{Tallshadow} Words on the winds

De woorden van Oceanbreeze spookten nog door zijn kop heen toen hij terug liep naar het Shadowclan kamp. Een Windclanner die bloodclanner is geworden en wist ervan dat ze kwetsbaar waren. Dat leek hem totaal niet om eerlijk te zijn. Smokebreath liep dan ook in een strakke lijn richting de leaders den. Hopelijk zat Tallshadow er zowaar ook een keertje in. De kater gedroeg zich niet als een leader en het stoorde Smokebreath enorm. Waarom hij ook zo zat te treuzelen om zijn levens te halen was Smokebreath ook een raadsel. Hij gromde wat binnensmonds, waarna hij de leiders den in stapte. "Tallshadow?" bromde hij.

Het voordeel aan een eigen den was dat wanneer je niet wilde dat anderen je stoorden, ging je gewoon naar de den van Ace. Niemand die hem daar zocht. Probleem was wel een beetje dat je dat dus ook eigenlijk moest doen, en niet - zoals Tall - je tactiektekeningen gewoon alsnog in je eigen den proberen te maken. De kruiden van Ace werkten ook veel fijner als tegenstanders dan deze vage bolletjes die hij gevonden had in het hoekje van zijn den. De kater hoopte gewoon met heel z'n hart dan het geen overblijfsel was van een van de voorgaande bewoners.
Veel tijd om daarover na te denken had hij ook niet, want een grom maakte hem erop alert dat een grote grijze kater zo zou komen binnenstappen, en net voordat die dat ook eigenlijk deed, wist Tall het voor elkaar te krijgen om zijn bolletje eindelijk stil te krijgen en de pijlen af te ronden. Anders zat hij daar steeds mee in zijn hoofd terwijl de voormalig medicine cat met hem sprak. Hierbij was hij wel weer vergeten dat het binnenkomen van Smoke een windvlaag veroorzaakte, miniem, maar genoeg om zijn bolletjes allemaal te doen verplaatsen. Even keek Tall weemoedig naar zijn meesterwerk, maar wendde toen zijn blik naar de ander en hield zijn hoofd vragend schuin. "Smokebreath?" Mauwde hij, half begroetend half nieuwsgierig. Een bezoek van Smoke aan Tall had nooit een gezellig sociale reden, geen idee of dat aan de kater in het algemeen, of aan Tall specifiek lag.

Zowaar, het was mogelijk. De Shadowclan leader was in zijn eigen den te vinden. Smokebreath ging er geen doekjes om winden. Hij ging zitten voor de pluizige leider en legde zijn staart langs zich heen. De punt bewoog lichtjes heen en weer. Misschien was hij ook al bij voorbaat iets geërgerd. Niet helemaal netjes maar hij was ook niet perfect of wel dan.

De rookkleurige kater richtte zijn intense gele blik op de clanleader. "Oceanbreeze heeft me benaderd bij fourtrees. Ze had een waarschuwing voor je." sprak hij met zijn zware stem. Zijn blik was serieus, maar er zweefden ook zorgen in zijn gele ogen. Hij had geen idee of tallshadow het serieus zou nemen.

Die kater voor hem was oprecht doodeng, het was niet eens de grootte, of de grijze vacht, maar het was gewoon de volledige aura die frustratie en vermoeidheid uitstraalde. Vermoeidheid dan specifiek vanwege jou natuurlijk, want no way dat Smoke zichzelf snel vermoeiend zou vinden. Tall moest dan ook zijn best doen niet met zijn ogen te rollen bij het zien van de bewegende staart en hield in plaats daarvan zijn glimlach. Dat bleek een goede keuze.
"Ocean?" Mauwde hij verbaasd, toen Smoke met de deur in huis was gevallen. "Vertel." Zijn blik stond nu serieus, Ocean zou nooit zomaar met een Shadowclanner praten en een boodschap doorgeven als het niet heel belangrijk was. Vandaar ook dat zijn 'vertel' er wat bazig uitkwam, maar dit kon geen goed nieuws zijn en zou wel weer heel wat nieuwe problemen inluiden.

Smokebreath bestudeerde Tallshadow stilletjes en een licht goedkeurend knikje kon ervanaf bij zijn serieuze blik. Dat leek er meer op. Als de kater zich deze houding nou aan kon leren als het erom ging, dan was er misschien hoop voor Shadowclan. Smokebreath ontspande zich dan ook zichtbaar wat. Hij had zich ingesteld op het ergste en verwacht dat hij Tallshadow letterlijk aan zijn oren erbij moest slepen. Dat dit niet nodig was, was een meevaller.

