good to see you

(only Redeye and Goldenmoon)

Blacksoul was een heel eind weg vaan haar kamp. Haar rode halsband met een hondentand schitterde in het felle zonlicht. Het was groenblad dus vollop prooi. Maar Blacksoul had geen oog voor de prooi. Ze zou vandaag eindelijk Redeye en Goldenmoon weer zien. Goldenmoon had ze zeker al in geen manen meer gezien, laat staan gesproken. En met Redeye ook niet. Ze liep tussen bomen en struiken. Ze zou zometeen een klein stukje op het windclangebied moeten lopen. Ze rook de oude geur van de windclanpatrouille en een ferme windstoot kwam op haar af. Haar zwarte haren gingen wild heen en weer en de wind floot in Blacksouls oren. Ze begon te rennen. Ze wilde niet al te lang in iemands ander terretorium zijn, dan kreg ze zeker weer problemen. Ze haastte zich. De wind en de zon bezorgde haar rillingen. De Fourtree's kwamen in zicht. daarna de High Rock. Ze begon nu te sprintten en ze begon het warm te krijgen. Het terretorium van de Windclan was ze nu uit. Ze zuchtte van opluchting. De Fourtree's torende hoog boven haar uit. Ze was de eerste die er was. Ze ging onder de High Rock zitten, waar ze hadden afgesproken. Ze krulde haar staart om haar poten heen. Niet veel later rook ze de ommiskenbare geuren van Redeye en Goldenmoon. Blacksoul stond blij op om haar beste en enige vrienden te begroetten.

Goldenmoon had een druke dach gehad. Ze had een paar keer moeten rond gaan en moeten gaan jagen. Maar nu was ze klaar. Nu kon ze eindelijk vertrekken naar vierboom. Daar had ze namelijk af gesproken met Blacksoul en redeye. Twee van haar vrienden dat niet in haar clan zaten. Maar daardoor waren ze niet minder haar vrienden. Blacksoul had ze al zo wat een maand niet gezien of gesproken. Redeye ook niet meer sinds Thunderstrike hun had betrapt. Het was moeilijk om contact te houden met vrienden buiten de clan. Maar het lukte haar toch af en toe. Alleen haar zus zag ze nooit meer. Net als haar ouders. Ze vroeg zich af of die nog leefden. Waarscheinlijk wel, of misschien niet. Ze zou het mischien nooit weeten. Een lichte windvlaag kwam in haar haren terecht. Nu was ze zeker dat er niemand was die langs hier kwam of haar volgde. Ze nam de zelfde weg als dat de clan altijd deed naar vierboom. Dat was nog simpel ook. Toen ze er bijna was kreeg ze twee geuren in haar neus. Die van Blacksoul sterker dan die van redeye. Mischien was redeye nog op komst. Ze keek naar beneden en zach een zwarte kat staan. Blacksoul die zou ze herkennen uit duizende. Ze ging stil naar beneden en zij dreigend. "Hier mag jij niet komen." Toen liep ze naar black en lachte. " Maar voor jou maak ik een uit zondering." Weer lachte ze en haf haar vriendin een lik. "Goed je te zien blacksoul." Zei ze vriendelijk. Nu werd de geur van redeye ook sterker.

Redeye liep in de richting van het donderpad. Dat was misschien wel de veiligste weg naar High Rock. Ze liep aan de richting van het Thunderclan territorium daar was ze iets veiliger dan aan de Shadowclan kant. Maar ze liep nu officieel op geen enkel territorium. Er raasde een monster langs haar en ze blies van schrik. Ze liep net uit het bereik van de monsters en liep dus geen gevaar. maar alsnog zette ze het op een lopen richting High Rock.

Na ongeveer 10 minuten volop rennen kwam ze uitgeput uit op het deel dat ze wel door het Shadowclan territorium moest. Redeye slikte en rende in volle vaart door het kleine stukje territorium hopend dat ze haar zus of een andere warrior die ze ooit had gekend tegen kwam. Ze begon Blacksoul en Goldenmoon's geur te ruiken en ze glimlachte. Ze had de twee katten al lang niet gezien. Eindelijk hadden ze weer kunnen afspreken. Ze sprong in de richting van de katten en klom op de High Rock. Ze ging op de plek staan van haar vroegere clanleader Brokenstar en keek glimlachend naar de andere katten. "Heb ik iets gemist." Sprak ze glimlachend en keek van Goldenmoon naar Blacksoul. Ze kreeg een grote glimlach op haar gezicht en wachtte op antwoord van de andere twee katten.

