Dan doe ik het zelf wel.(Iedereen welkom)

Een witte vacht kwam tevoorschijn tussen de blaadjes, de apprentice die toestemming had om het kamp te verlaten, liep dus nu hier. Het Bloesembos was mooier dan hij had gedacht, zo mooi, hier moest hij vaker zijn. Kon hij inspiratie opdoen voor liedjes, want hij wou daarmee bekend worden. Maar nu was hij hier op zich zelf te trainen, aangezien Bluepelt dat niet deed, dus daarom was hij hier. Hij zal zijn eigen manier om te jagen ontdekken en zal geen mentor nodig hebben. Palominopaw stapte door het bloesembos en sloot zijn ogen, wacht, er kwam een nieuw liedje. Ja, dit werd hit! Palominopaw neuriede de woordjes zachtjes en dacht er over na, ''Het is tijd'' Ja, zo iets, ''Tijd om te feesten'' Hij wist het opeens! Hij opende zijn ogen en gooide zijn kopje in de lucht, ''Yeay! Let,s go!'' Hij liep naar achteren, met zijn kop gebogen, hij keek een soort van vals. Maar keek toen weer vrolijk en stopte met lopen.

Het is tijd.
Tijd om te feesten!
Ja dat is feit!
Wild, als de wildste beesten.

Katten, doe mee!
Laat de prooi maar gaan!
Nu geen tijd daar voor''

Palominopaw schreeuwde het bijna, maar zong toch, het was Rockstijl, dus erg wild. Hij ging op zijn achterpoten staan en sloeg met zijn voorpoten in de lucht. ''Raaw! Ik ben wild, tijd voor feest'' hij landde weer op zijn voorpoten en ging verder.

Ik ben misschien gestoord.
Maakt niets uit.
Want zeg dit voort!
Het is Palo die zich uit.

Ref: Tijd voor een feest.
Een feest in deze clan.
Wat er nog niet is geweest.
Wat vindt gij er van?

Tijd voor een feest.
Een feest in deze clan.
Wat er nog niet is geweest.
Wat vindt gij er van? Dovepaw mocht de rest bij verzinnen, maar Palominopaw vond hem goed gelukt. Hij had niet in de gaten dat er meederen/een kat was bijgekomen, pas toen hij stopte, merkte hij het.

Oddpaw lag ontspannen op een hoge, dikke tak van een van de bomen. Hij viel bijna in slaap toen er een appel op zijn kop viel. "Whoa!" Riep hij van de schrik, maar kalmeerde snel en zei toen: "Waarom moeten die bomen mij toch altijd hebben?!" Hij dacht terug aan toen hij een keer er uit was gevallen en aan die keer dat hij werd weggejaagd door een of andere grote vogel. Hij herstelde zijn evenwicht en probeerde te slapen, maar dit keer werd hij gestoord door iets wat letterlijk klonk als kattengejank. "Wat nu weer?" Gromde hij licht
geergerd en klom omlaag. Alle prooi zou nu zeker weten weg zijn, dus het had ook geen zin meer om nu te gaan jagen. Hij zag een kater, een paar vossenlengten van hem af. De kleine witte kat was degene die het lawaai maakte. Oddpaw liep naar de kat toe en hoe dichterbij hij kwam, hoe erger het lawaai werd. Toen hij achter de witte pluisbal stond probeerde hij zijn oren te bedekken met zijn voorpoten. Toen de kat klaar was trippelde Oddpaw naar hem toe en siste: "Kun je ook wat zachter doen?! Er zijn katten die proberen te slapen!" Hij bekeek de kleine witte kat iets beter en herrinnerde dat hij hem met zijn kleine zusje Dovepaw had zien praten. "Zeg, ben jij niet die kater die op mijn zusje verliefd is?" zei hij na een poosje en begon zijn gezicht te wassen.

(inspiloos)

Featherleaf trippelde door het bos, met haar kop in de lucht om prooigeuren op te vangen. Ver weg rook ze een eekhoorn, maar besloot het erop te wagen. Toen ze niet meer ver was van haar prooi, sprong ze in een boom en kwam zo dichter bij de eekhoorn. Met een welgemikte sprong belandde ze op de tak van haar prooi. Ze sloeg haar klauwen uit en doodde snel de eekhoorn. Ze was best blij, de eekhoorn had niet eens een kik gegeven. Featherleaf sprong uit de boom en nam haar buit mee. Ze liep weer verder, op zoek naar andere prooi, toen ze opeens kattengejank hoorde. Dat dacht ze toch, maar ze liep op het geluid af en besefte dat het een liedje was! De tekst vond ze best goed, en Feather wou er juist iets van zeggen, maar een andere kat was haar voor. Ze zag Oddpaw op hem mopperen. Featherleaf miauwde zachtjes: "Ik denk niet dat je echt aan het jagen bent, Palominopaw. De Clan heeft voedsel nodig. Je kan wel erg goed zingen, maar het spijt me, daar is nu geen tijd voor..." Featherleaf zuchtte. Ze wilde de leerlingen helemaal niet zo streng aanpakken, maar wat moest ze anders zeggen?
Haar gedachten dwaalden af. Nu Bladval was gekomen was er minder prooi dan anders. Ze besloot nog wat te gaan jagen. " Wil je niet met mij jagen? Dan kan ik je vaardigheden ook beoordelen." miauwde ze met een glinstering in haar ogen. Ze wilde graag mentor worden, maar dat zat er voorlopig nog niet in. Daarom hield ze zich maar bezig met andere leerlingen. Featherleaf hoopte dat ze het niet erg vonden.

Onderwerp: Re: Dan doe ik het zelf wel.(Iedereen welkom)