[Medicine cat ceremonie] Silence strikes like a hurricane

Langzaam opende de zilvertabby haar ijsblauwe ogen. Voor een moment keek ze verward om zich heen. Waar was ze ook al weer? Al snel kon ze het zich weer herinneren. De wolkenvloer verraadde eigenlijk het meeste al wel. Dit was Starclan. Een plaats waar ze tot nu toe pas twee keer eerder was geweest. De eerste keer was toen ze Medicine Cat Apprentice werd. De tweede keer werd ze naar boven geroepen omdat er iets mis was met Acefray. Dat was nog in de bergen geweest. Deze keer was het om - hopelijk - haar volledige naam te ontvangen. Alleen daarvoor was natuurlijk wel een Starclanner nodig. De twee ijsblauwe ogen keken vluchtig om zich heen. Er was zo snel niemand te zien. Rousepaw zuchtte even. "Hallo?" probeerde ze voorzichtig. Als er nu niemand zou verschijnen zou de moed helemaal in haar schoenen zinken. Ze was een hele zekere kattin, tenzij het om haar werk ging. Tijdens zulke momenten leek die zekerheid als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Niet dat het haar zou stoppen. Nee, zeker niet. Moons lang had ze hier voor gewerkt, alle kennis van Mistgaze in zich opgenomen. Ze zou niet falen, niet nu. Er rolde een min of meer opgeluchte zucht over haar lippen toen er een figuur verscheen. Een Starclanner.

Er waren vele manen al voorbij gegaan sinds haar dood en vele medicine cats hadden haar al opgevolgd. Vandaag was dan ook de dag dat er een nieuwe medicine cat bij zou komen. Ze had geduldig zitten wachten op de poes nog voor deze haar neus tegen de moonstone had gedrukt. Zodra de poes begon te verschijnen in Starclan begon ze haar kant uit te lopen. In eerste instantie leek het erop dat Rousepaw haar niet zag, maar al snel kwam er een opgeluchte zucht van de medicine cat apprentice toen ze haar wel zag. Een zachte blik verscheen op haar gezicht terwijl ze maar de poes toeliep en voor haar stil bleef staan. "Welkom Rousepaw," Sprak ze de medicine cat apprentice aan. "Klaar om je volledige naam te ontvangen?" Ze wachtte op een bevestigend antwoord van de medicine cat apprentice voor ze verderging. "Je hebt hard getraind om de wegen van een medicine cat te leren en zal je clan nog vele manen dienen." Ze bleef kort stil voor ze verder ging. "Rousepaw, beloof je om de manieren van een medicine cat hoog te houden, om los te staan van de rivaliteit tussen clans en om alle katten gelijk te behandelen, ook al kost het je je leven?" Ze wachtte op een antwoord van de medicine cat apprentice voor ze verder ging. "Dan bij de krachten van Starclan geef ik je je volledige naam als een medicine cat. Rousepaw vanaf dit moment zal je bekend staan als Rousebell, Starclan heet je welkom als volledig medicine cat van Thunderclan." Na dit uitgesproken te hebben legde ze haar kop op het hoofd van de apprentice, waarna ze een stap achteruit deed.

Het duurde even voor de kat duidelijk te zien was. Een kattin met een typische vacht vol sterren. "Welkom Rousepaw," sprak de Starclanner haar aan. "Klaar om je volledige naam te ontvangen?" Was dit dan recht de officiele goedkeuring hiervoor? De zilvertabby zat weer eens zonder woorden en gaf dus maar een bevestigend knikje. "Je hebt hard getraind om de wegen van een medicine cat te leren en zal je clan nog vele manen dienen." Een korte stilte volgde na de woorden van de kattin. Ze had geen idee waarom maar het leek simpelweg op zijn plaats te zijn. "Rousepaw, beloof je om de manieren van een medicine cat hoog te houden, om los te staan van de rivaliteit tussen clans en om alle katten gelijk te behandelen, ook al kost het je je leven?" Rousepaw slikte snel de lichte brok in haar keel wel zodat ze een fatsoenlijk antwoord zou kunnen geven. "Ja, dat beloof ik." Haar stem helder en duidelijk met slechts in lichte vleug aan spanning. Dit was een belofte die ze zonder twijfel kon geven. Zoals de bedoeling er van was, natuurlijk. "Dan bij de krachten van Starclan geef ik je je volledige naam als een medicine cat. Rousepaw vanaf dit moment zal je bekend staan als Rousebell, Starclan heet je welkom als volledig medicine cat van Thunderclan." De Starclanner legde haar kop op Rousebell's hoofd. Op haar beurt likte de zilvertabby de schouder van de kattin. De ander zette een stap achteruit waarna alles begon te vervagen. De wolken, de sterren op de Starclanner's vacht. Het was tijd om terug te gaan naar de Highstones. "Danku," wist Rousebell nog net uit te spreken voor alles helemaal zwart werd en ze haar ogen opende in de grot.