[Oceanbreeze] Lady Stardust

De zilverpels stond hoog aan de hemel. Oceanbreeze voelde een rust en kalmte nu ze weer onder de eindeloze hemels van Starclan rustten. Af en toe dreef een wolke voorbij en volgde de jonge Leader die met haar ogen tot de fonkelende sterren weer tevoorschijn kwamen. Er was rust, eindelijk rust in het kamp. Hoewel er vast nog voldoende te doen was, voelde ze zoch beter in het territorium waarin ze was opgegroeid. Al kon ze zich wel voorstellen dat het voor de kits wat lastiger was. Ze hadden enkel verhalen gehoord maar nooit de wind en eindeloze vlakten ervaren.

Er klonk een korte zucht en de jonge kattin spitste haar oren. Voordat ze langzaam opstond vanuit haar nest en met soepele passen in de richting van het geluid liep. Haar blauwe ogen stonden kalm toen ze zocht naar de andere kat die op dit late uur wakker was. Ze fronste even toen ze doorhad dat die kat niemand minder was dan Spottedpaw, de dochter van Tigergaze en Tigerspots. "Spottedpaw?" Mauwde ze met een licht vragende ondertoon. Zich zorgen makend om de kattin die ze ook als haar dochter zag.

De sterren die zo rustig en vredig boven haar hoofd fonkelden zorgden ervoor dat ze een rust in haar lichaam voelde wederkeren. Het was goed zo, dit was haar plek. Dit was haar territorium en dit was het veilige bekende kamp en hoewel de geur van Bloodclan er nog hing zou die verdreven worden door de geur van Windclan. De jonge Apprentice, die ze als kitten had opgenomen en verzorgd, leek niet in staat om te slapen. Dit territorium was nieuw voor haar, ze was niet opgegroeid in dit kamp met deze katten, zonder zorgen. "Oh hey," Klonk er haperend zodra ze haar dochter begroette. Het mocht dan in werkelijkheid haar achternichtje zijn, maar nog steeds was de jonge kattin belangrijk voor haar. "Oceanbreeze," Mauwde de jonge bengaal, waardoor de Leader knikte. Inderdaad, Spottedpaw was niet langer de enige die op was. "Wat doet u nog op?" Vroeg de jongere kattin waardoor haaar blik even wat strenger werd. "Ik was aan het checken of al mijn kittens wel slapen, morgen heb je weer trainingen," Mauwde ze droogjes en naar waarheid.

De nog kleine bengaalse poes richtte haar groene ogen op de jonge Leader, die tevens haar pleegmoeder was geweest. Ze wist dat er ooit waarschijnlijk wel vragen zouden komen naar haar werkelijke moeder, Tigerspots. Een kattin die het nichtje van haar was geweest, aangezien ze de dochter van haar halfbroer was geweest. Een kattin die nu in Starclan leefde, nadat ze haar leven voor Tigergaze en Mistkit, nu Mistpaw had gegeven. Er werd kort met een oortje getrokken, terwijl ze de jonge gevlekte kattin aansprak op het feit dat ze een oog op hen hield. Haar gestreepte staart tikte op de grond, terwijl de kattin een onschuldige boer-met-kiespijn of in dit geval kat-met-kiespijn blik opzette. Een klein glimlachje brak door op het serieuze gezicht van de jonge Leader en moeder.

Toch duurde het niet lang voordat de andere kattin zichzelf weer een houding wist te geven. Oceanbreeze zat ontspannen terwijl ze de Apprentice de tijd gaf zich te herstellen en een goede reden op te geven. "Ik was.." Begon de kattin, terwijl de Leader haar een vragende blik gunde met haar blauwe ogen, die ook een tikkeltje nieuwsgierig was. Wat was haar pleegdochter zo laat aan het doen? Al hoewel, gelukkig was de kattin in het kamp gebleven. "Ik kon niet slapen." Mauwde de kattin eerlijk, ze wist dat er veel was gebeurd in het relatieve korte leven van Spottedpaw, hetzelfde was het geval voor al haar kittens. De reis, de drama en Bloodclan. Dat alles had waarschijnlijk een behoorlijke impact op de Clan, alsmede de jonge kits. "Dus ik dacht.. Ik ga even buiten naar de sterren kijken, rustig worden en dan weer een poging doen." Het was een goede reden, al maakte de jonge kattin zich nu wel zorgen om de ander. Immers was dat haar taak als moeder zijnde, maar tevens ook als Clanleader zijnde. "Als er iets is Spottedpaw, dan maak ik altijd tijd voor je vrij," Murmelde ze zacht. De groene blik van de ander werd op de Zilverpels gericht. Waarna ze naar Oceanbreeze keek, de kattin had een ontspannen houding aangenomen. "Betekend dit dat u nu niet kan slapen totdat ik weer in mijn nest lig?"[/i] Vroeg Spottedpaw voorzichtig. Oceanbreeze keek haar met een ondeugende blik aan. [b]"Wat denk je zelf, Spottedpaw?" Mauwde ze met een lichte humoristische toon in haar zachte en warme stem. "Als een van mijn kits, ongeacht hun leeftijd niet lekker in hun vel zijn, dan houdt ik tenminste een oog op ze. Ik mag Leader zijn maar bovenal ben ik ook moeder en Warrior, vergeet dat nooit. " Mauwde ze zacht waarna ze opstond en zich uitrekte. "Kom," Mauwde ze wat helderder maar nog steeds zacht, waarna ze haar kit met haar staart wenkte en haar kop even afwachtend schuin hield.