''Nee je hebt niks gemist.'' Blacksoul glimlachtte naar allebij. De littekens van het gevecht met de partner van Redeye,Flashcoat, waren nog duidelijk zichtbaar. Blacksoul wist even niet goed wat ze moest zeggen.''Het is fijn dat we weer bij elkaar zijn. Ik heb jullie erg gemist.'' Ze hgad moeite om haar stem onder controle te houden van blijdschap. Haar gitzwarte ogen waren groot en ze glommen. Haar staart zwiepte heen en weer.''Scourge komt al dagen zijn schuur niet meer uit. Volgens mij maakt hij plannen, ik weet het niet zeker.'' Zei ze een beetje hakkelend. Ze staarde naar de grond, maar haar blijdschap om de andere te zien was er nog steeds.''Zullen we gaan jagen? Ik heb gehoord dat hier veel muizen zich nestelen in de holen onder de High Rock.'' Opperde ze en ze keek weer van Redeye naar Goldenmoon en weer terug. Ze slaakte een zucht van verlichting toen ze de ontspannen gezichten zag. Ze proefde de lucht en probeerde de geuren van Goldenmoon en Redeye weg te laten, maar ze kon zich niet concentreren en steeds kwamen de geuren terug. Ze deed alsof ze iets rook en ging in sluiphouding. Haar ogen flitsten heen en weer, en eindelijk rook ze prooi. Ze ging in de richting en ving hem. In haar bek hing een dikke muis die ze naar Redeye toe gooide. Ze liep weer terug naar de anderen.

(sorry geen inspi)

''Nee je hebt niks gemist.'' Goldenmoon schudde licht haar hoofd. "Neen niets gemist, we wachte eerst op jou." Ze glimlachte naar alle bij. Het was zo fijn om ze nog eens te zien. Het was een hele hele hle lange tijd geweest. Blacksoul was het zelfde. Maar redeye droeg nog een paar geuren. Maar voor dat ze iets kon vragen zei blachy weer wat. ''Het is fijn dat we weer bij elkaar zijn. Ik heb jullie erg gemist.'' Daar had ze gelijk in. Het was supper om ze nog eens te zien. Niemand kon hier trouwens er wat op zeggen. ''Scourge komt al dagen zijn schuur niet meer uit. Volgens mij maakt hij plannen, ik weet het niet zeker.'' Blacksoul had dat eigenlijk niet mogen vertellen. Dat wist ze zelf ook wel. Dus goldenmoon zou niets zeggen. Redeye had niet echt te vrezen voor hem. Maar goldenmoon en de thunderclan en de andere clans wel. Toch zo ver dat blacksoul haar wat had verteld. ''Zullen we gaan jagen? Ik heb gehoord dat hier veel muizen zich nestelen in de holen onder de High Rock.'' Dat was waar het zat daar boem vol prooi en dikke muizen vooral. Blacksoul had al een muis gevangen en liep rustig terug naar hun. De muis lag voor redeye. Nu zou ze ook haar vraag stellen. "Redeye, je draagt een paar onbekende geuren bij je. Als ik me niets vergis reuk ik kittens." Als redeye kittens had dan was ze daar supper blij mee. Het was trouwens haar vriendin. Dus als die kittens had. Zouden die kits ook door haar worden beschermd. Want eens een vriend altijd een vriend.

