betreft hebben ze teveel haar, maar er is vast een elder die ik hier blij mee kan maken," sprak ze geamuseerd waarna haar ogen even over de andere poes heen gleden. Starclan, ze had zoveel geluk. "You look absolutely stunning,"


Oh wow, dat krijg je als je moe bent :'D Zal het aanpassen!

Zachtjes snorrend ging ze naast haar partner zitten en legde haar staat over die van haar heen. Het voelde altijd veel beter om bij Astershred te zijn, dan op menig andere plek in het territorium. Hier kon ze zichzelf zijn tenminste en kon ze kwijt waar ze mee zat. "Het is vooral de staart waar je vanaf moet blijven," grinnikte ze zachtjes, toen ze het commentaar van de kattin aanhoorde. "Maar misschien kunnen we kijken of we iets kunnen vinden dat wél in je smaak valt," vervolgde ze daarna met een speelse blik in haar amber kleurige ogen. Een kleine glimlach speelde op haar lippen, toen ze de woorden van Aster hoorde en gaf haar een liefdevol kopje en een lik tussen d'r oren. "You should see yourself," miauwde ze daarna terug.

"Het is vooral de staart waar je vanaf moet blijven," grinnikte de ander zachtjes. Astershred haar oogjes twinkelden vrolijk .Misschien had ze gelijk, toch had ze veel liever een stevige waterrat. Veel vlees, weinig vacht. "Maar misschien kunnen we kijken of we iets kunnen vinden dat wél in je smaak valt," er kwam een speelse blik in haar ogen. "Oh dat heb ik al gevonden, en ze staat recht voor m'n neus,"ze kwam iets dichterbij en beet speels in het oortje van de ander, alvorens rustig lachen los te laten en haar kop te laten rusten op de schouders van de ander. Ze complimenteerde haar, zoals ze al zo vaak had gedaan. Toch bleven haar woorden altijd gemeend. Een zacht, tevreden geronk steeg op uit de poes haar keel toen ze nogmaals een lik tussen haar oren kreeg. "You should see yourself," een glimlach sierde haar lippen en kort sloot ze tevreden haar ogen. "Hoe is het met je?" ze opende haar ogen weer en keek wat omhoog, haar kop nog altijd rustend op de schouders van Briar. "Ik blijf het vreemd vinden om nu zo'n klein, vast territorium te hebben,"

Ze snorde zachtjes toen ze het complimentje van Astershred kreeg. De meeste katten zouden dit zoetsappige gedrag niet vinden passen bij Shadowclan, maar zelfs zij verdiende wat liefde van tijd tot tijd. Vooral nu, nu er zo veel katten verdwenen of dood gingen. Vermoord werden zelfs. De tabby schoof zichzelf nog wat dichter tegen de kattin aan en legde haar kop in d'r nek. "I love you, you know," miauwde ze zachtjes, voldaan. Ze keek de kattin liefdevol aan, toen ze haar kop uit diens nek haalde. Daarna haalde ze haar schouders op. "Het is wennen, om hier te zijn. Immers hebben wij het territorium nooit gezien," miauwde ze daarna. "Ik vraag me af waarom we niet gewoon in de bergen konden blijven. Zo slecht was het daar niet, goed, de vogels waren irritant, maar de Tribe was aardig." Ze keek weg van Astershred. Het was niet dat ze niet blij was weer thuis te zijn, immers was ze wel geboren in dit gebied. Maar om als net apprentice weg te gaan en als volwaardig warrior terug te komen, voelde toch heel erg vreemd aan. Alsof dit niet meer haar thuis was.

"I love you, you know," die woorden lieten haar zachtjes spinnen. De poes was nooit echt bezig geweest met dat hele spel van liefde waar vele apprentices in verzeild raakten, haar liefde voor de ander was er altijd al een beetje geweest. Deze was niet ontstaan door een overvloed aan puberale hormonen, maar uit een diepe, emotionele connectie. Als dat ergens op sloeg. "And you know I love you too," sprak ze geamuseerd terug, waarna ze de ander vroeg hoe het met haar ging. Niet omdat het beleefd was, maar omdat ze er oprechte interesse in had. De ander haalde haar schouders op. "Het is wennen, om hier te zijn. Immers hebben wij het territorium nooit gezien," Astershred knikte instemmend, zo voelde zij het ook. "Ik vraag me af waarom we niet gewoon in de bergen konden blijven. Zo slecht was het daar niet, goed, de vogels waren irritant, maar de Tribe was aardig." toen ze opkeek had de ander haar ogen afgewend, wat haar ietwat verbaasde. De poes streek met haar staart langs Briar's wang en probeerde de andere kat haar zo aan te laten kijken. "Briar, I feel the same way," ze glimlachte geruststellend. "Ik blijf het vreemd vinden dat we zo lang hebben gereisd en zo hard hebben gevochten voor dit gebied. Niet dat er veel mis mee was, maar de bergen waren ook prima. Toen hadden we geen last van de Bloodclan," ze haalde haar schouders op. "Oh, over de Bloodclan gesproken. Ik heb laatst een lid van hen ontmoet, hij was helemaal niet moordlustig, eigenlijk. We hebben gepraat, hij wilde zelfs mijn vragen wel beantwoordden," menig ander kat had haar waarschijnlijk onwijs op haar kop gegeven doordat ze zo vriendelijk met een Bloodclanner was omgegaan, maar voor Briarthorn had ze geen geheimen.