Just leave me alone!

<sub>Coyotepaw had nogal een slopende en teleurstellende dag gehad. Ze wilde gaan jagen, maar vissen was zó moeilijk! Ze snapte niet hoe katten dat konden. En ze was vastbesloten geweest om een vis te vangen. Ze had uren aan de kant van de rivier gezeten, zonder enig resultaat. Nouja, ze had haar zwemskills kunnen oefenen, en dat was wel aardig. Maar ze had geen vis weten te vangen en daar baalde Co ontzettend van. Wat het nog erger maakte was dat ze ook die ene muis die net de grens overgegaan was niet wist te vangen. Dat stomme beest had een holletje weten te vinden en dus was Coyotepaw met lege poten het kamp weer ingewandeld. Verslagen was ze rechtstreeks naar een stil hoekje gelopen, en zat daar nu mokkend naar haar poten te staren. Er waren al meerdere katten op haar afgekomen of ze met hen wilde samentongen, en elke keer had ze bot nee gezegd. In haar ooghoek zag ze weer een kat haar kant op komen en Coyote zuchtte diep. Verdorie was iedereen zo dom dat ze niet konden zien dat ze met rust gelaten wilde worden?

- Butterstar eerst!</sub>

_{Met een nijdige blik keek ze de kant van de ander op, toen ze zag dat het haar moeder in hoogst eigen persoon was. O jee, daar zou je het hebben. "Coyotepaw. Heb je toevallig ergens hulp mee nodig lieverd?" miauwde Butterstar, waarna Co boos naar haar poten keek. Hmpf. "Ik, eh... nee." besloot ze. Haar moeder hoefde niet te weten dat ze een ramp was in vissen. Het was de job van een mentor om haar dat aan te leren. Maar... goed dan. "Nou, het zit eigenlijk zo..." begon Coyo langzaam, waarna ze haar moeder eventjes aankeek. "Ik kan niet vissen," Zo. Dat was eruit. Nu afwachten wat de reactie was van de Riverclanleader.}

_{Coyotepaw wist niet dat mama Butter ook niet vissen kon. Och waar maakte ze zich ook druk om? De leader van riverclan kon het zelf ook niet! Coyo kalmeerde een beetje, en glimlachte zelfs toen ze een lik over haar bol kreeg. Nou dan was ze gelukkig niet in haar eentje. "Maar ik kan het nog leren! Ik ben nog lang geen warrior toch?" miauwde ze hoopvol. Ja, ze kon het nog leren. En met de hulp van haar mentor zou dat helemaal lukken toch? En warrior worden, dat duurde nog wel een half jaar zolang Co zo door bleef gaan, de kluns die ze was. "Of wil je me al op 8 moons warrior maken?" miauwde ze gewaagd, met een grote grijns op haar gezicht. Het zou wat zijn, jongste warrior van het woud. Klonk wel lekker.}