Haar kittens ook al had ze hen zelf niet gedragen konden zeer weinig voor de jonge Leader verbergen. Ze had ze goed leren kennen van kleine kittens, met gesloten oogjes tot aan jonge Apprentices en Warriors aan toe. De oudste halfbroer en halfzussen hadden nu de leeftijd van Warrior. Oceanbreeze hield nog even veel van hen als ze van de rest van de jongere kittens deed. Het was wonderbaarlijk hoe groot een hart kon zijn. Ze beloofde de jonge Spottedpaw dan ook dat ze altijd tijd vrij zou maken voor haar kittens. Als respons leunde de bengaal iets tegen haar aan, waardoor de grijzige kattin vriendelijk snorde. "Dank u," reageerde het poesje met zacht gespin. Waardoor Oceanbreeze haar een vriendelijke en rustige blik gunde en even met haar oortje wiebelde. In stilte het bedankje accepterend.

Hierna gunde ze de bengaal een ondeugende blik. Welke de ander er waarschijnlijk op attendeerde dat ze iets van plan was. Waarna ze uitlegde waarom ze nirt zou slapem totdat al haar kittens dat deden. En ze had er veel... De taken van een Queen waren niet over wanneer een kitten Apprentice werd. Het bleef haar kitten, haar dochter of zoon. Voordat Spottedpaw een reactie kon formuleren op haar vriendelijke en ferme woorden stond de kattin op en nodigde ze de bengaal uit om mee te gaan. De grijzige Leader rekte zich uit terwijl de ander duidelijk zichzelf wakker schudde. "Waar gaan we heen?" Vroeg de gevlekte Apprentice nieuwsgierig. Oceanbreeze keek haar zonder te antwoordden aan waarna ze richting de kampingang stapte. "Nachtpatrouille," Mauwde ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Immers kon het nooit kwaad het territorium in het donker te kennen en in de gaten te houden. Als Spottedpaw toch niet kon slapen, dan zouden ze wat nuttigs doen.

Ooc: Ja klopt :")

Het zachte schijnsel van de maan en sterren zorgde ervoor dat ze de jongere kattin makkelijk in de gaten kon houden. Oceanbreeze verloor de kittens niet snel uit het oog, zeker omdat ze zolang voor de jonge wezens had gezorgd. Het zijn van een moeder zat in haar bloed, net zoals het zijn van een Warrior. Een die het in haar korte leven ver had geschopt. Niemand had het vast verwacht dat de verlegen kitten ooit een Leader zou zijn. Dat Everstar af zou stappen en als Evergreen door het leven zou gaan Er was veel veranderd in de Moons dat zijzelf tot Windclan behoorde. Van ontvoeringen tot gevechtten, het leven van een Clankat zat vol gevaren en avonturen. Toch wou ze niet dat haar kittens zich te snel daarin zouden stortten. Ze hadden al zoveel meegemaakt in hun korte leven, met de reis, het gevecht tegen Bloodclan. Het heroveren van een territorium dat vele van hen nog nooit hadden gezien. De bengaalse kattin leek enthousiast bij het idee dat ze een patrouille zouden lopen. De zilverachtige kattin kon dan ook best wel even haar poten strekken. "Na-" Klonk er een tikkeltje luid voordat de jongere bengaal zich herstelde. "Nachtpatrouille? Echt waar?" Fluisterde de Apprentice blij. Oceanbreeze grinnikte zachtjes waarna ze rustig het kamp verliet, de andere Warriors en Apprentices de rust gunnende.

"Waar wilt u gaan kijken?" Vroeg de levendife jonge kattin. Die duidelijk niet stil kon zitten. "Outlook Rock, vanaf daar kunnen we startten," Mauwde de kattin warm en rustig. Waarna ze haar passen verlengde en het tempo iets verhoogde.