''Nee je hebt niks gemist. Het is fijn dat we weer bij elkaar zijn." Zei Blacksoul. Waar Goldenmoon mee instemde. "Ik heb jullie erg gemist. Scourge komt al dagen zijn schuur niet meer uit. Volgens mij maakt hij plannen, ik weet het niet zeker. Zullen we gaan jagen?" Sprak Blacksoul die Redeye leek vergeven te hebben. Bij de eerste zin had Redeye een golf van warmte over zich heen gekregen. Maar die verdween snel bij het horen over Scourge. Ze had een keer een glimp van de kater opgevangen. Ze kreeg een rilling over haar rug denkend aan het feit dat Scourge haar niets aan zou doen, het was haar zus en haar oude clan die in gevaar waren voor de angstaanjagende kater. Redeye schudde wild haar hoofd. Ze hoorde daar niet meer thuis. Dit was nu haar thuis. Alleen met haar twee beste vrienden Goldenmoon en Blacksoul, en natuurlijk Flashcoat en haar kittens die ze vandaag alleen gelaten had. Flashcoat had gezegd dat hij het wel redde, en dat was natuurlijk zo. Redeye wou iets zeggen maar Blacksoul sprong weg en Redeye richtte zich op Goldenmoon tot ze ineens een muis voor haar poten neergegooid kreeg. "Dankje." Murmelde ze niet echt licht op haar gemak terwijl er ineens een gedachte bij haar naar binnenschoot. Ze rook nog naar Flashcoat en haar Kittens! Redeye schold in zichzelf en dacht erover na of ze zich nu nog kon wassen. Maar die geuren waren de twee katten natuurlijk al opgevallen. Nu kon ze alleen nog hopen dat Goldenmoon die nog niets wist van haar Flashcoat het goed zou opvatten. Niet zoals Blacksoul had gedaan. Met die gedachte richtte Redeye haar ogen op Blacksoul. De arme poes zat onder de wonden die waren overgebleven van Flashcoat. Goldenmoon's woorden brachten de angstige gedachtes van Redeye helemaal naar boven. "Redeye, je draagt een paar onbekende geuren bij je. Als ik me niets vergis reuk ik kittens." Sprak de poes. "Uhhmm.. Ja,. Over dat.." Sprak Redeye zacht en stotterend. "Ik ben inderdaad moeder ja... Ze zijn bij ons kleine stukje territorium gebleven wat ik vanaf nu thuis noem. " Redeye wist zeker dat deze woorden heel vreemd bij Goldenmoon aankwamen. De kat die nooit een echt thuis had gehad, had zich gezeteld met een partner en heeft kittens. "Ik wou het niet zo lang voor jullie verborgen houden. Echt niet, ik weet gewoon niet wat jullie hiervan vinden. Het spijt me." Redeye sloeg diep ongelukkig haar ogen neer. In haar gedachtes zag ze nog een van haar kittens vel blazen tegen Blacksoul waarna er een vreselijk gevecht was geweest tussen Flashcoat en Blacksoul. Redeye die al wankel had gestaan op haar poten zakte door ze heen en viel op Highrock in elkaar als een klein ongelukkig hoopje vacht, vlees en botten.

"Uhhmm.. Ja,. Over dat.." Er zat haar iets dwars. Ze keek ook maar raar naar blacksoul. Er moest iets gebeurt zijn tussen die twee. Blacksoul had ook een paar leelijke litekens. Was dat van redeye? Neen dat kon gewoon niet zo zijn. "Ik ben inderdaad moeder ja... Ze zijn bij ons kleine stukje territorium gebleven wat ik vanaf nu thuis noem. " Thuis! dacht ze. Maar het kon wel zo zijn. dat ze een fijn nestje had gemaakt. een glimlach kwam op haar gezicht. kittens, ho dat moest fantasties zijn, om voor te zorgen. Maar wel niets voor haar. Toch nu nog niet. "Ik wou het niet zo lang voor jullie verborgen houden. Echt niet, ik weet gewoon niet wat jullie hiervan vinden. Het spijt me." Redeye had het er moeilijk mee. Ze had medelijden met haar vriendin. "Hey kom op." Zei ze om haar vriendin op te peppen. "Als we elkaar niet zien. Kun je het ook moeilijk vertellen he. Trouwens je had het vast heel druk met u kleintjes." Goldenmoon begon haar stem terug te draaien naar vrolijk. "En hoeveel zijn het wat zijn de namen wie is de vader? Wie is als eerste geboren?" Het was een beetje een overvloet van vragen. Ze was gewoon gelukig dat ze hier kon zijn met haar vrienden. Ze lekte redeye even snel en gaf een zacht kopje. Toen ging ze weer gaan zitten. Blacksoul zei niets. Maar dat zou nog wel komen. Ze kende hun alle bij goed. en wachte langzaam op een antwoord van één van de twee. Was er dan toch iets gebeurt tussen hun?

[sorry voor de korte post maar heb het echt druk.]

Hey kom op. Als we elkaar niet zien. Kun je het ook moeilijk vertellen he. Trouwens je had het vast heel druk met u kleintjes. En hoeveel zijn het wat zijn de namen wie is de vader? Wie is als eerste geboren?" Vroeg Goldenmoon gretig. Redeye zuchtte maar kwam overeind. Ze keek even schichtig en verontschuldigend naar Blacksoul waarna ze antwoordde op Goldenmoon's vragen. "Ja ze vragen veel van mijn energie, godzijdank komen ze nu op een leeftijd dat ze overgaan op vast voedsel en niet langer melk. " Redeye kreeg een lichte twinkeling in haar ogen bij de gedachte aan haar kittens. "Het zijn er vijf, drie katertjes en twee poesjes. Hun namen zijn: Whiteshadow, Dark, Rainbowkit, Thunderkit en Graykit. Hun vader heet Flashcoat hij is echt.. Alles voor me." Haar stem bleef even haken terwijl ze in de verte staardeDe oudste is Whiteshadow, hij is echt, ik weet niet, hij lijkt niet op mij en Flashcoat of mij, maar hij is gewoon. Speciaal. Ik weet niet." Redeye schudde even haar hoofd en keek daarna naar Blacksoul. "Ik dacht, ik dacht dat Flashcoat je had..." Haar stem staakte en ze zakte door haar poten. "Het spijt me zo veel Blacksoul, alsjeblieft vergeef het me."