"Oceanbreeze heeft me verteld dat één van de Windclan warriors zich waarschijnlijk heeft aangesloten bij de Bloodclan," miauwde Smokebreath, zijn toon serieus en twijfelachtig. "Indien dit waar is, en ik vermoed dat ze dat vrij zeker weet als ze dit ons verteld, heeft deze kat kennis van het feit dat zowel Shadowclan als Windclan nog geen leiders hebben met negen levens. Dus dat we kwetsbaar zijn." Hij boorde zijn blik in die van Tallshadow. "Oceanbreeze adviseert om zo snel mogelijk je levens te gaan halen, voordat Bloodclan gebruik gaat maken van deze kans en ik ben geneigd om het daarmee eens te zijn."

Hij wist niet zo goed of hij diep gefrustreerd moest zuchten of gewoon een beetje 'are you kidding me'-achtig moest kijken toen hij merkte dat Smoke minder gespannen was. Dit kwam waarschijnlijk alleen maar doordat Tall er serieus op in ging, wat een vertrouwen weer van zijn clangenoot. Hij besloot dus de 'are you kidding me'-blik te gebruiken, maar stapte toen Smoke begon met praten snel weer over op zijn serieuze.
Het nieuws ging over een overgelopen Windclankat, wat Tall lichtelijk verbaasde aangezien clans dit vaak stil hielden omdat het niet per se goede propaganda was om te melden dat de katten je clan verlieten voor een moorddadige groep katten. Aan de andere kant was dit Ocean en deed het hem goed dat ze hem hiermee vertrouwde. Smoke ging verder en vertelde het probleem wat hiermee gepaard ging, wat kort ook in Tall's hoofd was opgekomen. Hij keek dan ook lichtelijk geamuseerd op toen Smoke ook nog een gaatje zag zijn eigen mening te geven. "Bedankt voor je mening," Mauwde de kater grinnikend, maar maakte toen een 'alle gekheid op een stokje'-gebaar en ging op de serieuze voet verder. "Bedankt voor het melden, ik heb inderdaad ook overlegd met Acorn en we waren al tot de conclusie gekomen dat ik pas echt leider zal zijn wanneer ik die levens heb," Hierbij keek hij wat twijfelachtig, nog steeds niet zeker of Starclan ze zou geven. "Hij is een patrol aan het bedenken, omdat mijn 'levenskwestie' nogal gevoelig ligt bij sommigen kost dat tijd," Er waren genoeg katten die Tall liever niet zijn levens zouden zien halen.

Smokebreath moest zeggen dat dit niet zijn favoriete plek was om te zijn. Zijn eerste aanvaringen met Tallshadow gingen ver terug. Toen had hij Littlestream om nog over te waken, maar die tijden waren voorbij. Sindsdien was Smokebreath alleen maar verder verbitterd. Rustiger, maar pessimistischer. En het had zijn band met Tallshadow verre van verbeterd, aangezien hij de kater toch altijd in zijn hoofd linkje aan de kleine grijze poes.

"Ik denk dat dat wel zal helpen met je positie," reageerde de kater rustig. "de uiteindelijke keuze ligt bij Starclan. Wanneer Starclan ervoor kiest om je negen levens te geven zal de rest van de katten in dit woud ermee moeten leven." Inclusief hijzelf, maar dat voegde hij er maar niet aan toe.

Nog steeds onduidelijk wat het precies was met deze kater, inmiddels was Tall er relatief van overtuigd dat het inderdaad de pik op hem persoonlijk was en dat Smoke lief kon zijn als hij wilde, maar tsja, Tall was niet meer de fluffy kitten van vroeger en Little was er niet meer om Smoke te melden dat Tall best leuk was. Beetje vervelend dat de ouwe rot dacht dat hij in zijn eentje een beetje het verdriet om Little's vertrek mocht opeisen, daar had Tall ook deel in. Maar dit soort gedachten waren niet opbouwend, dus stopte hij ze even ver weg en probeerde zonder verdere oordelen te luisteren naar wat Smoke hem te zeggen had verder.
Bij het horen ervan kon een grinnik er wel vanaf. "Zeker waar," Mauwde hij, met een geamuseerde twinkeling, zich er ten volle van bewust dat tegenover hem waarschijnlijk zo'n betreffende kat zat. "Maar ik word liever niet in mijn slaap vermoord omdat mijn patrol onzorgvuldig is samengesteld," Na die aanslag van Nightthorn eerder was Tall wel iets voorzichtiger geworden in wie er allemaal mee mochten.