De jongere kat leek het kouder te hebben dan Oceanbreeze zich voelde. Maar dan was de grijzige kattin ook wel gewend aan de koele bries die eeuwig over het territorium heen waaide. Een bries wat goed bij de naam van Windclan paste. Haar blauwe ogen weerspiegelden het licht van de maan, wanneer ze omhoog keek en de richting waarop ze moesten lopen peilde. Een zacht geluid van een uil, deed de jonge Apprentice dichter naar haar toe stappen. Zodra ze sprak keek de jongere bengaal haar aan waarna ze enthousiast verkondigde dat Crowcall haar al naar de Outlook Rock had meegenomen. "Outlook Rock ken ik!" Spinde de jongere poes. Waardoor Oceanbreeze haar even vragend aan keek. Zou de ander die ook in het donker kunnen vinden? "Crowcall heeft die laten zien bij onze eerste training," Vervolgde ze. De kattin hopte vrolijk achter haar pleegmoeder aan. Oceanbreeze wist dat ze ooit met de jongere kattin over haar moeder moest spreken. De moeder was haar nichtje geweest en de zus van Lizardpath. "Ik ben er toen helemaal zelf op geklommen!" Verklaarde de jonge kattin trots waardoor Oceanbreeze tevreden snorde. Het was goed om te weten dat Spottedpaw een conditie ontwikkelde. Immers moesten Windclanners veel rennen.

Oceanbreeze kende het territorium, zelfs na de afwezigheid ervan. Haar blauwe ogen waren kalm en helder, alert op de omgeving. In de nacht was alles rustig, sterren flikkerend boven haar hoofd, een maan die een zwak lichtschijnsel uitstuurde waardoor de velden iets oplichtten. Het geruis van de wind en het zacht krakende geluid van pootstappen
Vrede. "U gaat binnenkort met de katten daarboven praten? Of niet?" Mauwde haar pleegdochter, een van de vele die ze had gehad. Oceanbreeze knikte enkel, waarna ze de blik van de bengaak volgde. "Dat is wel de bedoeling, ja," Antwoordde ze terwijl ze de weg naar de Outlook Rock vervolgde.

Spottedpaw was waarschijnlijk nog moe van de lange tocht alsmede van de trainingen waardoor ze en rustig maar stevig tempo aanhield. De Outlook Rock was de perfecte plek om alles in de gaten te kunnen houden, zeker voor de kleine Windclanners en hoewel iedereen moest leren de rots te beklimmen, had zijzelf daar al ervaring in. "Vindt u dat eng?" Vroeg de Apprentice nadat ze haar blik op zocht. Oceanbreeze schudde even haar kop. "Starclan zijn onze voorouders. Ik heb geen nood aan angst richting hen," Verklaarde ze enkel. Zodra ze de rots zag sprong ze soepel naar boven toe en nam ze plaats.

Oceanbreeze was niet bang voor haar voorouders, Starclam had vast de juiste kennis en wijsheid in pacht om haar te helpen de Clan te leidden. Zolang ze met eem goed hart de leiding nam over Windclan was er geen probleem waarover ze zich zorgen moest maken. "Nee oké, maar ze weten zoveel," mauwde Spottedpaw. Inderdaad; Starclan wist veel, meer dan de Leaders. Ze keken dag na dag op hen neer. "Wat als u een gekke profetie krijgt ofzo?" Vroeg de jonge Apprentice. "Dan probeer ik met de profetie te werken," mauwde ze kalm. Starclan zou haar leven niet onmogelijk maken. Oceanbreeze sprong op de Outlook Rock en haar pleegdochter kwam soepel achter haar aan. Spottedpaw kwam naast haar zitten, over hun territorium uit turend, het uitzicht was geweldig. "Als u .. mama ziet.. Zou u.." Begon de bengaal waardoor Oceanbreeze haar een vragende blik gunde. "Nee laat maar." Vervolgde ze. Oceanbreeze wierp een warme vragende blik op de jongere kattin. "Wat wou je vragen Spottedpaw?" Mauwde ze zacht.

Oceanbreeze was echt wel bang voor dingen; echter had ze al vroeg geleerd om haar angsten onder ogen te komen en ervan te groeien. Ze was een verstandige kat en hoewel ze echt niet alles wist en fouten zou maken; was ze zich er ook van bewust dat vele nog jonge katten misschien wel tegen haar op keken. "Nee, niks belangrijks," Mauwde de jongere kattin waardoor de jonge Leader stilzwijgend de nachthemel en het territorium bewonderde.