Terwijl Goldenmoon Redeye overstortte met vragen en haar een kopje gaf, zat Blacksoul er stilletjes bij. De naam Flashcoat gonsde door haar hoofd. Ze staarde naar de grond met haar staart over haar poten. In haar ogen waren woede en frustatie te zien. Ze wilde het niet over dit onderwerp hebben.''Het spijt me zo veel Blacksoul, alsjeblieft vergeef me.Sprak Redeye ''Ik heb je vergeven, gun me even een momentje voor mezelf.'' Sprak Blacksoulkil met haar ogen naar de grond gericht. Ze schuifelde heen en weer en stond uiteindelijk op. Ze sprong van de High Rock en ging onderaan in de schaduw zitten. Ze moesten ophouden over Kittensonderwerpen. Ze haatte kittens, altijd zoveel geluid en energie kostte het. Vreselijk. Ze bgon over haar vacht te likken. Elke lik deed pijn, elke wond prikte. Blacksoul begon harder te likken. Pijn tegen pijn.

"Ja ze vragen veel van mijn energie, godzijdank komen ze nu op een leeftijd dat ze overgaan op vast voedsel en niet langer melk. Het zijn er vijf, drie katertjes en twee poesjes. Hun namen zijn: Whiteshadow, Dark, Rainbowkit, Thunderkit en Graykit. Hun vader heet Flashcoat hij is echt.. Alles voor me. De oudste is Whiteshadow, hij is echt, ik weet niet, hij lijkt niet op mij en Flashcoat of mij, maar hij is gewoon. Speciaal. Ik weet niet. Ik dacht, ik dacht dat Flashcoat je had..." De laaste zin was niet op haar bedoeld maar op blacky. Goldenmoon maakte zich zargen. Maar wist al wat er aan de hand was. Die Flashcoat had blacky die littekens gegeven. Ze schudde licht haar kop. Waarom had ze dat nu gevraagt al die vragen. ''Ik heb je vergeven, gun me even een momentje voor mezelf.'' Zei blacky. Ze keek blacky na terweil blacksoul in de schaoduw ging zitten. Goldenmoon keek op haar poten neer. Ze wist dat blacksoul niet van kittens hield. Zelf zach ze ze wel graag. Maar hebben zou ze niet willen. Ze keek naar redeye. "Je hebt veel geluk dat je de ware hebt gevonden." De kittens liet ze voor de zekerheid achter wegen. Ze ging liggen en keek voor zichg uit zonder wat te zeggen. Ze had medelijden met haar vriendinnen en vond zich zelf maar dom. De ware had zij die ook niet gevonden. Takarashi, die schat. Ze kreeg en lach op haar gezicht toen ze daar aan dacht. Zijn zwart witte pels zijn stem. Soms zelf zijn poesiepoes gedoe vond ze leuk.

''Ik heb je vergeven, gun me even een momentje voor mezelf.'' Sprak Blacksoul die wegsprong naar een donker stuk. Redeye legde haar oren verontschuldigend in haar nek. Dit was haar schuld. "Je hebt veel geluk dat je de ware hebt gevonden." Sprak Goldenmoon. Redeye kon dit niet aanzien. Ze sprong van Highrock af en liep naar Blacksoul. Ze legde haar kop in de zwarte poes haar pels. "Het zal net zo zijn als vroeger, dat beloof ik je. Echt." Ze voelde zichzelf opnieuw zwak worden. Ze zakte door haar poten en bleef zo liggen. Ze was zwak. Altijd ze was nooit anders geweest. Zwak!