De kleinste hint van een glimlach speelde toch even kort op Smoke's lippen toen de kater eventjes begon te grinniken, maar zijn gelaat werd al snel weer bloed serieus bij het horen van de volgende woorden. "Zulk gedragingen zijn Shadowclan onwaardig," gromde hij, "ik hoop dat je het vertrouwen op kan diepen dat de meeste katten van je clan toch niet tot zo'n laag niveau zullen zinken."
Zijn priemende gele blik gleed even naar het kamp achter hem, maar vervolgens keek hij weer naar Tallshadow. "Ik ga niet proberen te verhullen dat ik twijfels heb over je leiderschap Tallshadow," bromde de kater, "en je zult het ook zeker van me horen wanneer je je als een stompzinnige kitten gedraagt, maar ik mag hopen dat je erop vertrouwt dat een enkele rotte muis niet de hele prooistapel om zeep helpt."

Oh help, nog voordat hij goed en wel had kunnen genieten van de eindelijk veroorzaakte miniglimlach, wat, mind you, bij Smoke een zondoorbraak in de moessontijd was, had Tall hem alweer om zeep geholpen. Beetje jammer wel. Bovendien vond de kater het ook lastig in te schatten of zijn uitspraak 'shadowclan onwaardig' was, of het eventuele omleggen van je leader. Persoonlijk vond Tall dat laatste namelijk wel iets heftiger dan 'shadowclan onwaardig'. Probeer 'normaal persoon onwaardig' of 'het leven onwaardig' en dan kwam je misschien was dichter in de buurt. Afijn. Voor Tall kon bedenken of hij het ging riskeren deze vraag te stellen sprak Smoke alweer en kon Tall niets anders dan een lach laten voor hij zich snel inhield en de ander aankeek. Dat niet verhullen ging Smoke maar al te goed af helaas.
Either way, de ander had naast die volledig overbodige opmerking ook nog een wijze les voor hem in petto, dus de leider knikte al snel weer braaf en glimlachte toen een beetje vreugdeloos in antwoord."Ah maar dat is het fijne aan rot Smoke," Mauwde hij, terwijl het puntje van zijn staart heen en weer bewoog. "Rot verspreidt zich. Graaft zich in. Een rotte muis zal de prooistapel dan wel niet om zeep helpen," Mauwde hij, terwijl zijn ogen van twinkel lichtelijk naar vonk gingen, dat de ander dit niet inzag frustreerde hem. "Maar de clan zeker wel."

Smokebreath vernauwde zijn ogen bij het woorden van Tallshadow. Het leek alsof de reis de kater toch wat volwassenheid had gebracht. Smokebreath neeg zin kop naar de clanleader in zowaar een respectvoller gebaar, toch verlost van iets van zijn zorgen. "Ik ben blij om deze woorden van je te horen, Tallshadow," bromde de kater, waarna hij weer opkeek en zijn felle gele blik in de ogen van Tallshadow priemde. "Er is een simpele manier om dat te voorkomen." Hij schepte een blaadje op met zijn klauwen en knarste het samen. "Er meteen korte mette mee maken zodra je het ziet." Een zachte grom verliet zijn bek. "Al is het moeilijkste het te zien. Maar ik zal mijn ogen voor je open houden." De rookkleurige kater stond op. "Zolang jij een eervolle leider voor Shadowclan zult zijn en blijven natuurlijk," bromde hij erachteraan.

Typisch Smokebreath. Kwam je met iets onheilspellends en dramatisch aanzetten, kreeg hij accuut respect voor je. Blijkbaar was drama gewoon de taal waarin Smoke communiceerde. Tall haalde bij deze gedachte mentaal zijn schouders op, ieder z'n ding. Er werd hem ondertussen verteld dat het goed was dit te horen - like he said, ieder z'n ding - en dat het moeilijk was om te zien maar dat Smoke zijn ogen open hield. Hier grinnikte Tall even, moeilijk te zien? "De vorige ging een rechtstreeks gevecht aan, als ze allemaal zo levensmoe zijn overleef ik het misschien wel," Grinnikte hij, met wel een twinkeling maar een serieuze ondertoon. Hij had tot nu toe ook gewoon geluk gehad. Vandaar ook dat hij dankbaar knikte om Smoke's aanbod zijn ogen open te houden. "Ik zal m'n best doen," Kon hij verder enkel antwoorden op de laatste opmerking van de grijze kater, want naja, hij zou zijn best doen maar kon niets beloven. Er bestonden veel verschillende opvattingen over eervol to be honest.