Met een kleine tuimeling rolde Thistlekit zijn nestje uit, of eerder, het plekje dat hij vergaart had in zijn moeders nest. Met grote, groene ogen keek hij rond. Met een verbaasde blik keek hij rond, zijn ogen waren nog niet zo heel erg lang open, maar ze begonnen al hun groene kleur te krijgen. Al ergerde het de jonge kit vreselijk dat hij niet goed kon focussen met zijn ogen, dat moest nog komen. Zijn ogen waren nog niet goed genoeg gewend aan afstanden om snel genoeg te accomoderen. Een kleine veer ving zijn aandacht en zijn ogen sperden zich wijder open. ooh.. het zag er pluizig en bruin uit. Voorzichtig hobbelde hij naar het veertje toe en sloeg er met haar pootje tegen aan. Het veertje ging de lucht in, en met grote ogen staarde Thistlekit ernaar tot hij weer op de grond lag. Met een uitgelaten miauw sprong hij erachteraan en sloeg hij weer tegen het veertje aan.