''Ik heb je vergeven, gun me even een momentje voor mezelf.'' Sprak Blacksoul en ze sprong weg naar een donker stuk. Ze zag Redeye haar oren verontschuldigent in haar nek leggen, en zelf keek ze ook weg."Je hebt veel geluk dat je de ware hebt gevonden." Sprak Goldenmoon. Blacksoul kon hun gesprek nog net horen. Redeye sprong van Highrock af en liep naar Blacksoul. Redeye legde haar kop in Blacksoul haar pels. "Het zal net zo zijn als vroeger, dat beloof ik je. Echt." Murmelde Redeye tegen haar. Redeye zakte door haar poten en bleef zo liggen. Blacksoul duwde de haar met haar neus omhoog, ze keek haar met ogen van medelijden aan.''Kom, laten we onze ontmoeting hier niet door verpesten, we gaan terug naar Goldenmoon.'' Met snelle passen en sprongen sprong Blacksoul van steen naar steen omhoog. Door de zon waen de stenen lekker warm geworden, en bovenop de High Rock ging Blacksoul vol op de stenen liggen.''We zijn allemaal verschillend,'' Begon Blacksoul, toen ze een tijdje op de stenen lag.''Redeye heeft geen leider, maar wel Flashcoat, Goldenmoon, jij hebt Bluestar, en ik heb..Scourge..'' Het woord Scourge werd langzaam steeds zachter uitgesproken. Blacksoul werd even ontfermd met zorgen, maar ze blies ze aan de kant, en glimlachtte blij, al voelde ze zich van binnen niet blij.

Blacksoul duwde de haar met haar neus omhoog, ze keek haar met ogen van medelijden aan.''Kom, laten we onze ontmoeting hier niet door verpesten, we gaan terug naar Goldenmoon.'' Met snelle passen en sprongen sprong Blacksoul van steen naar steen omhoog. Bovenop Highrock ging Blacksoul op de stenen liggen. Even glimlachtte Redeye en sprong achter haar aan. Ze ging naast haar liggen en sloot lachend haar ogen. ''We zijn allemaal verschillend. Redeye heeft geen leider, maar wel Flashcoat, Goldenmoon, jij hebt Bluestar, en ik heb..Scourge..'' Een rilling liep over Redeye's vacht bij het horen van die naam. Hoewel ze nu niet meer bij de Shadowclan hoorde, bracht die naam nogsteeds haar angst aan. Op haar gemak kwam Redeye omhoog en keek Blacksoul aan. Het was vreemd, misschien was Redeye nog niet zo anders als Goldenmoon. Ze was net als zij geboren in een Clan, het enigste verschil tussen hun was dat Redeye never nooit terug zou keren naar Brokenstar. Misschien, voor ze Flashcoat had gekend dat ze ooit terug zou gaan. Maar nu, nu ze Flashcoat had, nu ze haar Kittens had. Zou ze die niet alleen laten. Goldenmoon wist dat zij ooit in een Clan had gezeten, maar zelfs zij wist niet dat het Shadowclan was geweest. En Blacksoul wist het niet, alleen dat Redeye doodsbang was voor een Shadowclankat, haar zus, Whiterose. Even zuchtte Redeye en beelde zich in dat het nu lege veld ooit overvol was. Tijdens een Gathering, zou haar zus vaak meegaan naar de Gatherings? Opnieuw zuchtte de zwarte kat en keek Blacksoul aan. Ze wist niets te zeggen, maar de stilte was niet ongemakkelijk. Ze waren met ze drieen goeie vrienden. Stilte was af en toe perfect..

iedereen was nu stil. Zelf wist ze niet te veel te zeggen. De laaste tijd was alles zo ongewoon geweest. Vooral omdat ze meer dacht aan haar zus. Redflower. Ze wist niet waarom maar ze had het gevoel haar snel weer te zien. Of op zijnminst iets te horen. Vroeger spraken ze af en toe nog eens af. Maar sints ze krijger is geworden is dat afgevallen. Een zucht kwam over haar lippen. Dit was geen tijd om over haar zus te denken. Ze was nu met haar vrienden. Misschien zelf meer, of zelfs minder. Eerlijk gezecht wist ze niet meer wie ze kon vertrouwen. Toch zo ze alles voor hun doen. Maar er was een stem in haar die dat tegen werkte. "Is er anders nog iets leuks of spannent gebeurt?" Zei ze dan maar om de stilte te verbreken. Misschien hadden zei misschien iets te zeggen dat haar gedachten weer afleide. Misschien kon ze het tegen hun zeggen van... Ze wou niet denken aan zijn naam. Ergens was ze nog woedend op hem. Misschien was het dan toch beter om er maar over te zwijgen 'Poesiepoes.' Het was er uit, supper zacht. Ze keek rustig naar haar twee vrienden. Hadden ze het gehoord. Zouden ze iets vragen. Moest ze dan weer iets verzinnen. Of dan toch de waarheid te vertellen?